AASU SUBRAMANIAN

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The courier –man comes along

carrying the package.

Searching in street after street

Going from house to house

Turning thoroughly fatigued

He asks, “Sir, where is your house?”

As he set out to search for the new address

The old one had disappeared.

Despite houses being many

and so also the streets

Where is the monitor that would

reveal its location?

What would have been that

which came in the post

Maybe the poem-collection of her love.

The response of his love to be encashed.

On unpacking

It happened to be a wrist watch

still running.

The small hand and big hand keep hurrying

inside a circle.

In contemplation

the post weighing heavy

Time as a shadow at the feet.

After handing over the post

the courier-man goes away.

The post that would be brought tomorrow also

must be borne of the same.

Prior to this

Announcing Death the email

Though not being agitated

Wonder why,

but Time now too

keeps on running without fail

Aasu Subramanian

தூதஞ்சலை

எடுத்து வருகிறார்

தெருத்தெருவாக

வீடு வீடாக

தேடி அலுத்திடவும்

சார், அவர் வீடெங்கே?

எனக் கேட்கிறார்

புதிய முகவரி தேடவும்

பழைய முகவரி

காணாமல் போயிருந்தது.

வீடுகள் பலவாயினும்

வீதிகள் பலவாயினும்

இருப்பை உணர்த்தும்

மானிடர் எங்கே?

அஞ்சலில் வந்தது

என்னவாய் இருக்கும்.

அவள் அன்பின்

கவிதை புத்தகமாக இருக்கலாம்

அவர் அன்பின்

பணவிடையாக இருக்கலாம்

பிரித்துப் பார்த்தால்,

ஒரு கைக்கடிகாரம்

ஓடிக்கொண்டுதானிருந்தது

சிறிய பெரிய

வினாடி முள்

ஒரு வட்டத்திற்குள்ளே விரைகிறது

யோசனையில்

அஞ்சல் கனக்க

காலம் ஒரு நிழலாக காலடியில்.

கொடுத்துவிட்டுத் திரும்புகிறான்

அஞ்சல்காரன்

நாளையும் கொண்டுவரும்

அஞ்சல் அவனாகத்தான்

இருக்கக்கூடும்.

இதற்குமுன் சாவை

அறிவித்த மின்னஞ்சல்

யாதொரு பதற்றம் இல்லையாயினும்

ஏனோ? இந்த நேரமும்

ஓடிக்கொண்டுதானிருக்கிறது.

ஆசு

AASU SUBRAMANIAN

 THREE POEMS BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Know that tears are nothing but

dewdrops caught in the thorn fence

Time is but the song

that entwines its hand with the wind

Music is but serpent subdued by the

Snake charmer.

Flower is but butterfly

that goes dashing against the finger

Know that light is but twilight

that consumes the Day.

Aasu Subramanian

முள்வேலியில்

சிக்குண்ட பனித்துளியே

கண்ணீர் என அறிக.

காற்றில்

கைக்கோர்க்கும்

பாடலே

காலம் என அறிக.

மகுடிக்கு

கட்டுப்படும் நாகமே

நாதம் என அறிக.

விரலில் மோதிச் செல்லும்

பட்டாம் பூச்சியே

மலர் என அறிக.

பகலை விழுங்கும்

அந்தியே

வெளிச்சம் என அறிக.

# ஆசு

(2)

Showing me the star inside moon

You revel

One universe

One sea

One sky

Nothing more

But

This moonraft

would take me to the shore in tact

this sea won’t

drown me

submerging in tornado

or torrential downpour

it knows well crawling and playing

under the care of the great grand

Motherly love.

In starry camaraderie

someone swings my cradle

singing lullaby.

Aasu Subramanian

நிலவுக்குள்

நட்சத்திரம் காட்டி

ஆனந்திக்கிறாய்

ஒரு பிரபஞ்சம்

ஒரு கடல்

ஒரு வானம்

அவ்வளவுதான்

ஆனால்

இந்த நிலவுப் படகு

கரை சேர்க்கும்

புயலிலோ

பெரும் மழையிலோ

அமிழ்ந்து

இந்தக் கடல் மூழ்கடிக்காது

தாயின் பேரன்பில்

தவழ்ந்து விளையாடுவதை

அதுவும் அறியும்.

நட்சத்திரத் தோழமையில்

என் தொட்டிலை

யாரோ தாலாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

-ஆசு

(3)

The hunger of ants that drag along

the morsel

Who at all could know well

Earlier it was paddy

Prior to paddy it was

crop

Before crop

It was a seed

After seed

Crop

Paddy

Morsel

it turned out to be

Only when hungry

the ants took away the morsel

Hunger as pain unbearable of Mankind

Do the paddy and grass are aware of that?

O Land

When your hunger is appeased

Where are the saplings for us

In one node

two flowers

One is hunger

Another is fruit

Even when someone says

That some fruits are still left

In the sheath of the famished

In the razor edge of the swords

In the night sliced

In the stomach of mine

sprout and turn into a shoot

_ A Seed.

Aasu Subramanian

பருக்கையை

இழுத்துச் செல்லும்

எறும்புகளின் பசியை

யார்? அறிவர்

முன்பு அது

நெல்லாய் இருந்தது

நெல்லுக்கு முன்

பயிராய் இருந்தது

பயிருக்கு முன்

விதையாய் இருந்தது

விதைக்குப் பின்

பயிர்

நெல்

பருக்கையாக இருந்தன

பசியாய் இருந்தபோது தான்

எறும்புகள் கவர்ந்தன

பருக்கையை.

பசி மானுடத்தின் வலியாக

அந்த நெல்லும் புல்லும் அறியுமா?

நிலமே

உன் பசி தீர்கையில்

எங்களுக்கான

தளிர்கள் எங்கே?

ஒரு கணுவில்

இரு பூக்கள்

ஒன்று பசி

இன்னொன்று கனி

கனிகள்

மிச்சமென யாராவது

சொல்கையிலும்

பசித்தவனின் உறையில்

வாட்களின் கூர்மையில்

துண்டாடும் இரவில்

எனக்கான வயிறில்

முளைத்து தளிராகும்

ஒரு விதை.

#ஆசு

AASU SUBRAMANIAN

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In a lone piece of charcoal

How many a cinder would have burnt and died down!

In the twinkling flame of the wick

what all permutations and combinations of light

would have mingled!

In a flower

how much of pollen would be encircling!

In a fruit

how much flavour would taste sweet!

In a friendship

how much love would have bloomed!

Deeming all to be aroma unmatched

let’s twine them all in a string;

Within us Everything.

Aasu Subramanian

ஒரு கரித்துண்டில்

எத்தனை கங்குகள்

எரிந்து அடங்கியிருக்கும்

ஒரு சுடரில்

எத்தனை ஒளிச்சேர்வை

கூடியிருக்கும்

ஒரு பூவில் எத்தனை

மகரந்தங்கள் சூழ்ந்திருக்கும்

ஒரு கனியில்

எத்தனை சுவை தித்திப்பாய் இருக்கும்

ஒரு நட்பில்

AASU SUBRAMANIAN'S POEM

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Please don’t close the door all too tightly

While closing it and opening it

please handle it gently.

Though we remain blissfully unaware of

the wind getting crushed in the window-slit

and weeping

Closing each window forcefully banging it

while opening it

the tiny sparrow that had sat on it a little while ago

screeching

as if feeling its pain

does reach our ears.

Oh Wind!

do stay outside the window, won’t you _

says the tree nearby

The wind alone knows to nod

whatever is said

Though the voice of the wind

which remains raw till date

can be heard by none,

In house sans window

For the wind

wind alone is the very life.

AASU SUBRAMANIAN

சன்னலை

அழுத்தி மூடாதீர்கள்

மூடும்போதும்

திறக்கும்போதும்

மிக மென்மையாக

கையாளுங்கள்

அந்த சன்னல் இடுக்குக்குள்

காற்றொன்று நசுங்கிக் கேவுவதை

நாம் அறிய முடியாதெனினும்,

ஒவ்வொரு சன்னலை அறைந்து

மூடவும் திறக்கையில்

அதன் வலி உணருவதாய்

சற்று முன் அதன் மீதமர்ந்த

சின்னஞ்சிறு குருவி கீறிச்சிடுவது

காதுகளில் கேட்கத் தான் செய்கிறது.

காற்றே

சன்னலுக்கு வெளியே

இருந்துவிடுயென,

அருகிலிருக்கும் மரம் சொல்கிறது

என்ன சொன்னாலும் தலையாட்ட

காற்றுக்கு மட்டுமே தெரிகிறது

இன்னும் அறிவொன்றும் முளைக்காத

காற்றின் குரல்

யாருக்கும் கேட்காவிடினும்

சன்னல்கள் இல்லாத வீட்டில்

காற்றுக்கு

காற்று தான் ஜீவன்

ஆசு

AASU SUBRAMANIAN

A POEM BY
AASU SUBRAMANIAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan
(*First Draft)

AYYANAAR’S HORSES

On the banks of the river
of the uninhabited village
Ayyanaar is sitting on the horse
keeping vigil
to safeguard the horses
being stolen.

He sitting upon the stallion
on the river bank
One day in the torrential downpour
the very rain
stole the horse upon which
he was seated

Again the one
among the six or seven stallions
in front of him
upon which he sat
the hot sun peeled
and plundered

The remaining few horses
the storm stole away

Shocked to the core Ayyanaar
gripped by fear
when himself became a horse
kept vigil
being both, himself and horse.

In the deserted village on the river bank
Why Ayyanar keeps vigil seated on the horse
in a place where there are no robbers…..
for safeguarding the horses……
Rain Sun Storm
Oh why thieves they’ve become?

The furies would be taken away
Strangulated
the left over Time would
struggle to get unleashed.

In the lone blood drop frozen upon the tip of
Lord Ayyanar’s long sword
with venom and vengeance perishing
and justice prevailing
the stolen horses
bray and leap alive.

அய்யனாரின் புரவிகள்

..........................................
மனிதர் அற்ற
ஊரின் ஆற்றின் கரையில்
அய்யனார் புரவி மீது அமர்ந்து
காவலிருக்கிறார்
களவுப்போகும் புரவிகளுக்காய்
ஆற்றின் கரையில்
புரவி மீது அமர்ந்தவர்
ஒரு நாள் அடைமழையில்
அவர் அமர்ந்த புரவியை
மழையே களவாடியது
மீண்டும் அவர் எதிரேயிருந்த
ஏழெட்டுப் புரவிகளில்
ஒரு புரவி மீதமர்ந்த
அய்யனார் புரவியும்
வெயில் உரித்து
வெய்யிலே களவாடியது
மீந்த ஒன்றிரண்டுப் புரவிகளையும்
புயல் வெறித்து களவாடின
திகைத்த அய்யனார்
அச்சத்தின் பீதியில்
தானே ஒரு புரவியாகியப் பொழுதில்
தானும் அதுவுமாக காவலிருந்தார்

மனிதர் அற்ற ஊரின் ஆற்றின் கரையில்
அய்யயனார் ஏன்? புரவி மீது
அமர்ந்து காவலிருக்கிறார்
கள்வர்கள் இல்லாத ஊரில்
களவுப்போகும் புரவிகளுக்காய்...
மழை வெய்யில் புயல்
ஏன்? கள்வர்களாயின
களவாடப்படும் சீற்றங்கள்
நெறித்தலில்
திமிறும் காலத்தின் எச்சம்
அய்யனாரின் வீச்சரிவாளில்
உறைந்த ஒரு சொட்டு குருதியில்
சமன்படுத்தி நீளும் அறத்தில்
கணைத்து எழுகின்றன
களவாடப்பட்ட புரவிகள்

ஆசு