POETS IN INSIGHT - JANUARY 2021

POETS IN INSIGHT – JANUARY 2021

1. MARIMUTHU KALIDAS(2)

2. ATHMAJEEV

3. MANASEEGAN

4. RAGAVANPRIYAN THEJESWI

5. MA.KALIDAS

6. KATHIR BHARATHI

7. THEEPIKA THEEPA

8. LEENA MANIMEKALAI(2)

9. KALATHATCHAN

10. K.S.AMBIGAVARSHINI

11. NAMBI ABI

12. NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN

13. VELANAIYUR RAJINTHAN

14. SHANMUGAM SUBRAMANIAM

15. ARSHAD AD

16. ABDUL JAMEEL

17. SUNDAR NITHARSON

18. MAHA

19. MALINI MALA

20. MULLAI AMUTHAN

 

MULLAI AMUTHAN

 A POEM BY 

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Deciphering the signal correctly

I walk along in my own legs
I move the chess coins
with my own hands.
As far as my eyes could perceive
I am able to see and experience.
Expressing anger
Shedding tears
and for laughter
I am able to adjust my face accordingly
in my own way.
You try to give spectacles for my eyes.
Insist that I should wear your attires.
Please allow me to choose the footwear
to be worn by me.
If I am to live
all for your sake
always kneeling down before thee
just get lost.
Smashing everything I would go past.
If there be the need
even stark naked indeed.
•
என் கால்களால்
நடக்கிறேன் குறிப்பறிந்து.
என் கைகளால்
சதுரங்கக் காய்களை
நகர்த்துகிறேன்.
பார்வையின் எல்லைவரை
விழிகளால்
பார்த்து உணரமுடிகிறது.
கோபப்பட,
அழுதுவிட,சிரிக்க
முகத்தை என்
பாணியில் சரிசெய்யமுடிகிறது.
என் கண்களுக்கு
நீ மூக்குக் கண்ணாடிதர
முனைகிறாய்.
உன் உடைகளை
நான் உடுத்திக்கொள்ள
வலியுறுத்துகிறாய்.
பாதரட்சைகளை
நானே தெரிவுசெய்ய விட்டுவிடு.
எதுவும்
உனக்காக அல்லது
உன்னிடம் மண்டியிட்டே
பயணிக்கவேண்டும் எனில்
போ!
எல்லாம் உடைத்தபடி
பயணிப்பேன்
நிர்வாணமாயெனினும்.

MALINI MALA

 A POEM BY 

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Inside this sky of dawn

that I chance to have my eyes on
once in a blue moon
Oh, colours countless; umpteen
In my view darting across
the window-angle
The trees of snowy season
with laves shed and frozen
have sketched static
line-drawings.
Leaning against one corner of the window
holding a hot cup of coffee in my hand
I keep trying to lend me warmth
with the smoke coming out
for
just as humans inert
trees that don’t sprout
my heart abhors.

எப்போதாவது அபூர்வமாய்
ரசித்துப் பார்க்க வாய்க்கும்
இந்த விடியலின் வானத்துக்குள்
எத்தனை வண்ணங்கள் .
ஒரு சாளர வியூகத்திலிருந்து
தெறிக்கும் பார்வையில்
இலையுதிர்த்த
உறைகால மரங்கள்
கிளைகளினூடு அசைவற்ற
கோட்டுச்சித்திரங்களை
வரைத்திருக்கின்றன.
ஜன்னலோரத்தில்
சாய்ந்துகொண்டே
கையில் சூடான
கோப்பிக்குவளையை
ஏந்தியிருக்கும் நான்
மேலெழுந்துவரும்
ஆவியைக்கொண்டு
கதகதபூட்ட முயன்றுகொண்டிருக்கிறேன்.
ஏனெனில்,
இயங்காத மனிதர்கள் போல்
துளிர்க்காத மரங்களையும்
எனக்குப் பிடிப்பதேயில்லை.

MALINI MALA

MAHA

 A POEM BY

MAHA

(AHAMATH M. SHARIF)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ENTHUSIAST

On a day long ago

they searched for the dead body

Those lying as verses

in the crevices of notebook

You gave out

an all too grim smile

The long valley of this tree-filled

mountain range

welcomed a corpse as a very rare gesture.

Those who write poems

straight from their soul

have become greatest lovers

Those who had fallen into deep valleys

and turned into dead bodies

have become soulful poems.

ரசிகன்

•

சடலத்தை தேடினார்கள்

முன்னொரு நாளில்

கொப்பியின் இடுக்குகளில்

கிழிக்கப்படாத கவிதைகளாக கிடந்தவை

மிகக்கடுமையான ஒரு புன்னகை செய்தாய்

மரங்களால் நிரம்பியிருந்த

இந்த மலைத்தொடரின் நீண்ட பள்ளத்தாக்கு

அத்தனை அபூர்வமாக

சடலமொன்றை வரவேற்றது

கவிதைகளை

ஆன்மாவிலிருந்து எழுதுகின்றவர்கள்

சிறந்த காதலர்களாயிருக்கின்றனர்

பள்ளத்தாக்குகளில் வீழ்ந்து சடலங்களாகிவிட்டவர்கள்

நல்ல கவிதைகளாயிருக்கின்றனர்

~

மஹா

11.12.2020

SUNDAR NITHARSON

 A POEM BY

SUNDAR NITHARSON

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE LIGHT GIVEN BY THE OWL

Light is something alien to me

My eyes might have been tied tight…!

Or

He who had possessed the Sun

Might’ve blocked the rays

This could be the season

The deafening noises that had

invaded the quiet night

Cause such clamour

in tunes so jarring

The moths and frogs

Play the music that would cast a spell on me.

Subjugating my taste and interest

through that enchanting music

the owl wails

showing its round eyes to me

sun and the moon they are

it declares.

Fireflies a few

go hiding in the dark.

They know Light

and the owls too.

As it was the owl who

revealed my first ever light

it is in owl’s legs

I am now.

சுந்தர் நிதர்சன்

•

ஆந்தை தந்த வெளிச்சம்

..................................................

வெளிச்சம் எனக்கு

அந்நியமானது

என் கண்கள்

கட்டப்பட்டிருக்கலாம்....!

அல்லது,

சூரியனை ஆக்கிரமித்தவன்

சுடர்களைத்

தடுத்திருக்கலாம்.

இது

பருவகாலமாய்

இருக்கக் கூடும்.

நிஷப்த இரவுகளை

ஆக்கிரமித்த

இரைச்சல்கள்

பறைகின்றன

அருவருப்பான

சில ராகங்களில்

எனக்கான

வசிய பாடலை

விட்டில்களும் தவளைகளும்

இசைக்கின்றன

அந்த

வசியப் பாடலின் ஊடே

என் ரசிப்பை

அடக்கி

ஓலமிடுகிறது ஆந்தை

தன்

வட்ட விழிகளை

எனக்குக் காட்டி

சூரியனும் சந்திரனும்

இதுதான் என்கிறது

சில மின்மினிகள்

இருளுக்குள் ஒழிகின்றன

அவைகளுக்கு

வெளிச்சத்தையும் தெரியும்

ஆந்தையையும் தெரியும்

முதல் வெளிச்சத்தை

ஆந்தையே

எனக்கு காட்டியதால்

ஆந்தையின்

கால்களில்தான்

இப்போது இருக்கிறேன்.

.............................................

சுந்தர் நிதர்சன்

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POEM LEFT BEHIND BY HAYA

The septic tank filling up

there emanates stink unbearable

churning the intestines.

Sickeningly giving out

salty odour

piling up into mountainous heap

and waiting for the sun _

clothes yet to be washed.

The feet unable to bear

sticky and chill to the core

the patio of the time-worn house.

in the midst of all these

going outside empty-handed to play

returning with the rain

lilting and leaping like a rabbit

in white pristine

Little Haya.

Dragging her and sending her out

I slam the door shut.

But the rain that Haya has left behind

remains inside the house.

ஹயா விட்டுச் சென்ற மழை

____________________

மலக் கிடங்கு நிரம்பி

சகிக்க முடியாதவாறு

குடல் பிடுங்க வீச்சமடிக்கிறது

கர்மம் பிடித்து புளிச்சு மணக்கிறது

மலையென குவிந்து

வெயிலுக்காக காத்துக் கிடக்கும்

இன்னும் துவைக்கா ஆடைகள்

கால் வைக்க முடியாதபடி

பிசுபிசுத்து குளிர்கிறது

பழம் காலத்து வீட்டுத் திண்ணை

இத்தனைக்கு மத்தியிலும்

வெறும் கையோடு

வெளியில் விளையாடச் சென்றவள்

மறுபடியும் வீட்டுக்குள் மழையோடு வந்து

வெள்ளை முயல் குட்டியென

துள்ளிக் குதித்து சிரிக்கிறாள் ஹயா

உடன் அவளை வெளியில் அனுப்பி விட்டு

கதவை இழுத்து சாத்துகிறேன்

ஆனால் வீட்டுக்குள்ளே தங்கி விட்டது

ஹயா விட்டுச் சென்ற மழை.

அப்துல் ஜமீல்

ARSHAD AD

 A POEM BY

ARSHAD AD

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DON’T CRY, DEAR MOTHER…

The pain you must’ve experienced

While bearing me in your womb for ten long months

When bringing me safely into this world,

Why, even when my life was lost

Couldn’t be as worse as the

pain unbearable borne by you

when I was burnt.

If they could be safe on my ashes

Be happy about it my Dear Mother.

Though I had lived in this world

for a mere twenty days

I had lived with you, Dear Mother

While being inside you as fetus

You had talked to me

You had caressed me with fond words

You had laughed with me

Cried with me

Every now and then

Feeling your stomach

You would be stroking me

With all the affection in the world.

I too had kicked you

With my tiny feet

Oh, if it had caused you pain,

forgive me, Dear Mother

Even when asleep you were careful

not to roll over

and cause me pain.

Such was your concern.

True, my getting burnt in fire

must’ve proved unbearable to you,

but, cry not, Dear Mother

it was the fire that burnt not Ibrahim

which had consumed my body.

Do you think that it would’ve hurt me

Don’t cry Dear Mother

Though it was a devious plan that burnt my person

Don’t you realize that it is my destiny

It is the will of the Creator, my Dear Mother

Created by Him I am so blessed

Cry not, Dear Mother

I’ll be waiting for thee in Heaven

After arriving there

You can feed me with milk

to your heart’s content

to my hunger’s appeasement

Arshad AD

அழாதே அம்மா

--------------------------

பத்துமாதம் சுமந்த போது

பத்திரமாய் என்னை ஈன்றபோது

ஏன்... என் உயிர் பிரிந்தபோது கூட

வலித்காதவொரு வலியை அனுபவித்திருப்பாய்

என்னை எரித்தபோது...

என் சம்பல் மேல்தான் இவர்கள்

பாதுகாப்பாய் இருப்பார்கள் என்றால்

அதில் நீ

சந்தோசம்கொள் அம்மா..

இந்த உலகில் நான்

வாழ்ந்த நாட்கள்

இருபதே என்றாலும்

உன்னோடு வாழ்ந்திருக்கிறேன்

ஈரைந்து மாதங்கள்

கருவிலே இருந்த என்னோடு

நீ

பேசியிருக்கிறாய்

கொஞ்சியிருக்கிறாய்

சிரித்திருக்கிறாய்

அழுதிருக்கிறாய்

அடிக்கடி உன் வயிற்றின்மேல்

ஆசையாய் என்னைத்

தொட்டுத் தடவியிருக்கிறாய்

நானும்

என் பிஞ்சுக் கால்களால்

உன்னை உதைத்திருக்கிறேன்

வலித்திருந்தால் மன்னித்துவிடு அம்மா...

புரண்டு படுத்தால்

என்னை பாதிக்குமென்று

தூக்கத்தில் கூட என்னில்

கரிசனம் கொண்ட உனக்கு

நான் தீயில் பொசுங்கியதை தாங்கிக்கொள்ள

முடியாமல்தான் இருக்கும்

அழாதே அம்மா....

இப்ராஹிமை எரிக்காத நெருப்புதான்

என்னுடலை பொசுக்கியது

அது எனக்கு

வேதனை கொடுத்திருக்குமென்று

நீ நினைக்கிறாயா?

அழாதே அம்மா..

என்னுடலை எரித்தது சதியென்றாலும்

அதுவே என் விதியென்று நீ

அறியவில்லையா?

படைத்தவன் விரும்பம்

அதுவே அம்மா - அவன்

படைப்பினில் நானும்

சிறந்தேன் அம்மா..

நீ அழாதே...

அழாதே அம்மா...

சுவனத்தில் உனக்காய்

காத்திருப்பேன் அம்மா

அங்கு வந்து

உன் ஆசைதீர

என் பசிதீர

எனக்குப் பால்கொடு அம்மா...

-அர்ஷத்