MA.KALIDAS

   A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the manner of the attire cast aside asking

“Oh, please wash me and dry me

A life keeps observing me keenly.

From the fingers that wish to hold it fast

thin vibrations of the electric cable

permeates inside the cabin.

The magnetic pull of lips

being the ultimate missile of copulation

remain standing in front of the officer

extending application for emergency leave

Why hesitate so much

to wipe out with an eraser

The V shape of the legs

in haste utmost ever.

The words slipped off

while being shifted from the Emergency Ward

to the ordinary ward

_a few ants pursue.

The need for procuring the fourth bottle

Is not there at present – so the young nurse

eyeing her wrist sets right

the knob of minuscule life.

After the visiting hour is over

a joyous song

stars resonating there.

கழற்றிப் போடப்பட்ட ஆடை

'என்னைத் துவைத்து எடுத்து உலர்த்தேன்' என்பது போல்

ஒரு உயிர் உற்றுநோக்கிக் கொண்டிருக்கிறது.

இறுகப் பற்ற விழையும் விரல்களிலிருந்து

மின்சாரக் கம்பியின் மெல்லிய அதிர்வுகள் அறைக்குள் விரவுகின்றன.

கலவியின் ஆகச் சிறந்த அஸ்திரமான

உதடுகளின் வசீகரம்

அதிகாரி முன்

அவசரகால விடுப்புக்கான விண்ணப்பத்துடன் நிற்கின்றன.

எப்போதும் பரபரப்பிலிருக்கும்

கால்களின் V வடிவத்தை

ஒரு ரப்பரால் அழிக்க ஏன்

இவ்வளவு தயக்கம்?

அவசர கால அறையிலிருந்து

சாதாரண அறைக்கு மாற்றும் போது

சிந்திய சொற்களைப் பின்தொடர்கின்றன சில எறும்புகள்.

நான்காவது பாட்டிலுக்கான கொள்முதல் இப்போதைக்கு அவசியமில்லையென

மிகப்பெரிய ஆறுதலாய்ச் சொட்டும்படி

மிகச்சிறிய வாழ்வின் திருகை

'மணி'க்கட்டைப் பார்த்தபடி சரிசெய்கிறாள் இளஞ்செவிலி.

பார்வையாளர் நேரம் முடிந்தபின்

ஒரு குதூகலமான பாடல்

அங்கே ஒலிக்கத் தொடங்குகிறது.

MA.KALIDAS

 THREE POEMS BY 

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The Night is the one and only social shirt

That you have

That you like.

I have several cloth-bits with me

May I stitch the visible tears

Leaving no trace?

Wearing the night

When each time you go out and return

You come with stain.

For the stain-removers

Have to wander around throughout the day

In the night-shirt that never tire you out

Oh, blinding dark Dirt everywhere

Won’t you notice at all that a button of the night

that thoroughly covers and uncovers thee

Unfastening and rolling down?

I say that in joy someone has sprayed ‘White’ on your night-shirt

and gone. But, you pay no attention.

Because of lying for all too long during daytime

Your night-shirt has begun to lose its colour

and is turning pale.

At least once

after it has turned fully dry

iron your night

and wear it –alright?

இரவு, உங்களிடம் இருக்கும்

உங்களுக்குப் பிடித்தமான

ஒரேயொரு சமூகச் சட்டை.

என்னிடம் சில ஒட்டுத்துணிகள் இருக்கிறது

தென்படும் கிழிசல்களைக்

கைவசமிருக்கும் ஊசியால்

தடம் தெரியாதபடி தைத்துத் தரவா?.

இரவை அணிந்து கொண்டு

ஒவ்வொரு முறை

வெளியேறித் திரும்பும் போதும்

கறையோடு வருகிறீர்கள்.

கறைநீக்கிகளுக்காக பகல் முழுதும்

அலைய வேண்டியிருக்கிறது.

அலுப்பே ஏற்படுத்தாத இரவுச்சட்டையில் அநியாயத்திற்கு குருட்டு அழுக்கு.

உங்களை முழுவதுமாக மூடித் திறக்கும் இரவின் ஒரு பட்டன்

கழன்று உருண்டோடுவதைக்

கவனிக்கவே மாட்டீர்களா?

குதூகலத்தில் யாரோ

உங்கள் இரவுச் சட்டையில்

வெண்'மை' தெளித்துச் சென்றுள்ளனர். சொன்னால் கேட்கிறீர்களா,

பகலில் நெடுநேரம் கிடந்ததில்

உங்கள் இரவுச் சட்டையின் நிறம்

வெளிறத் தொடங்கிவிட்டது.

ஒருமுறையாவது, முழுதும் உலர்ந்த பிறகு

இஸ்திரி செய்து

உங்கள் இரவை உடுத்துங்களேன்.

- மா.காளிதாஸ்

(2)

Just now the dawn is aligning itself

Birds’ wings flutter towards the opposite direction

The loudspeaker for the housewarming function

blares the identity of the locale

The cow-dung collected

Is poured in the vacant plot.

A squirrel calls out to its mate

The room’s sky undergoes a change

Not knowing why

You revel like a child.

The final word of yester night

goes past drawing a line

Like the Jet plane.

Yet, see there, in that pot-plant

How beautifully blooms

the bud of our mutual smile.

இப்போது தான் அதிகாலை தன்னைத் தகவமைக்கிறது பறவைகளின் இறகுகள் எதிர்த்திசை நோக்கி இல்ல விழாவிற்கான ஒலிப்பெருக்கி அடையாளம் மெய்ப்பிக்கிறது வழித்தெடுக்கப்பட்ட சாணம் காலிமனையில் கொட்டப்படுகிறது ஒரு அணில் தன் இணையை அழைக்கிறது அறையின் வானம் மாறுபாடு அடைகிறது என்னவென்று அறியாமலே ஒரு குழந்தையைப் போல குதூகலிக்கிறாய் நேற்றிரவின் கடைசிச் சொல் ஜெட் விமானத்தைப் போல ஒரு கோடிழுத்துச் செல்கிறது ஆனாலும் பாரேன், தொட்டிச்செடியில் எவ்வளவு அழகாய் மலர்ந்திருக்கிறது நம் பரஸ்பரப் புன்னகையின் மொட்டு.

மா.காளிதாஸ்

(3)

Taking out the Gods one by one

the little girl begins to dry them.

The Satans slipped down come together

and create their own god.

The bats exiting from the cave changing colours

look alike the dove drawn by god’s youngest child

As the Almighty avoiding the usual offerings

began munching the scattered grains

“Hey, what is this, being childish?”

So admonishing a hand jerks it away

For the hungry God

there spring ten more limbs.

The ‘Sokkappanai’ burns gloriously

with leaping flames.

ஒவ்வொரு கடவுளாக எடுத்து

உலர்த்தத் தொடங்குகிறாள் சின்னவள்.

உதிர்ந்த சாத்தான்கள் ஒன்றுகூடி

தங்கள் கடவுளை உருவாக்குகின்றன.

நிறம் மாறும் கடவுளின் குகையிலிருந்து

வெளியேறும் வௌவால்கள்

கடவுளின் கடைசிக் குழந்தை வரைந்த

புறாவை ஒத்து.

வழக்கமான படையலைத் தவிர்த்து

சிதறிய தானியங்களைக்

கொறிக்கத் தொடங்கிய கடவுளின் கையை

"இதென்ன சிறுபிள்ளைத்தனம்" எனத்

தட்டிவிடுகிறது ஒரு கை.

பசித்த கடவுளுக்கு

மேலும் முளைக்கின்றன பத்து பாகங்கள்.

கொளுந்துவிட்டு எரிகிறது சொக்கப்பனை

MA.KALIDAS

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The river flowing towards my dunes must be you

In the alchemy of many a day’s absence

You would easily dissolve it

Erase the trails

Till it gets into a different shape

You would keep rolling it on and on

The hurdles confronting

you would dump ashore desiccated

Mocking at the leaping baby fishes

You would show them to the stork’s beak

my image bending down and drinking

you would inhale and turn into nothing

with my sand mound float and wander

like a withered leaf

your escapades casting a spell on me

I lie inert

not throwing open the floodgates

of your fountainhead.

என் மணல்மேட்டை நோக்கி

ஓடிவரும் நதி

நீயாகத் தான் இருக்க வேண்டும்.

நாள் கணக்கில்

காணாமல் போயிருந்த ரசவாதத்தில்

எளிதில் கரைத்து விடுவாய்

சுவடுகளை அழித்து விடுவாய்.

வேறொரு உருக் கொள்ளும் வரை

உருட்டிக் கொண்டே செல்வாய்.

எதிர்படும் தடைகளை

ஈரமே இல்லாமல் கரையொதுக்குவாய்.

துள்ளும் மீன் குஞ்சுகளைப் பரிகசித்து

நாரையின் அலகுக்குக் காட்டிப் கொடுப்பாய்.

குனிந்து பருகும் என் பிம்பத்தை

உள்ளிழுத்து ஒன்றுமில்லாமல் செய்வாய்.

சருகைப் போல

என் மணல்மேடு மிதந்து திரிய

நீ செய்யும் சாகசத்தில் மயங்கி

உன் ஊற்றுக்கண்ணைத் திறக்க

உணர்வற்றுக் கிடக்கிறேன் நானும்.

MA.KALIDAS

 TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Collecting the memories of holidays

in those tiny pits

The dices return to their original place.

The sensual pleasure of those forbidden digits

from 7 to 11 overflows

drowning the shores.

The worm called Time moves on

avoiding the fruits that having no way of ripening

turning hot and withering

Silence yearns to drop down once again

from the cracks of the room

coated with the rolling sounds.

Lonely Sundays with bag full of lessons

are awaiting the arrival of the child

bored with game unending.

As playing is one mammoth multiplication sign

the squares are drawn again

In the empty hand that eagerly expects the approval

for slipping down that very first Ace number One

just one more time

drops of moral sanitizer being sprayed.

சிறுகுழிகளில் விடுமுறை கால

நினைவுகளைச் சேமித்தபடி

பழைய இடத்திற்குத் திரும்புகின்றன

தாயக்கட்டைகள்.

விலக்கப்பட்ட 7 முதல் 11 வரையிலான எண்களின் சிற்றின்பம்

கரைபுரண்டு ஓடுகிறது.

பழுக்க வழியின்றி வெம்பத் தொடங்கும் காய்களைத் தவிர்த்து நகர்கிறது காலப்புழு.

உருளும் சப்தங்களால் பூசப்பட்ட அறையின் வெடிப்புகளிலிருந்து

மீளவும் உதிர ஏங்குகிறது மௌனம்.

தொடர் விளையாட்டால்

அலுப்புற்ற குழந்தையின் வரவுக்காகப்

பை நிறைய பாடங்களோடும் காத்திருக்கின்றன தனித்த ஞாயிறுகள்.

விளையாடுவது மாபெரும் பெருக்கல்குறியென

கட்டம் கட்டப்படுகிறது மறுபடியும்.

இன்னும் ஒரேயொரு முறை

அந்த முதல் தாயத்தை நழுவவிட அனுமதியை எதிர்நோக்கும்

வெறுங்கையில் தெளிக்கப்படுகிறது ஒழுக்கக் கிருமிநாசினி.

(2)

Wondering what to do with the key found

He stands there blinking.

Wherever you see

Locked doors only

are seen.

With key he strives to open the space

on all four sides;

takes pride imagining

that he has indeed opened something

Taking it to be the almirah key

instead of torn clothes

He wears the one kept neatly folded.

Pouring oil in bare hand

He probes the cosmos for rusted lock.

Whether the one found was original

or duplicate key

wonders he turning it this side and that side.

As like his own

He ties it in the waist-cord.

Wonder what crossed his mind _

In the well of night

dropping the key into the Ayyanar temple Hundi

without a backward glance vanishes.

ma.kalidass

கண்டெடுத்த சாவியை

என்ன செய்வதெனத் தெரியாமல் திணறுகிறான்.

எங்கு பார்த்தாலும்

பூட்டப்பட்ட கதவுகளே தென்படுகிறது.

சாவியைக் கொண்டு, நாலாபுறமும்

வெளியைத் திறக்க முயல்கிறான்.

எதையோ திறந்துவிட்டதாகவும்

பெருமை கொள்கிறான்.

பீரோ சாவியாகக் கருதி

கிழிசல் ஆடைக்குப் பதில்

மடித்து வைக்கப்பட்டதை அணிகிறான்.

வெறுங்கையில் எண்ணெய் ஊற்றி

வெட்டவெளியில்

துருப்பிடித்த பூட்டைத் துழாவுகிறான்.

கண்டெடுத்தது

மாற்றுச்சாவியா அசலா எனத்

திருப்பித் திருப்பிப் பார்க்கிறான்.

தன் சொந்த சாவியைப் போல

இடுப்புக் கயிற்றில்

இறுகத் தொங்கவிடுகிறான்.

என்ன நினைத்தானோ

நடுச்சாமத்தில் அய்யனார் கோவில் உண்டியலில் சாவியைப் போட்டவன்

திரும்பிப் பார்க்காமல் மறைகிறான்.

- மா.காளிதாஸ்

MA. KALIDASS

 POEMS BY

MA. KALIDASS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Within me a Music keeps playing

That so fondly cradles me

caresses my head

Entwining my finger it takes me to

heart’s innermost recesses.

Squeezing me into a cascade

turning me breathless

It identifies me as an image anew

with all the dirt dissolved

A spec of spark splashing out of Music

has extinguished the fire raging inside me.

The tiny droplet sprinkled from the Music

has transformed all my filth into pristine pure

When I was cast aside as ‘*Aralippoo’,

Music gave me the pride of place in pooja.

When they jeered at me calling me *‘Erukkanchedi’

pouring my milk it had removed the thorn that had

caused bleeding wound

Guessing somehow my wish to breathe my last

Blissfully enjoying it with eyes shut

the Music keeps startling me

not allowing me to close my eyes.

•

எனக்குள் ஒரு இசை

ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.

அது என்னைத் தாலாட்டுகிறது

தலை கோதுகிறது

என் விரலைக் கோர்த்தபடி

மனதின் அதலபாதாளத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது.

ஒரு பேரருவியில் என்னைத் திணித்து

திக்குமுக்காட வைத்து

எல்லா அழுக்குகளும் கரைந்த

வேறொரு பிம்பமாய் அடையாளப்படுத்துகிறது.

இசையிலிருந்து தெறித்த சிறு பொறி

எனக்குள் கனன்று கொண்டிருந்த

தீயை அணைத்துவிட்டது.

இசையிலிருந்து தெளித்த சிறு துளி

என் கழிவுகளை நிர்மலமாக்கிவிட்டது.

அரளிப்பூவென நான் ஒதுக்கப்பட்ட போது, இசை

தன் பூஜையில் என்னை முதன்மையாக்கியது.

எருக்கஞ்செடியென ஏளனப்படுத்திய போது, என் பாலை ஊற்றி

ரணமாக்கிய முள்ளை வெளியேற்றியது.

கண்மூடி ரசித்துக் கொண்டே

என்னுயிர் பிரிந்துவிட வேண்டுமென்பதை எப்படியோ புரிந்து கொண்ட இசை,

கண் மூடவிடாதபடி

பூச்சாண்டி காட்டிக் கொண்டே இருக்கிறது.

- மா.காளிதாஸ்

MA.KALIDAS'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Someone is knocking at the door.

No sound from inside.

The stallion bursting out of the bridle run amok

and tumble down on the sand-mound.

Again a knock at the door.

The latch that unfastened itself

staring at the space outside flinched and recoiled.

Everywhere outside fingers and ears.

The hope that there is just a lone bolt inside _

a duplicate key quietly opens.

யாரோ கதவைத் தட்டுகிறார்கள்

உள்ளிருந்து எந்த சத்தமும் இல்லை.

லகானைத் திறந்து கொண்டு தறிகெட்டோடும் மனக்குதிரை

தடுமாறி விழுகிறது மணல்திட்டில்.

மீண்டும் கதவு தட்டப்படும் ஓசை

தன்னைத் தானே

திறந்து கொண்ட தாழ்ப்பாள்,

வெளியை வெறித்துப் பார்த்துவிட்டு உள்ளிழுத்துக் கொண்டது மறுபடி.

வெளி நிறைய விரல்களும் காதுகளும்.

உள்ளே

ஒரேயொரு தாழ்ப்பாள் மட்டுமென்ற

நம்பிக்கையை, அரவமில்லாமல் திறக்கிறது ஒரு கள்ளச்சாவி.

- மா.காளிதாஸ்

(2)

Unmindful of the biting chill getting into the pond

and sucking honey in the lotus _

Your smile.

The flower-vendor who seeks and selects chosen expressions

twining them feels at a loss to fix its cost.

You could have given as alms

a fraction of your beauty

to the pubescent Time

that pursued you all through.

Having you hand round my shoulder

you asked a question

the apprehension of which

the temple-dove’s flutter vouchsafed.

In the spot where you stood

someone is standing.

The fatigue born of circumambulation overpowering

the place where you sat to rest

has some nuggets strewn all over

At the spot where a speck of your kumkum

had fallen

Someone is leaving the footwear worn.

The portal of the sanctum sanctorum is being

fastened.

கடும் குளிரையும் பொருள்படுத்தாமல் குளத்தில் இறங்கி

தாமரை மலரில் தேன் உறிஞ்சுகிறது

உன் புன்னகை.

தேர்ந்தெடுத்த பார்வைகளைத் தேடியெடுத்து சரம் கோர்த்த பூக்காரி

விலை நிர்ணயிக்கத் திணறுகிறாள்.

வழிநெடுகத் துரத்தி வந்த

இளம் காலத்திடம்

உன் அழகின் சில்லறையில்

கொஞ்சம் பிச்சை போட்டிருக்கலாம் நீ.

என் தோளில் கைபோட்டபடி

நீ கேட்ட கேள்விக்கான

பதிலின் படபடப்பைப் பறந்து நிரூபித்தது கோயில் புறா.

நீ நின்ற இடத்தில்

யாரோ நின்று கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சுற்றி வந்த களைப்புத் தீர

சம்மணமிட்டு நீ அமர்ந்த இடத்தில்

சிதறிக் கிடக்கிறது நொறுக்குத் தீனி.

உன் நெற்றிக் குங்குமப் பிசிறு

விழுந்த இடத்தில்

யாரோ செருப்பைக் கழற்றிப் போடுகிறார்கள்.

நடை சாத்தப்படுகிறது