RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Poetry proves elusive to me

I know not how to align the droplets of water

floating upon the lotus-leaf

I know not how to build runways on the leaf

for planes to alight

I know not how to erect a fence

made of poetry-collections

around the pond

I cannot sit inside the water-drop

and write poem

Yet

A handful of butterflies hover over me

with their wings fluttering

inside the droplet of water…

I know not how to catch them, as ever

I am at a loss – Alas!

•

எனக்கு கவிதை வரவில்லை..

தாமரையிலையில் மிதக்கும்

தண்ணீர் உருண்டைகளை

அழகாக அடுக்கத் தெரியவில்லை..

அந்த இலை மேல்

வானூர்திகள் வந்திறங்கும்

ஓடு தளங்கள் அமைக்கத் தெரியவில்லை..

குளத்தைச் சுற்றி

கவிதைப் புத்தகங்களால்

வேலி அமைக்கவும் தெரியவில்லை..

நீர் உருண்டைக்குள் அமர்ந்து

கவிதை எழுதவும் வரவில்லை..

ஆனாலும்

என்னைச் சுற்றி

ஒரு சில பட்டாம் பூச்சிகள்

நீர் உருண்டைக்குள்

சிறகடிக்கின்றன..

அதையும் பிடிக்கத் தெரியவில்லை...

என்ன செய்யட்டும்...?

ராகவபிரியன்

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 TWO POEMS BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. LIFE TIED IN A STABLE SANS HORSE

I have gone around the stable of Life

Sitting there I have eaten 'Kollu' and 'Pullu'

Alongwith the horse

Staying awake

while the horses were sleeping

sacrificing my sleep

and enabling the horse to sleep

I have spent my days.

In the of the horse

I can sense its back pain

While stroking its skin

I can count the hair that drop off

While making the horse-skin shine

I have also turned radiant.

I have washed the shed

Without allowing the hoofs to touch the horse-dung…..

The Rain and sun of Life

Have entered the stable

Without his knowledge.

Yet learning Life and horse

prove impossible.

Unable to learn

the majestic grandeur of the horse

Its strength

Its loyalty

Its modesty

his own Life that

is forever fleecing all of it

and more

the horse can be sold

but what to do with this Life

and the stable all too unstable…

குதிரையற்ற கொட்டிலில் கட்டிக் கிடக்கும் வாழ்வு..

----------------------------------------------------------------------

வாழ்வின் குதிரைக் கொட்டிலை

சுற்றி வந்திருக்கிறேன்...

அதிலமர்ந்து கொள்ளும் புல்லும்

குதிரையுடன் தின்றிருக்கிறேன்...

குதிரைகள் தூங்கும் போது

விழித்திருந்தும்..

என் தூக்கத்தை தானமிட்டு

குதிரையை தூங்க வைத்தும்

வாழ் நாட்களைக் கழித்திருக்கிறேன்...

குதிரையின் கனைப்புச் சப்தங்களில்

அதன் முதுகுவலியை அறியமுடியும் என்னால்...

குதிரையின் உடல் தடவுகையில்

உதிரும் முடிகளை கணக்கிடவும் முடியும்..

குதிரையின் உடல் மினுமினுக்க

மாலிசிடுகையில் நானும் பளபளத்திருக்கிறேன்...

குதிரைச் சாணங்களின் மேல்

குளம்புகள் படாமல் கொட்டிலை கழுவியிருக்கிறேன்...

வாழ்வின் மழையும் வெயிலும்

கொட்டிலுக்குள் இவனறியாமல்

உட்புகுந்ததில்லை....

இருப்பினும் வாழ்வையும் குதிரையையும்

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையின் கம்பீரத்தை

அதன் வல்லமையை

அதன் விசுவாசத்தை

அதன் அடக்க குணத்தை

சதா பிடுங்கித் தின்னும்

இவனின் வாழ்வையும் கூட

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையை விற்று விடலாம்....

வாழ்வையும் லாயக்கற்ற லாயத்தையும்

என்ன செய்ய...?

ராகவபிரியன்

2.BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]

ராகவபிரியன்

BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

5

Your silences lie on the sand

as ripe Jamun fruits

Those who carefully gather

or those who peck at them like squirrels

or those who like myna approach them

with feathers down and walking

and tasting them with their beaks

can go nowhere near….

For, the hour of their fall

can well be called frozen in all...

When they ripened from thee

They called them ripening prematurely.

You did drop several tender ones too.

And of course wails and sobs.

All and more All and more

are lying with sand

stuck all over

The sand of the Tamil Land….

bereft of words

there can be baskets to go sell

those silences

applying oil or salt-powder on them.

It is in this pleasant hour

When I all alone collect your silences

and classify them

I wash a few of them in the water

and put them upon my tongue

The Taste of Life

permeates

as jamun-tinged silence.

Ragavapriyan Thejeswi

உனது மெளனங்கள்

கனிந்த நாவல் பழங்களாய்

மண்ணில் கிடக்கின்றன..

தேர்ந்து பொறுக்குபவர்களோ

அணிலாய் அதனைக் கொறிப்பவர்களோ

மைனாவாய் மெல்ல

இறகு மூடி நடந்து

கொத்திப் பார்ப்பவர்களோ

அங்கிருக்க முடியாது...

ஏனெனில் அவை விழும் நேரம்

பிரபஞ்ச அசைவற்ற பொழுதெனலாம்..

உன்னிடமிருந்து

அவை பழுத்த போது

பிஞ்சில் பழுத்ததாகக் கூறினார்கள்..

சில பிஞ்சுகளையும்

நீ உதிர்த்தாய்..

வெம்பல்களையும் விம்மல்களையும் தான்...

எல்லாமும் எல்லாமும்

மண் ஒட்டிக் கிடக்கின்றன..

தமிழ் மண் ஒட்டிக் கிடக்கின்றன...

வார்த்தைகளற்று..

அம்மெளனங்களை

எண்ணெய் தடவியோ

உப்புப் பொடி தடவியோ

விற்று வர

கூடைகள் இருக்கலாம்..

ஒற்றையாய் நான்

உன் மெளங்களை

பொறுக்கி தரம் பிரிக்கும்

இனிய இப்பொழுதில்தான்..

ஒன்றிரண்டை நீரில் அலசி

நாவிலிடுகிறேன்..

வாழ்வின் சுவை

நாவல் நிற மெளனமாய்

நாவெங்கும்...

ராகவபிரியன்

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 TWO POEMS BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The peacock speaks to me

on a rainy day

having its clan by its side.

Pecking at the closed water tank of my terrace

Turning its head it scorns at me

Throwing the scrubby-scorpion stings

it shrieks in its own language

The deadly heat of the sun

proving unbearable to the peahen

is all for my sake it remarks

turning its long slender violet neck

leaving me wonderstruck

The howl of the peafowl

echoes in my kitchenette

hall

the patio outside

backyard

Its cry

can never enter my bedroom

as

in the luxury of AC

windows

doors

eyelids

remain shut.

Ragavapriyan Thejeswi

மயில் என்னுடன்

ஒரு மழை நாளில் பேசுகிறது

தன் கூட்டத்தை உடன்வைத்துக்கொண்டு..

என் வீட்டு மாடியின்

மூடிய தண்ணீர் தொட்டியைக் கொத்திப்பார்த்து

தலை திருப்பி என் மேல் கோபிக்கிறது..

தன் தோகையில் தூக்கிவந்த

புதர்த்தேளின் கொடுக்குகளை

போட்டுவிட்டு

அதன்மொழியில் அகவிப் போகிறது..

மயில் தாங்கமுடியா

மசான வெப்பம் தரும் வெயில்

என் பொருட்டு அடிப்பதாய்

நீள் ஊதாக் கழுத்தைத் திருப்பி

அழகாகச் சொல்கிறது..

அதன் சகிக்க முடியா அகவல்

என் சமையலறையிலும்

கூடத்திலும்

வாசல் திண்ணையிலும்

கொல்லைப்புறத்திலும்

எதிரொலிக்கிறது..

அதன் அகவல்

என் படுக்கையறையில் மட்டும்

நுழையவே முடியாது..

குளிர் சாதனச் சுகத்தில்

ஜன்னல்

கதவுகள்

இமைகள் மட்டும்

மூடியிருப்பதால்..

ராகவபிரியன்

(2)

With all the set-props required for stage

well arranged

The moment before the commencement of the play

began scattering loads of lightning rays

The viewer pulls and views each segment of the screen

one after another

The curtain brought an illusory Nandi and made it run

Taken aback

He alights off the screen…

With the moment for the Marketing Manager

of Media Promotion Wing

to swing into action

giving pre-counselling

to the viewers

springing

and the circular colour sensors

start swirling

He who sells popcorn

leap and ascend the dais.

The hungry Shiva in makeup and costumes

asking with his eyes ‘How much?”

With the nose-rope coming off

Shiva’s bull sets forth with swirling horns

the viewer, actor, popcorn

Marketing Manager journalistic ethics

trying to grab the hump of the bull in vain

go round and round on the stage

With the bell sounding

Bodhi Shiva all over the

Podium….

Shivoham…. Shivoham….

At that instant

one of the colour sensors striking work….

On the bloody red proscenium

Nandhi bangs its horns against the stage

deliriously enraged.

In order to relish a spec of popcorn

That from viewer’s hand had fallen

alights the holy bull

Actor Media

and the Morbid Moment

of morality invalidating integrity.

.

Ragavapriyan Thejeswi

நாடக

மேடைக்கான அனைத்தும்

கச்சிதமாக அமைய

மின்னல்களை வாரியிறைக்கத் தொடங்கியது

நாடகத்திற்கு முன்னான அக்கணம்...

காட்சிகளுக்கான திரைக் கட்டங்களை

தனித் தனித்தனியாக இழுத்துப் பார்க்கிறான்

பார்வையாளன்...

திரைச் சீலை பொய் நந்தியொன்றை

இழுத்து வந்து சட் டென ஓடச் செய்தது...

திடுக் கிட்டவன்

திரையை விட்டு கீழிறங்குகிறான்...

ஊடக அமைப்பு மேலாளர்

பார்வையாளர்களுக்கான முன் போதனைகள

செய்யும் கணம் மொட்டுவிட

ஓளி வண்ண மாற்றிகள்

சுழலத் தொடங்குகையில்

பாப்கார்ன் விற்பவன்

தாவலுடன் மேடையேறுகிறான்...

பசித்த சிவன் அரிதார பூச்சுடன்

எவ்வளவென கண்களால் கேட்க...

மூக்கணாங்கயிறுடைத்து கிளம்புகிறது

கொம்பு சுழற்றும் சிவகாளை..

பார்வையாளனும் நடிகனும் பாப்கார்னும்

அமைப்பு மேலாளரும் ஊடக அறமும்

ஒரு மாட்டின்

திமிளை பற்றி அடக்க முடியாமல்

மேடையைச் சுற்றத் தொடங்குகிறார்கள்...

மணி ஒலிக்க போதிசிவம் மேடையெங்கும்...

அக்கணம்

ஒளி மாற்றிகளில் ஒன்று

வேலை நிறுத்தம் செய்ய...

சிவப்பு வண்ண மேடையில்

நந்தி ஆக்ரோஷமாய் கொம்புகளை

மேடைத் தரையில் முட்டுகிறது...

பார்வையாளனின் கை நழுவிய

பாப்கார்ன் பொரியொன்றை

தின்னக் கீழிறங்குகிறது நந்தியும்

நடிகனும் ஊடகமும்

வாய்மை மறந்த

நல் அறத்தின் கொடுங்கணமும்...

ராகவபிரியன்