A POEM BY
SUGANYA GNANASOORY
feet and wheels go crushing
the flowers strewn by
the night rain.
The curfew of the war-ridden land
resembling the quite of crematorium
O, none should never again
witness
I earnestly wish
Human life is
flower-like.
Forget not my precious daughter.
Suganya Gnanasoory
நோய்க்காலத்தின்
ஊரடங்குச் சாலையில்
இரவு மழை
உதிர்த்த மலர்களை
நசுக்கிச் செல்கின்றன
பாதங்களும் சக்கரங்களும்.
மயானத்தின் பேரமைதியை
நிகர்த்திருக்கும்
போர்நிலத்தின்
ஊரடங்கை
இனி எப்போதைக்கும்
எவரேனும்
பாராதிருக்கவே விரும்புகிறேன்.
மலர்களைப்போலவே
இந்த மனித வாழ்வும்
என்பதை மறவாதே
மகளே.
- சுகன்யா ஞானசூரி
No comments:
Post a Comment