VAIDHEESWARAN

 A POEM BY

S.VAIDHEESWARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

SEA THE SURREAL BEING

I could never comprehend the language of Sea.

With strength immense

as whales many a million

It lies there scattering love all over

From time immemorial..

Holding close in an embrace

Shaking you off without a second glance

Is its usual pastime.

Having two different dispositions

For night and day

Ho, why this farce , who can say…

Having one tinge during day

And another during night

Why this masquerade always

Burying anger deep down

All too carefully for years on end

It suddenly bursts into volcanic fury unleashed

flooding thunderously bringing everything in its fold

destroying all regions close and more indeed

Leaving a whole lot bereaved.

I could never comprehend the language of Sea!!

In night’s clandestine moments

Creeping as whiff of air into my ears

Sprinkling poems all over

the nooks and crannies of my heart

It just vanishes.

What a grand mystery is this!!

………………………..

Could it be that it

Thus makes a mockery of

Human nature

in such a grand manner????

Vaidheeswaran Sundaram

• கடல் ஒரு மாயப்பிறவி

கடலின் மொழியை

என்னால் புரிந்து கொள்ள

முடிந்ததில்லை.....

ஓராயிரம் கோடித் திமிங்கலத்தைப் போல

அசுர பலத்தோடு அது

அன்பை வாரி இறைத்துக் கொண்டு கிடக்கிறது

.அனாதி காலமாய்.......

வாரியணைத்துக்கொள்வதும்

உதறித் தள்ளுவதும் அதற்கு

வாடிக்கையான பொழுது போக்கு..

இரவில் ஒரு குணம்

பகலில் ஒரு குணம்

இதென்ன கபடவேஷம்..

மதியம் ஒரு நிறம்

மாலை ஒரு நிறம்...

இதென்ன பொய் பூச்சு....

கோபத்தை பொத்தி..பொத்தி

வைத்துக் கொண்டு

திடீரென ஆங்காரமாய்

எரிமலைத்தணலாய் ..வெடித்து

ஆர்ப்பரித்து

அரவணைத்துக்கிடந்த ஊர்களையெல்லாம்

அழித்து அலங்கோலமாக்குகிறது.

கடலின் மொழியை

என்னால் புரிந்து கொள்ளவே

முடிந்ததில்லை !!!

வினோதமாக இரவின் ரகசியத்தருணங்களில்

என் செவிக்குள் காற்றென ஊர்ந்து

மனம் நிறையக்

கவிதைகளைத் தூவிவிட்டு

மறைந்து விடுகிறது!!!

இதென்ன மர்மம்!!

...........

ஒரு வேளை

மனித இயல்பைத் தான்

அது பிரும்மாண்டமாகப்

பழித்துக் காட்டுகிறதா???

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,;;;;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

வைதீஸ்வரன்

VAIDHEESWARAN

 TWO POEMS BY 

S.VAIDHEESWARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

“Whether you like it or not

the Sun scatters its heat rays.

Can’t stop the rain

Saying “Don’t want.

“Can’t command the tempest

Saying “Enough. Quit at once”

Only after surging downwards

and pouring out

the cataract turns into river

and calms down..

Poems too seem to be of the same

essence;

The mysterious outcome of an

intrinsic persistence.

“நீ விரும்பினாலும்

விரும்பாவிட்டாலும்

வெயில் அடிக்கிறது.

வேண்டாம் என்று

மழையைத் தடுக்க முடிவதில்லை.

போதும் நிறுத்து என்று

புயலுக்கு உத்தரவிட இயல்வதில்லை.

நீர்வீழ்ச்சி விழுந்து கொட்டியபின் தான்

ஆறாகி அடங்குகிறது.

இந்தக் கவிதைகளும் அப்படித்தான் போலும்

ஒருவித மானஸீகப் பிடிவாதத்தின்

மர்மவெளிப்பாடு.

வைதீஸ்வரன்

(2) BEING

The moisture on the tip of grass-blade

A towering tree’s newborn leaf

A droplet of mercy of the innermost heart.

Heat of the lightning’s forehead

Scattering seed dust.

Memories’ sperm anew

Din gone into hiding before knowledge

Deluge that devoured the dam

I, Myself devoured.

Honey born within

Poem’s carnival.

பிறவி

புல்லின் நுனி ஈரம்

நெடுமரத்தின் இலைக்குஞ்சு

அடி மனசின் துளிக்கருணை

மின்னலின் நெற்றிச்சூடு

சிதறும் விதைப்புழுதி

நினைவின் புது விந்து

அறிவுக்கு மறைந்த ஆரவாரம்

அணையை விழுங்கிய வெள்ளக்காடு

என்னைத் தின்ற நான்

எனக்குள் பிறந்த தேன்

கவிதையின் கும்மாளம்

வைதீஸ்வரன்

VAIDHEESWARAN

 FOUR POEMS BY

S.VAIDHEESWARAN

1.UP THERE ONE DAY

All around soap-foam clouds

Widespread wildernesses

In the in-between abyss

a drop of sky feigning the bluish lakes!

Deep down, as teeth of land

heaps of building crisscrossing.

While flying high

places turn nameless.

The heart moving inside a plane

experiences joy

in two different ways...

On the right,

sky’s festivities,

On the left

touching my finger

a child’s face laughing impishly.

Vaidheeswaran Sundaram

உயரத்தில் ஒரு நாள்

சுற்றிலும் சோப்பு நுரை மேகங்கள்

விரிந்த வெள்ளை வனாந்தரங்கள்

இடைப்பாழில் நீலம் பாரித்த ஏரிகளைப்

போலி செய்யும் துளிவானம்!

கீழே நிலத்துக்குப் பல்முளைத்தது போல்

கட்டிடக் குப்பல்கள் குறுக்குமறுக்காய்.

உயரப் பறக்கும் போது

ஊர்கள் பெயரற்றுப் போகின்றன

விமானத்துக்குள் நகரும் மனம்

இரண்டு விதமாய் மகிழுகிறது

வலதுபுறம் வானமண்டலக் கோலாகலம்

இடப்புறம் என் விரலைத்தொட்டுக்

குறும்பாய் சிரிக்கும் ஒரு மழலை முகம்

வைதீஸ்வரன்

ஒரு விமான அனுபவம்

2.CAESAR

It is to give it walking exercise

that the gentleman had a dog-collar latched around

the neck of Caesar

and pulled it along a number of streets.

In course of time

it got accustomed to everything _

The streets to be waded through

The lanes for halting

The corner for attending nature’s call

The city culture of wagging its tail from where it stands

without moving closer to the approaching bitch

and the hour of return

_All came to be known by heart.

As if two legs are rather irrelevant

with the passing of each day

it gained a gait as majestic as that

of the gentleman.

Even the disappearing difference

between who pulled and who ran

didn’t appear weird

to the onlookers.

But……

During yesterday’s morning walk

While going past the gentleman

I said “Hello!”

Turning at once

Caesar waved at me with its leg!

The gentleman ran panting

and that’s what worries me no end!

Vaidheeswaran Sundaram

ஸீஸர்

-----------------

நடை பழக்கத் தான் ஸீஸரை

பட்டை கட்டி இழுத்துப் போனார்

கனவான் தெருத் தெருவாக……..

நாளாவட்டத்தில்

அதற்கு எல்லாமே பிடிபட்டுப் போச்சு.

போகிற தெருக்களும்

நிற்கிற சந்துகளும்

ஒதுங்குகிற மூலையும்

நெருங்கும் பெட்டையை நெருங்காமல்

வாலாட்டும் நகரப் பண்பும்

திரும்பும் நேரமும் அத்து படியாச்சு.

இரண்டு கால் தேவையற்றது போல்

கனவானுக்கு இணையான கம்பீர நடையும்

வாய்த்தது போகப் போக!

யாரிழுத்தார்…யார் ஓடினாரென்ற

வித்யாசங் கெட்டதுவும்

விபரீதமாகத் தோன்றவில்லை.;

பார்ப்போருக்கு!

ஆனால்………..

நேற்று காலை நடையில்

கனவானைக் கடக்கும்போது

“”ஹலோ!” என்றேன்

சட்டென்று திரும்பி

காலால் “கை “ யாட்டியது ஸீஸர்!

கனவான் ஓடிக் கொண்டிருந்தார்…..மூச்சிரைக்க!

அது தான் எனக்கு இப்போது

கவலையாய் இருக்கிறது!!

*************

வைதீஸ்வரன்

3. ENIGMA

The sun shines

whether you like it or not

The sun shines

Cannot stop the rain

Crying ‘Go Away’

So the storm can’t be stopped

with a command.

Only after an uproarious descent

does a waterfall

turn into a river and subside.

These poems too seem to be of

the same substance.

Enigmatic outpourings of

an innate insistence.

4. DICTIONARY

“What is Ahimsa?”

Asked my child.

The meaning read long ago

has escaped my memory.

Same is the case with my neighbours.

They looked at me

amused with the thought

whether such a word exists at all

in the world at large.

‘The meaning for that word would surely be found

in old dictionary’ thought I

and, dusting it looked inside.

Thank god – the dictionary still remained

as eroded map.

I tried to unfold the

required ’அ’ page….

It all stuck together

as matted locks of hair.

Only after striving hard

I could succeed at last.

Still, a hole in ‘அ’

அறம் (righteousness/benevolence) அன்பு (love)

ஆனந்தம்(Bliss) ஆறுதல்(solace) அமைதி(quiet)

everything suffering perforation

Ahimsa losing ' A'

remained Himsa all the way.

Should discard the dictionary.

Nothing else can be done. Or,

can give it to the date-fruits vendor

and get the fruits in return.

Felt ashamed to concede to my son

the fact that I have forgotten….

Interpreting it wrongly would be

doing wrong to one whole generation….

‘My dear son, though knowing

I am unable to prove it to you,

as things stand today.

Bring it alive,

finding out its meaning in your own way.

But, don’t lose it as we have done….”

Observed I.

This was all I could say.

அகராதி

அஹிம்சை என்றால் என்னவென்று

கேட்டாள் என் குழந்தை

அர்த்தம் எனக்கு எப்போதோ படித்தது

மறந்து போச்சு.

அக்கம் பக்கத்திலும் ஆருக்கும்

தெரியவில்லை.

ஊருலகத்தில் அப்படி ஒரு

வார்த்தையுண்டாவென்று என்னை

வேடிக்கையாகப் பார்த்தார்கள்

பழங்கால அகராதியைப் புரட்டினால்

அதற்கு நிச்சயம் பொருள் கிடைக்கும் என்று

தூசு தட்டிப் பார்த்தேன்.

நல்லவேளை அகராதி மீதியிருந்தது

செல்லரித்த வரைபடமாக.

‘’ஆ’வன்னா பக்கத்தை

பிரிக்கப் பார்த்தேன்….

ஒட்டிக்கொண்டு கிடந்தது சடையாக.

போராடித்தான் அதை

திறக்க முடிந்தது.

ஆனாலும் ‘ஆ’வில் ஒரு பொத்தல்

அறம் அன்பு ஆனந்தம்

ஆறுதல் அமைதி அத்தனையும் பொத்தல்.

அஹிம்சை ஹிம்சையாக இருந்தது.

அகராதியை தூக்கி எறிவது தவிர

வழியில்லை. அல்லது

எடைக்குப் போட்டு ஈச்சம்பழம் வாங்கலாம்.

மகனிடம் மறந்துபோன விஷயத்தை

ஒப்புக்கொள்ள வெட்கமாயிருக்கிறது….

பொருளைத் திரித்துக்கூறுவதும்

ஒரு தலைமுறைக்கு நான் செய்யும் துரோகம்….

மகனே, எனக்குத் தெரிந்தாலும்

உனக்கு நிரூபிக்க முடியாத சூழல் இன்று…

மீண்டும் அத பொருளை நீயே கண்டறிந்துகொள்….

ஆனால் எங்களைப்போல்

தொலைத்துவிடாதே…. என்று

சொல்லிவைத்தேன் பொதுவாக.

(எஸ்.வைதீஸ்வரன்)