PAADHASAARI VISWANATHAN

         TWO POEMS BY

PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

There remains a room

uninhabited

where there is a wall-clock

The clock has a glass-cover

Inside that glass cover

There are those clock hands

that play run and catch game forever.

At times those clock hands would

stop running

and refrain from showing the time.

And an old man there

who would never fail to change the battery

even for that

Stock-still clock.

It’s ages since his one and only son

had settled in a foreign soil

with his family

The senior citizen

Who even after that

went on

replacing the old battery

with the new one

is today dead and gone.

Paadhasaari Vishwanathan

•

ஆளற்ற ஓர் தனி அறையுமுண்டு

அறையிலோர்

சுவர்க்கடிகையும் உள்ளது

உள்ளததில் கண்ணாடிக் கூடுமுளது

கூடு னுள்ளே

ஓடிப் பிடித்து விளையாடும் நேரக்குறி முட்களும்

நகரக் காண்பதுண்டு

நேரக்குறி முட்கள்

நகராது நின்று

காலம் காட்டாது

ஓடாதிருப்பதுமுண்டு

ஓடா அக்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிவிடும் முதியோன்

ஒருவர் உண்டு

அவ்வொருவரின்

ஒற்றை மகனும் தன்குடும்பமென

அயல் தேசம் ஏகி

ஆண்டுகள் பலவானதுண்டு

ஆகிய பின்னும்

அக்காலி அறை

ஓடாச்

சுவர்க்கடிகைக்கும்

ஓயாது பேட்டரி மாற்றிய

அம்முதியோன்

இன்று காலமானார்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

(2)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

பாதசாரி விஸ்வநாதன்

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

A POEM BY PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have broken

the limbs of the hibiscus plant

Forgetting the scars

It once again offers flowers

so fine

Daily they take them in the flower-basket

to Badrakaaliamman shrine

Plants are children

Trees, the Aged Ones.

செம்பருத்திச் செடியின் கைகால்களை முறித்து விட்டனர்

ஆயினும்

வடு மறந்து

மீண்டும் மலர்கள்

தருகிறது

அன்றாடம்

பத்ரகாளியம்மன் கோவிலுக்கு

பூக்கூடையில்

எடுத்துச்செல்கிறார்கள்..

செடிகள் குழந்தைகள்

மரங்கள் முதியவர்கள்.

PAADHASAARI VISWANATHAN

 TWO POEMS BY

PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

To the hairstylist I said thus without actually spelling it out:

It should appear cropped

and also not so

The hair-pillar at the ear-corner

should appear stretched

and also not so

The moustache should appear

neatly trimmed

and also not so.

In relationships some are

so-so

– isn’t it so

And in some friendships

we remain so - so

And the days are spent so

Isn’t it so

For me - so and so -

who falls at the feet of this ghost- heart

day-in and day-out

what is there so new about it

Ho-Ho......

முடிதிருத்தும் கலைஞனிடம் சொல்லாமல் சொன்னேன்

முடி வெட்டுன மாதிரியும் இருக்கணும்

வெட்டாத மாதிரியும்

இருக்கணும்..

காதோர மயிர்த்தூண்

நீட்டின மாதிரியும் இருக்கட்டும்

நீட்டாத மாதிரியும்

இருக்கட்டும்..

மீசை கத்தரித்த மாதிரியும் தெரியணும்

கத்தரிக்காத மாதிரியும் தெரியணும்

உறவுகளில் தொட்டும் தொடாமலும்

சில நட்புகளில்

பட்டும் படாமலும்

இருப்பதில்லையா..

படிந்தும் படியாமலும்

நாளும் நாளும் கழிவதில்லையா..

அன்றாடம் பேய் மனதின் தாள் பணிந்து எழும்

எனக்கிதென்ன

புதிதா ..

Paadhasaari Vishwanathan

2. species

Share the breath of wind

in the cosmos

Wind is common

Breath is personal

Inner Space

Man’s inhalation exclusive

Benevolence singularly supreme.

Paadhasaari Vishwanathan

•

உயிர்கள்

காற்று வெளியிடை

காற்றின் சுவாசத்தைப் பகிர்ந்து கொள்கின்றன..

காற்று பொது

மூச்சு தனி

உள்வெளி

மனிதனின்

தனிச்சுவாசம்

தனிப்பெருங்கருணை..

Paadhasaari Vishwanathan

•

PAADHASAARI VISWANATHAN

 TWO POEMS BY

PAADHASAARI VISWANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE CAGE

In the patio of the adjacent house

In the cage made of

wire entwined upon a wooden frame

two pairs of love-birds.

Even for the house of those

colourful pairs of love-birds

a lock

and the key at the entrance

On an evening turning dark

on the patio

when none was around

a two year old boy of that household

took the key and opened the lock

All the four tiny birds leapt out

and flew away

The boy clapped and laughed

rolling joyously.

The next day

I chanced to see the next door patio

Wonder why but the empty cage

lay there

locked as before.

2. RELEASE

Oh, why is it that exactly when I am

soaking the mop stick in Lyzol

and cleaning the floors inside the house

poem-lines lilting and leaping within

crave and strive to find a release...

The anguish of the chick

struggling to break open the egg-shell

The work at hand would shudder

If leaving it midway and go

the cane-lash sign of livelihood

would spread all over

as pain unbearable.

Oh, my soulmate Tamil

Save me from the peril

of having my poem breathe its last

ere I finish cleaning all four rooms

of my dwelling

and taking white sheet and pen

start writing

at last.