S.RAVINDRAN

 A POEM BY 

S.RAVINDRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WORLD TERRIFIED

Birds are ablaze

The odour of flowers burning

gives out a sickening stench

Trees tremble

The wails of animals prove unbearable

Humans scream nonstop running wildly helter-skelter

The sun burns everything.

The seas turn turbulent and boil and rage

Upon Earth there surface cracks

hither and thither

Lighting the residual bit of Beedi

a man strolls unhurriedly

through the crowd.

Where are you going -

I asked him

Blowing out the smoke said he

‘My friend, I am not heading towards anywhere.

inhaling fresh air

I tour over fear-stricken world

Nothing more.

S Ravindran

•

பயந்த உலகம்

பறவைகள் பற்றி எரிகின்றன

பூக்கள் கருகும் வாசனை நாறுகிறது

மரங்களெல்லாம் நடுங்குகின்றன

விலங்குகளின் ஓலங்கள் சகிக்க முடியவில்லை

மனிதர்கள் கத்திக்கூப்பாடுப்போட்டுத்

தலைதெறிக்க ஓடுகிறார்கள்

சூரியன் எல்லாவற்றையும் சுட்டுபொசுக்குகின்றது

கடல்கள் கொந்தளித்து கொதிக்கின்றன

பூமியில் அங்கங்கே பிளவுகள் உண்டாகின்றன

பீடித்துண்டில் நெருப்பை பற்ற வைத்து

ஒருவன் சாவகாசமாய்

அக்கூட்டத்தின் மத்தியில் நடந்துபோகிறான்

எங்கேப் போகிறாய் என அவனிடம் கேட்டேன்

புகையை ஊதிவிட்டுச் சொன்னான்

நண்பா நான் எங்கேயும் போகவில்லை

காத்தோட்டமாக

பயந்த உலகின் மீது பயணப்படுகிறேன்

அவ்வளவுதான்

S.RAVINDRAN

 TWO POEMS BY 

S.RAVINDRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. MOTHER

Killing my father

I have admitted my mother in the mental asylum

Sins in human forms are strolling everywhere

But I don’t care

Allowing my weak legs to dangle

in the abyss of earth

I am sitting on a willowy weight

Looking at the bird

that flies into deep chasms

I screamed aloud

The sound that reached nowhere

remained inside the voice itself

With mere wind I blow the balloons

and make their bellies bloated

This universe is also expanding so.

Knows not what is blowing

If the cosmos were to explode

at this very instant

I would escape from this miserable life

and settle as ashes

on the dust of Time Immemorial

Oh, Mother….

அம்மா

அப்பாவை கொன்றுவிட்டு

அம்மாவை பைத்தியக்கார விடுதியில் சேர்த்திருக்கிறேன்

எங்கெங்கும் மனித பாவங்கள் அலைகிறார்கள்

நானோ இதையெல்லாம்

ஒரு பொருட்டாக மதிப்பதில்லை

வலுவிழந்த கால்களை

பூமியின் பள்ளத்தில் தொங்கவிட்டு

ஒரு சிறிய எடையில் அமர்ந்திருக்கிறேன்

பெரும் ஆழங்களினுள் பறக்கிற

அந்த பறவை நோக்கி

பலங்கொண்டு கத்தினேன்

எங்கும் சேராத சப்தம்

குரலுக்குள்ளேயே தங்கிவிட்டது

வெறும் காற்றை மட்டும் வைத்து

பாலூன்களை ஊதி அதன் வயிற்றை நிரப்பிக்கொண்டிருக்கிறேன்

இந்த பிரபஞ்சமும் அப்படித்தான்

விரிந்துகொண்டே இருக்கிறது

ஊதுவது எதுவென்று தெரியவில்லை

பேரண்டம் இப்பொழுது வெடித்தால்கூட

இந்த அவலமான வாழ்விலிருந்து தப்பித்து

அரதப் பழசான தூசியில்

சாம்பலென படிவேன் அம்மா

S Ravindran

2. PEACE

My silence is

a recreation club

My obstinacy a comical proscenium

My fooleries

A joker’s dais.

As a circus animal

I am contained in this Global giant cage

As an irreversible old error

I keep attempting to stitch something

out of this universe

Ignoring that it is being torn further

picking up a lost shoe of a child

I run behind the wagon.

This world watches on amused

Crying Peace, Peace someone’s voice

comes pursuing.

சமாதானம்

என் மௌனம் ஒரு கேளிக்கை விடுதி

என் பிடிவாதம் ஒரு கோமளித்தன அரங்கம்

என் பைத்தியக்காரத்தனங்கள்

ஒரு ஜோக்கர் மேடை

சர்க்கஸ் விலங்குபோல்

நான் இந்த பூமியின் கூண்டில் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறேன்

திருத்த முடியாத பழைய பிழையைப்போல்

இந்த பிரபஞ்சத்தில் இருந்து

எதையோ தைக்க முயற்சிக்கிறேன்

மேலும் அது கிழிவதை பொருட்படுத்தாமல்

ஒரு குழந்தையின் தவறிய ஷூவை எடுத்துக்கொண்டு

வாகனத்தின் பின்புறம் ஓடுகிறேன்

இந்த உலகம் வேடிக்கை பார்க்கிறது

சமாதானம் சமாதானம் கத்தியபடி

யாருடைய குரலோ ஓடிக்கொண்டு வருகிறது

~ S.ரவீந்திரன்

ANA MIKA

 A POEM BY

ANA MIKA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NOTES FROM THATHAMMAA’S DIARY

Animal sans tongue

Fish without fins

Mammoth-faced Mosquito

Six-legged dog

Sculpture with three boobs

Man with huge horn

Tree with sucked organs hanging

Head soggy with mass of flesh

Fallen hollow pit

The crushed intestine of bloated body

Wheel with the torn skin of anus

stuck

The nerve of frightened eyes’ red pigment

The nudity of body frozen in the loo

The final vision in the memory of the dead Who

The scalded feather of the baby bird

floating all over

The gigantic form of fat demon splashing blood

The stickiness of the tip of index finger feeling it

Blasted by the torrential rain pouring down

that day’s dream on the throes of death.

The smashed softening of the lone morsel

pricked by eyelash.

Mamooth’s locks plucking Kimu boy’s attire.

The disarray of all the assumptions

upto yesterday.

Neurotic symptoms nibbling within me

Lying jerked by things eerie

all over the room lay scattered

the remnants of all that

they had thoroughly shaken.

Ana Mika

தத்தம்மாவின் டைரிக்குறிப்புகள்

நாவற்ற மிருகம்

செதில்களற்ற மீன்

பெரிய முகம்கொண்ட கொசு

ஆறுகால் நாய்

மூன்று முலை சிற்பம்

பெரிய கொம்புள்ள மனிதன்

சப்பிய உறுப்புகள் தொங்கும் மரம்

தலையூறிய தசைப்பிண்டம்

விழுந்த ஆழப்பள்ளம்

ஊதிப்பெருத்தவுடலின் நசுங்கிய குடல்

மலத்துவாரத்தின் கிழிந்த

தோல் ஒட்டி சக்கரம்

மிரண்ட கண்களின்

சிவப்பு நிறமியின் நரம்பு

கழிவறையில் உறைந்த உடலின் நிர்வாணம்

"உயிர் பிரிந்த யாரேவின் நினைவில் கடைசியுரு"

மிதந்தலைந்த சிசு பறவையின் கருகிய இறகு

ரத்தம் சுண்டிய கனத்த பிசாசின் பேருருவம்

தொட்டுப் பார்த்த ஆள்காட்டி விரலின்

நுனி பிசுபிசுப்பு

பேய்மழை அடித்து வீங்கி

அன்றைய கனவின் அந்திம இரவு

கண்மயிர் குத்தி நின்ற

ஒற்றைப் பருக்கையின் நசிந்த குழைவு

மமூத்தின் சடைப் பிடுங்கிய

கிமுச் சிறுவனின் ஆடை

நேற்று வரையிலான கற்பிதங்களின் ஒழுங்கின்மை

எனக்குள் மேய்ந்துகொண்டிருக்கிற

பிறழ்வுக்கான நோய்மைக்கூறு

விநோதங்கள் உதறிய கிடப்பு அறையெங்கும் அவைகள் உலுக்கிச் சென்றதின் எச்சம்...

-அனா மிகா