ATHMAJIV

 A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I flow on calm and composed

I can see

that either very near or a little distance away

my stream of fresh water

would dissolve in salt

being not of any use for farming

and drinking

I have to slow down

From the drops that sprout

in my eyes looking back

the grand wish to leave behind

seeds a few

Mark my words

In all yields my name would have sprouted

as yet another seed.

ஆத்மாஜீவ்

•

நிதானமாக பாய்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்

எனக்குத் தெரிகிறது

மிக அருகிலோ சற்று தொலைவிலோ

என் நன்னீரோட்டம்

உப்பில் கரைந்து விடும்

விளைச்சலுக்கும் குடிப்பதற்கும்

உபயோகமற்று

சற்று நிதானிக்க வேண்டியிருக்கிறது

திரும்பிப் பார்க்கும் என் கண்களில்

அரும்பும் துளிகளிலிருந்து

விதைகள் சிலவற்றை

விட்டுச் செல்லும் பேராவல்

குறிப்பெடுத்துக் கொள்

விளைவுகளிலெல்லாம் என் பெயர்

முளைத்திருக்கும்

இன்னுமொரு விதையாக.

ATHMAJIV'S POEM

 A POEM BY

SRI RAJASI RAJA ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A DREAM

Pramil and Athmanam who visit daily without fail

have not come for the past few days.

With Gibran and Camus on leave

Have you seen Nagarjunan Su.Ra

accompanying Thamizhavan asked they

Bharathi and Chellamma chopping onion and singing

while Na.Pi and Pu.Pi were drinking ‘Kambangkoozh’

in Kamban’s abode _

standing outside Athmajeev was savouring it all

it seems.

Pattinathuppilai going that way

followed by Bathruhari, a begging bowl and a dog

How many times to tell you, ye family man,

not to come along

admonished Pu.Pi

heartily laughing.

Well, but when at all

it would dawn _

wondering thus sitting at the doorway

the Fireball.

ஆத்மாஜீவ்

ஒரு கனவு

தினசரி வந்து போகும்

பிரமீளும் ஆத்மாநாமும்

நாலைந்து நாட்களாக வரவேயில்லை

ஜிப்ரானும் காம்யூவும் விடுப்பிலிருக்க

தமிழவனுடன் வரும் நாகார்ஜூனன்

சுராவை பார்த்தாயா என்றார்கள்

நபியும் புபியும் கம்பன் வீட்டில்

கம்பங்கூழ் குடித்துக் கொண்டிருந்தபோது

பாரதியும் செல்லம்மாவும்

வெங்காயம் நறுக்கியபடி

பாடிக் கொண்டிருந்ததை

வெளியில் நின்று ரசித்துக் கொண்டிருந்தானாம்

ஆத்மாஜீவ்

அந்தவழி போன பட்டிணத்துப்பிள்ளைக்குப்பின்

பத்ரகிரியும் திருவோடும் நாயொன்றும் தொடர

எத்தனைதான் சொல்வது சம்சாரி

உடன்வராதே என்று

கோபித்துக் கொண்டாராம் சிரித்தபடி பபி

எல்லாம் சரிதான் எப்போதான் விடியுமென்று

வாசலிலேயே அமர்ந்திருந்தது

நெருப்புக் கோளம்

ஆத்மாஜீவ்

ATHMAJIV'S POEM(1)

 A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WELCOME SPEECH

(The Ever Wandering Soul)

I remember all these persons

arranged in my bookshelf.

Journey would continue in dark region

I bury all that is holy.

Leaning on the curved moon

I attempt writing the seven hues.

Within my reach

the dream-clusters of mine.

Before flying they are debating on the theme

Butterfly.

Some stars laugh amongst themselves.

Should alight before it grows

Moon’s mercy radiates.

At a distance

At the point of one quarter

Two sculptures entwined

Bearing the leftovers of all too heavy life

In search of lost paradise

And another

Stretching its hand in the wind

goes on throwing away dreams

The soul that goes on wandering

floats in the lawn

Let I remain unknown

In the night

In survival

In death

In dreamy love

In beloved’s heart

and

in the soul of the

Sun aflame.

ஆத்மாஜீவ்

வரவேற்புரை

(அலைந்து திரியும் ஆன்மா)

இவர்களையெல்லாம் நினைவு கூர்கிறேன்

என் அலமாரியில் அடுக்கப்பட்டவர்கள்

இருண்ட பிரதேசத்தில் தொடரும் யாத்திரை

புனிதங்கள் அனைத்தையும் புதைக்கிறேன்

வளைந்த நிலவில் சாய்ந்தபடி

ஏழு வர்ணங்களை எழுதி பார்க்கிறேன்

கைநீளும் தூரத்தில்

என் கனவுக் கூட்டங்கள்

பறப்பதற்குமுன் பட்டாம்பூச்சி தலைப்பில்

விவாதித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்

சில நட்சத்திரங்கள் சிரித்துக் கொள்கின்றன

வளர்வதற்குமுன் இறங்கிவிட வேண்டும்

நிலவின் கருணை பிரகாசிக்கிறது

தூரத்தில்

நான்கிலொரு பாகத்தின் புள்ளியில்

இரண்டு சிற்பங்கள் ஒன்றினுள் ஒன்றாக

கனத்த வாழ்வின் எச்சங்களை சுமந்தபடி

இழந்த சொர்க்கத்தை நோக்கி

மற்றும் ஒன்று

காற்றில் கைநீட்டி

கனவுகளை வீசிச் செல்கிறது

அலைந்து திரியும் ஆன்மா

புல்வெளியில் மிதக்கிறது

நான் அறியப்படாமல் போகட்டும்

இரவில்

இருப்பில்

இறப்பில்

கனவுக் காதலில்

காதலியின் இதயத்தில்

மற்றும்

பற்றி எரியும் சூரியனின்

ஆன்மாவில்.

- ஆத்மாஜீவ்

ATHMAJIV'S POEM

 A POEM BY 

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ONGOING CONVERSATION

There would always be some

around me

Just as me
My room is also all by itself.

Beside me
unread or
To be read sometime
A few books sheets
note and pen
above all, a torch light

Till I sleep
I would just be closing my eyes
running through my breath.

I believe in no ideas.

Sometimes some friends would come
I would converse with them
internally.

Dont ask the names of friends
Our dialogues are not based on names.

Their languages also
not the same
We don’t comprehend
communicating through language.

The segments of Time
we keep no count of
They are created for
structural frames.

My friends gathering
when darkness sets in
arrive with light in their hands.

Casting aside languages
we converse

This is not something to comprehend.
When the meetings of emotions end

Outside alone
Darkness would remain.

ஆத்மாஜீவ் ஆத்மா

உரையாடல் தொடர்கிறது
♦
என்னைச் சுற்றி எப்பொழுதும்
சிலர் இருந்து கொண்டே இருப்பார்கள்
என்னைப் போலவேதான்
என் அறையும் தனியானது
என் அருகில்
வாசிக்கப்படாத அல்லது
எப்பொழுதாவது வாசிப்பதற்காக
சில புத்தகங்கள் காகிதங்கள்
நோட் மற்றும் பேனா
முக்கியமாக ஒரு டார்ச்லைட்
உறங்கும் வரையிலும் வெறுமனே
கண்களை மூடி சுவாசத்தினூடே
ஓடிக் கொண்டிருப்பேன்
எந்த சிந்தனைகள் மீதும்
நம்பிக்கை இல்லை
சில நேரங்களில் மட்டும்
சில நண்பர்களின் வருகை பதிவாகும்
அவர்களுடன் உரையாடுவேன்
மானசீகமாக
நண்பர்களின் பெயர்களை கேட்காதீர்கள்
ஏனெனில்
நாங்கள் பெயர்களை வைத்து
பேசிக் கொள்வதில்லை
அவர்களின் பாஷைகளும்
வேறுவேறுதான்
மொழிகளினூடே நாங்கள்
புரிந்து கொள்வதுமில்லை
காலநேரங்களும்
கணக்கில் கொள்வதில்லை
அது
சட்டகங்களுக்காக உருவாக்கப்பட்டது
இருள் கவியும்பொழுது
என் அறையில் கூடும் நண்பர்கள்
வெளிச்சத்தை ஏந்தி வருகிறார்கள்
நாங்கள் மொழிகளைப் புறம் தள்ளி
உரையாடிக் கொள்கிறோம்
புரிதலுக்கான சங்கதிகள் இல்லையிது
உணர்வுக் கூட்டங்கள் முடியும்பொழுது
வெளியே மட்டும்தான்
இருள் கவிழ்ந்திருக்கும்

- ஆத்மாஜீவ்