MULLAI AMUTHAN

 A POEM BY 

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Deciphering the signal correctly

I walk along in my own legs
I move the chess coins
with my own hands.
As far as my eyes could perceive
I am able to see and experience.
Expressing anger
Shedding tears
and for laughter
I am able to adjust my face accordingly
in my own way.
You try to give spectacles for my eyes.
Insist that I should wear your attires.
Please allow me to choose the footwear
to be worn by me.
If I am to live
all for your sake
always kneeling down before thee
just get lost.
Smashing everything I would go past.
If there be the need
even stark naked indeed.
•
என் கால்களால்
நடக்கிறேன் குறிப்பறிந்து.
என் கைகளால்
சதுரங்கக் காய்களை
நகர்த்துகிறேன்.
பார்வையின் எல்லைவரை
விழிகளால்
பார்த்து உணரமுடிகிறது.
கோபப்பட,
அழுதுவிட,சிரிக்க
முகத்தை என்
பாணியில் சரிசெய்யமுடிகிறது.
என் கண்களுக்கு
நீ மூக்குக் கண்ணாடிதர
முனைகிறாய்.
உன் உடைகளை
நான் உடுத்திக்கொள்ள
வலியுறுத்துகிறாய்.
பாதரட்சைகளை
நானே தெரிவுசெய்ய விட்டுவிடு.
எதுவும்
உனக்காக அல்லது
உன்னிடம் மண்டியிட்டே
பயணிக்கவேண்டும் எனில்
போ!
எல்லாம் உடைத்தபடி
பயணிப்பேன்
நிர்வாணமாயெனினும்.

MULLAI AMUTHAN'S POEMS(2)

TWO POEMS BY

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Rama krishnan(*First Draft)

1. THE SILENCE OF SOME

The silence of many

would offer meanings aplenty

Anger would trigger anger

would turn us sad,

allow expectation to sprout.

There are many more…

The silence of father

The silence of the neighbor

The silence of the politician

The silence of the militant

The silence of the co-worker

The silence of the master

providing employment

The silence of the poems

The silence of the publishing houses

The silence of the readers…….

Above all

The silence of the better half

who gives off her jewelry all too often

for pledging…

The silence of the Lord

standing lifeless in the heaven above

What more to tell….?

சிலரின் மௌனம்

பல அர்த்தங்களைத் தந்து செல்லும்.

பலரது மௌனம்

கோபம் கோபத்தைக் கிளறும்.

ஆதங்கப்படுத்தும்..

எதிர்பார்ப்பைக் கொடுக்கும்...

இன்னும்..

அப்பாவின் மௌனம்..

அயல் வீட்டாரின் மௌனம்.

அரசியல்வாதியின் மௌனம்..

போராளியின் மௌனம்..

சக தொழிலாளியின்

மௌனம்..

தொழில் தரும் முதலாளியின் மௌனம்

கவிதைகளின் மௌனம்

பதிப்பகங்களின் மௌனம்...

வாசகர்களின் மௌனம்...

இத்தனைக்கும் மேலாக

அவ்வப்போது

அடகு வைக்க தன் நகைகளை

கழற்றித்தரும்

மனைவியின் மௌனம்...

பரலோகத்தில் பிணமாய் நிற்கும்

பிதாவின் மௌனம்..

இன்னும் எதைச் சொல்ல...?

முல்லை அமுதன்

(2)

You are warning me

You went away saying that

you would revisit today.

Umpteen number of times I have been

ignored by you.

Wonder why but your anger was felt by me

all the intensely.

My silence might have caused irritation

Never mind, My Friend

This space is now

all yours.

Everything is under your control…

Enjoy life to the hilt!

Just let me be myself.

I know of gun’s heart.

Killing me

don’t you kill my ‘yet to be written’ poems too.

Mullai Amuthan

•

என்னை

எச்சரிக்கிறாய்.

இன்றும்

வருவதாகச் சொல்லிச்

சென்றாய்.

பல தடவை

உன்னால்

புறக்கணிக்கப்படிருக்கிறேன்.

ஏனோ

உன்

கோபம் அதிகமாகவே

என்னால்

உணரப்பட்டது.

என் மௌனம்

கூட எரிச்சலை

தந்திருக்கலாம்.

பரவாயில்லை

நண்பனே..

-இந்த வெளி

இப்போது

உனக்கானது...

எல்லாமே-

உன் கட்டுப்பாட்டிற்குள்..

வாழ்ந்துவிட்டுப் போ!

நானாக இருக்கமட்டும்

அனுமதித்துவிடு..

துப்பாக்கியின்

மனது பற்றி நானறிவேன்.

என்னைக் கொன்று

எழுதாத

என் கவிதைகளையும்

கொன்றுவிடாதே.

முல்லை

MULLAI AMUTHAN'S POEM

A POEM BY 

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan

Was never enamoured by kisses.

You would’ve collected
including those given by me
They were indeed fascinating for the time being
Affection Fondness, Love, Lust _
Being all these and more
those that came my way
wading through Life
I had lost count of.
Pardon me.
Only at dawn today
the kisses have reached ashore.
Gave the news.
In your savings stolen
these too?
Excepting those dead and gone
the remaining ones
are alive and kicking they said.
Someone threw away one of them violently.
Of those scattered on the sky
my kisses bubbled and got into my heart.
At least from now onward I would preserve,
my fairy-friend
the kisses of reminiscence you’ve given _
now, even in your absence.....

Mullai Amuthan

முத்தங்கள் பற்றிய ஆவல் இருந்ததில்லை.
நீ
சேகரித்துவைத்திருக்கலாம்..
நான் தந்தவைகள் உட்பட..
அந்தந்தப் பொழுதுகளுக்காய்
சுவாரஸ்யம் நிறைந்தவைகள்தாம்.
அவற்றுள்
அன்பு,பாசம்,காதல்,காமம்
எல்லாமாகியும்
வந்து சேர்ந்தவற்றை
போகிற போக்கில்
கணக்கெடுக்காமலேயே விட்டுவிட்டேன்.
மன்னித்தருள்க.
இன்று..அதிகாலையில் தான்..
முத்தங்கள் கரைசேர்ந்தன.
செய்தி சொல்லியது.
களவு போன
உன் சேகரங்களில் இவையும் தானா?
இறந்தவைகள் போக மீதமாய்
உள்ளவைகள்
உயிர்ப்புடன் இருப்பதாய்ச் சொன்னார்கள்.
யாரோ ஒருவன்
அவற்றுள் ஒன்றை
வீசி எறிந்தான்..
வானத்தில்
தெறித்தவைகளில்
என் முத்தங்கள்
கொப்பளித்து மனதுள் இறங்கியது..
எனியாவது சேகரிப்பேன் தோழியே ..
நீ தந்த நினைவுமுத்தங்களை
நீ இல்லாத இந்தவேளையிலும்...

MULLAI AMUTHAN'S POEMS(3)

THREE POEMS 
BY 
MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Pond has gone dry

So we can construct buildings
The alligators divided amongst themselves
The sparrows screeched
Trees flapped
With the stork standing on one leg at a distance
the peacock too spoke in its tongue.
For me landing there flying from afar
no tree to sit
I went on circling…..
Should send them word
Henceforth water would spring in the pond
with great force
The sky turns darker and darker
It would rain any moment, Oh hear!

Mullai Amuthan

குளம் வற்றிவிட்டது.

எனி கட்டடம் கட்டலாமே...

பங்குபோட்டன முதலைகள்.

குருவிகள் கீச்சிட்டன..

மரங்கள் சலசலத்தன..

கொக்கு தூரத்தே ஒற்றைக்காலில்

காத்திருக்க,

மயிலும் தன் மொழியில் பேசியது.

தூரத்திருந்து பறந்துவந்த

எனக்கு

குந்தியிருக்க மரங்கள்

இல்லையென்றாகிவிட,,

வட்டமிட்டபடியே இருந்தேன்..

அவர்களுக்கு செய்தி அனுப்பவேண்டும்..

குளம் இனி வீரியமாக ஊற்றெடுக்கும்...

வானம் இருண்டே இருக்கிறது..

எந் நேரமும் மழை பொழியலாம்....

முல்லை

(2)

 On the throes of death I am

And you come to me with your blessings
I strive to get up
My feathers are severed
Moaning and groaning when I rise
I find myself lame.
My Lord who blesses with one hand
the blood-oozing sword
that has mutilated my body
concealed in your other hand
First, give me that sword…
Should slice you
or kill my own self.
Though heavenly beings
a heart to bow down before them
and seek their blessings
is not bestowed on me.

குற்றுயிராய்
இருக்கும் என்னிடம்
வந்து ஆசிர்வதிக்கிறாய்.
எழுந்துகொள்ளவே
முயற்சிக்கிறேன்..
சிறகுகள் அரியப்பட்டுள்ளன.
முக்கி முனகி
எழுகையில் தெரிகிறது
கால்கள்
முடமாக்கப்ப்டுள்ளன...
ஒருகையால்
ஆசிர்வதிக்கும்
தேவனே
உன்
மறுகையில்
மறைத்தபடி
என் உடல் சிதைத்த
வாள் குருதியுடன்...முதலில்
வாளைக் கொடு...
உன்னைச் சாய்க்கவேன்டும்
அல்லது
என்னை நானே
கொன்றுவிடவேண்டும்..
தேவர்களேயாயினும்
தலை குனிந்த
ஆசிர்வாதம்
பெற்றுக்கொள்ள
மனது
என்னிடம் தரப்படவில்லை...

(3)

THE SUN I LOVE

Sun alone I love the most!
If Moon comes
there will be full moon new moon
crescent moon – and so on
The stars may devour each other
in hunger
Even the sky may change directions
With earthquake happening daily
the world may turn topsy-turvy.
Who at all would approve of
being imprisoned in hands alien _
yet again?
For this reason
only Today’s Sun
earns
my utmost affection!

Mullai Amuthan
April 25, 2019 •

நேசிக்கும் சூரியன்

மிகவும்
நேசிப்புக்குள்ளாகிறது
சூரியன் மட்டுமே!
சந்திரன் வரின்
அங்கு தேய்பிறை
வளர்பிறை..
எதுவும் வரலாம்.
நட்சத்திரங்கள்
பசியுடன்
ஒன்றையொன்று பசியாறலாம்.
வானம் கூட
திசைமாறலாம்.
பூகம்பம் தினமும்வர
பூமியும் சோரம் போகலாம்...
இன்னொரு முறை
அந்நிய கரங்களிடம்
வசப்பட யாருக்குச் சம்மதம்?
ஆதலால்,
எனது நேசிப்புக்குள்ளாகிறது..
இன்றைய சூரியன் மட்டுமே! 

MULLAI AMUTHAN'S POEMS

THREE POEMS BY 

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Nose is something very essential for me.

Lovely tiny nose – so mother would hold it

and fondly marvel at.

It had stealthily inhaled the smell of father’s cigar.

Fighting with that fella and breaking

when blood streamed out of my nose

for the fury of ‘Pariyaari’

my nose too suffered slander.

When every now and then

my class teacher twisted my nose in anger

Not just the nose but my heart too ached.

Those instances

reminiscent of

my nose being compared with

someone in the ‘Wanted List’

remain unforgettable.

Whatever be the case

Its breath

Its dynamic force

I can’t give away for anything.

It is my own nose

as my own native soil

that my heart holds so close.

Mullai Amuthan

May 17, 2014 •

மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு: //கவிஞர் முல்லை அமுதனின் இந்தக் கவிதை ஒரு பார்வைக்கு எளிதாக இருந்தாலும் மூக்கை பாடுபொருளாக எடுத்துக்கொண்டதன் மூலம் இது சுவாசம், உயிர் என்பதையும் தாய்மண்ணையும் குறிப்புணர்த்துகிறது. ஒரு விஷயத்தை வெளிப்படையாகச் சொல்லவருவதைக் காட்டிலும் இவ்வாறு குறிப்புணர்த்துவதே நிறைய வரியிடை வரிகளை வாசகர்களுக்குக் கிடைக்கச்செய்வதாக ஒரு வாசகராக எனக்குத் தோன்றுகிறது. இறுதி மூன்று வரிகளை நான் மொழிபெயர்த்திருப்பதில் ஒரு பொழிப்புரைத்தன்மையை உணரமுடிகிறது. ஆனால், மூல கவிதையில் உள்ளவாறு மொழிபெயர்த்தால் அர்த்தம் குழம்புமோ என்ற எண்ணத்தில் அப்படிச் செய்தேன்.

மூக்கு
எனக்கு அவசியமானது.
அம்மா
சின்ன மூக்கு
என்று பிடித்து
அழகு பார்த்தது..
அப்பாவின்
சுருட்டு மனத்தை
திருட்டுத்தனமாக
மணந்து உள்ளிழுத்தது.
அவனுடன் மோதி
உடைபட்டு மூக்கால்
குருதி வடிந்த போது
பரியாரியின் கோபத்திற்கு
என் மூக்கும்
பழிச் சொல் கேட்டது..
அவ்வப்போது
வகுப்பு வாத்தியார்
மூக்கைப் பிடித்து
கோபப்பட்டபோது
மூக்குடன்
மனதும் வலித்தது.
சில சமயங்களில்
தேடப்படுபவர் பட்டியலில்
உள்ளவரின் மூக்குடன்
ஒப்பிட்ட நாட்கள்
நினைவு வந்ததும்
மறக்காத பொழுதுகள்..
எப்படியேனும்
இது என் மூக்கு..
அதன் சுவாசத்தை,
அதன்
இயங்குசக்தியை
யாருக்கும்
இலகுவாய்த்
தந்துவிடமுடியாது
என் தாய்
நிலத்தைப்போல..

(2)

That which appeared as drizzle 

turned out to be torrential downpour.
Mother brought a big copper vessel
and managed the roof-leak.
The faint voice of Ganapathiar saying
that trees were uprooted
and the wind was blowing deliriously
reached her who was sitting near the window.
Father lay there huddled in a corner
very much like a corpse.
‘Rain should stop, should get into the town
Something needed to light the stove.
The last voice too said
“Mother, I am hungry”
and turned silent.
Was Mother a perennial fountain
to breastfeed the crying child….
Those feet wearing boots
that barged in all too suddenly
breaking the door
dragged away elder sister
with the word ‘search’.
One of them took away,
along with mother’s copper container
her voice too.
In a house sans voice
Rain is of what use?

Mullai Amuthan
May 17, 2019 •

சிறு தூறலாய்
காட்சி தந்த பெருமழையாயிற்று.
அம்மா
பெரிய கிடாரமாய்
கொண்டுவந்து
கூரை ஒழுக்கைச் சரிசெய்தாள்.
மரங்கள் முறிந்ததாயும்,
காற்று பேயாய் அடிப்பதாகவும்
கணபதியர் சொல்லிப்போவது மெதுவாய்
சன்னலோரம்
குந்தியிருந்தவளுக்கும்
கேட்டது.
அப்பா மூலையில் குடங்கிப்போய்
பிணம்போலக்கிடந்தார்..
மழை விடவேண்டும்..ஊருக்குள் போகவேண்டும்..
இன்று அடுப்பெரிய ஏதாவது வேண்டும்..
கடைசிக்குரலும்
'அம்மா பசிக்குது'
சொல்லி அடங்கிப்போனது.
அம்மா என்ன ஊற்றெடுக்கும் சுரங்கமா?
அழும் குழந்தைக்குப்பால்தர...??
திடுதிப்பென்று
கதவை உடைத்துவந்த
சப்பாத்துக்கால்கள்
தேடுதல் என்று சொல்லியபடியே..
அக்காவை இழுத்த்போயினர்.
அவர்களுள் ஒருவன்
அம்மாவின் கிடாரத்துடன்
அவளின் குரலையும்
எடுத்துசென்றனர்.
குரல் வராத வீட்டில்
மழை பெய்தென்ன??

(3)

I am lost in the swelling crowd of people

Verses are searching for me.
‘That he would return’
the flowers send the message to the
roots through the plants.
He who was shaving
jerked away from sleep and rose to see.
The radio was airing an old song.
At this time
Mother would have lit the lamp.
At the street corner
wolves were gobbling the brain.
On the dining table
in a glass bowl
blood was placed
for somebody to drink
Getting late
She would be looking for me
Finding the path should return somehow.
On the lamp post
there tied and hanging – my name.
I went along
All along
the wolves went on howling.

Mullai Amuthan
May 20, 2018 •
சன நெருக்கடியில்
காணாமல் போயிருக்கிறேன்.
கவிதைகள் என்னைத்
தேடிக்கொண்டிருக்கின்றன.
மீள வருவார் என
பூக்கள்
செடிகள் வழி வேர்களுக்கு
செய்தி அனுப்பியது.
முகச்சவரம்
செய்துகொண்டிருந்தவன்
தூக்கம் கலைந்து
எழுந்து பார்த்தான்.
வானொலி
பழைய பாடலை ஒலிபரப்பிக்கொண்டிருந்தது.
இந்நேரம்
அம்மா விளக்கேற்றியிருப்பாள் .
தெருமுனையில்
நரிகள்
மூளையை கோதிக்கொண்டிருந்தன.
சாப்பாட்டு மேசையில்
கண்ணாடிக்குவளையில்
குருதி
யாரோ குடிப்பதற்காக
வைக்கப்பட்டிருந்தது.
நேரமாயிற்று..
அவள் தேடுவாள்.
பாதையைக் கண்டுபிடித்து
மீள வரவேண்டும்..
தந்திக்கம்பத்தில்
எனது பெயர்
கட்டித்தொங்கவிடப்பட்டிருந்தது.
வந்தேன்..
வழியெல்லாம்
நரிகள் ஊளையிட்டபடியிருந்தன.

முல்லைஅமுதன்
20/05/2018

MULLAI AMUTHAN'S POEMS

THREE POEMS BY MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The flowers in the yard blooming, winked

that some yield there in the kitchen garden of my better-half
Father, the sun-flower smiles at me - said she.
No way of them knowing the earthquake within me.
Will he come
Will there be the need for enduring wait
A person gave several interpretations to one cipher and left

Which is right?
That day also
She, my friend had asked
About him
He would come
My hope is so deep indeed.
I don’t want any news from thee.
I would remain silent
When there arrives the news of his departure
I should have died by then, my friend.

Mullai Amuthan
April 21, 2015 •
முற்றத்து
மலர்களெல்லாம்
பூத்தபடி கண்சிமிட்டின..
மனைவியின்
காய்கறித் தோட்டத்தில்
கொஞ்சம் விளைச்சல் என்று
சொன்னாள்.
அப்பா
சூரியகாந்திப்பூ
என்னைப்பார்த்து
புன்னகைக்கிறாதே என்று..
எனக்குள்
பூகம் இருப்பதை அவர்கள்
அறிவார்களா?
அவர் வருவாரா?
நீள் காத்திருக்கை அவசியமா?
பூச்சியம் ஒன்றை
தனக்குத் தெரிந்த
வியாகியானங்களுடன்
சொல்லிப்போனான் ஒருவன்.
எது சரி?
அன்றும்
தோழி
கேட்டிருந்தாள்.
அவரைப் பற்றி..
அவர் வருவார்..
எனது நம்பிக்கை
வைரம் பாய்ந்திருந்தது..
எந்தச் செய்தியும் உங்களிடமிருந்து வேண்டாம்..
மௌனமாகி இருப்பேன்.
அவர்
இல்லையெனும் செய்தி
வரும் போது
நான் இறந்திருக்கவேண்டும் தோழி.

(2)

The door at the entrance would open on its own

The backyard door would be broken
With the arrival of the shoe-wearing feet
My home would be wrecked.
The table-legs would turn mute.
The wall-clock would stop chiming.
All the books became frozen in fright.
They might go
One or two would remain for surveillance
Till they see me
their guns would remain fuming.
No chance of the door of our house closing.
When to come out of this book of Hồ Chí Minh
in hiding
Has the dawn come to be...
My dear daughter – please go and see .

Mullai Amuthan
April 23 at 11:21 AM •

வாசல்
தானே திறக்கும்.
கொல்லைப்புறக் கதவுகள்
உடையும்..
சப்பாத்துக் கால்களின்
வருகையுடன்
எனது வீடு
சிதிலமாகும்.
மேசைக் கால்கள் மௌனிக்கும்.
சுவர்க் கடிக்காரம்
சத்தத்தை நிறுத்திக்கொள்ளும்.
நூல்கள் அனைத்தும்
பயத்தில் உறைந்தன..
அவர்கள் போகலாம்..
காவலுக்கு ஓரிருவர் நிற்கலாம்.
என்னைக் காணும் வரை
அவர்களின் துப்பாக்கி
சூடாகவே இருக்கும்.
வீட்டின் கதவுகள்
மூடப்படும் வாய்ப்பு எனி இல்லை.
எப்போது
மறைந்திருக்கும்
இந்த ஹோசிமினின்
புத்தகத்துள்ளிருந்து வெளிவருவது?
மகளே பார்த்துச் சொல்..
விடிந்துவிட்டதா என்று..

முல்லைஅமுதன்
23/04/2020

(3)

Throughout the night

You and I remained chitchatting.
Going down we had food
at the roadside eatery……
I had come all the way from my place
for the sake of accompanying you
You would have realized this, I know.
You stood there in silence
looking at that day’s newspaper
hanging in that shop at the street corner.
I had accompanied you as someone
unaware of the silence
or the grimness tumultuous on
your countenance.
You too must’ve been thinking of father
bidding farewell
and mother standing at the door
with eyes tear-filled.
Yet
you said nothing.
Whenever I chance to see young ones
walking past, leaning on each other’s shoulder
companionship would swell so taut in me.
At least for an instant
the air, turning frozen, would remain watching
till you turn into a shell
and become nil.

Mullai Amuthan
May 7, 2019 •
இரவு முழுதும்
கதைகள் பேசியபடியே
இருந்தோம்..
கீழிறங்கி தரைவழிக் கடையில்
உணவருந்தினோம்..
உனக்காகவே
வழித்துணையாகவும் ஊரிலிருந்து
வந்தேன் என்பதை உணர்ந்திருப்பாய்..
தெருக்கோடிக்கடையில்
தொங்கிய அன்றைய
நாளிதழை மௌனமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தாய்.
உன் முகத்தில்
தெறித்த மௌனத்தையோ,
இறுக்கத்தையோ
கவனிக்கத் தெரியாத
வழித்துணையாய் வந்துள்ளேன்..
அப்பா வழியனுப்பிவைத்தார் என்பதையோ,
அம்மா கண்ணீருடன்
நின்றிருந்தாள் என்ற நினைப்போ?
உனக்குள்ளும்
இருந்திருக்க வாய்ப்புண்டு.
எனினும்
பேசவில்லை..
தோளில்
தலைசாய்த்து போகும்
இளமைகளை பார்க்கும்போதெல்லாம்..
நட்பு எனக்குள்ளும் இறுகும்.
ஒருகணமேனும்
காற்றும் மூச்சடங்கி பார்த்திருக்கும்..
நீ வெடியாகிப்போகும்வரை..

.முல்லைஅமுதன்