A. NASBULLAH'S POEM(1)

A POEM BY 

NASBULLAH. A

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When the words entwining the reader

leave him
As fresh new
Clouds
Birds
they go flying
all over the place
belying his guess
Such words
write their autobiography
in a withered leaf
Sufi’s music
on a wall-painting
When the reader goes past this spot
some day
the words
transform themselves
tuned to his readership.

வாசகனை சுற்றிய சொற்கள்
அவனிடமிருந்து வெளியேறும் போது
புதுப்புது
மேகங்களாய்
பறவைகளாய்
பிராந்தியம் எங்கும் அவன் ஊகிக்க முடியாதபடி
பறந்து செல்கின்றன.
அவ்வாறான சொற்கள்
விண்வெளியெங்கும்
உதிர்ந்த இலையென்றிலும்
சூஃபியன் இசையிலும்
சுவர் ஒன்றின் ஓவியத்திலும்
தன் வரலாற்றை எழுதிக் கொள்கின்றன
வாசகன் ஒருநாள் இப்பிராந்தியத்தை
கடந்து செல்லும் போது சொற்கள்
அவனது வாசிப்புக்கு ஏற்றால்போல்
தன்னை மாற்றிக்கொள்கின்றன.
00
ஏ.நஸ்புள்ளாஹ்

A.NASBULLAH's POEM

A POEM BY  A.NASBULLAH

THE NARRATOR

In Sufi wisdom

Sleeps the bird.

An ant biting its wings

The bird losing its cool

And feeling the pain

Attempts to write death on the bird’s 

skin

with its bill.

Upon the skin of the inescapable ant

as shock-waves

moments of death touch and leave.

The ant would have least anticipated.

As I am the narrator of the text

turning into a giant bird

showing it a moment of death

I chase away that bird from there.

கதை சொல்லி

♪

சூபிச ஞானத்தில் உறங்குகிறது பறவை

அதன் இறக்கைகளை

எறும்பு ஒன்று வாய் பிளந்து கடிக்க

அமைதியின்மை தொலைத்து

வலி உணர்ந்த பறவை

அதன் சொண்டால்

எறும்பின் சருமத்தின்மேல்

மரணத்தை எழுத முனைகிறது

தப்பிக்க முடியாத எறும்பின் சருமத்தில்

மின் அலைகளாய்

பட்டுப்பட்டு விலகுகிறது மரண நேரம்

எறும்பு நினைத்துக் கூடப் பார்த்திருக்காது

பிரதியின் கதைசொல்லி

நான் என்பதால்

ராட்ஷச பறவை ஒன்றாக மாறி

பறவைக்கு மரண நேரம் ஒன்றைக் காட்டி அங்கிருந்து பறவையை விரட்டி விடுகிறேன்.