KALATHATCHAN

 A POEM BY

KALATHATCHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A whistling angel was born in a place.

Wherefrom she had learnt

From whom

Even she didn’t know

The whistle she gives out thus _

Cupping the index finger and the thumb

and folding the tip of the tongue

closing her right eye _

Oh! that would be blissfully sweet.

The whistle that flies

in cinema theatres

In friends’ weddings

and when someone stumbles and falls

in the street too

is a two-second symphony

After a long time

After a long spell of fears

After a long spell of ailments

After a long spell of sobs

After a long spell of sighs

After shaking hands with him

for the last time

Right there inside the court premises

she gave out her all too long

enchanting whistle.

காலதச்சன் கவிதை

ஒரு ஊரில்

விசிலடிக்கும் தேவதை

பிறந்தாள்

எங்கு கற்றாள்

யாரிடம் கற்றாள் என

அவளுக்கும் தெரியவில்லை

அப்படி தித்திக்கும்

ஆள்காட்டி விரலையும்

கட்டைவிரலையும் குவித்து

நுனி நா மடித்து

வலக்கண்ணை மூடி

அவள் அடிக்கும் விசில்

தியேட்டர் அரங்குகளிலும்

சிநேகிதிகளின் திருமணங்களிலும்

தெருவில் யாரேனும்

தடுக்கி விழுகையிலும்

பறக்கும்

அந்த விசில்

இரு நொடி சங்கீதம்

நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு

நீண்ட பயங்களுக்குப் பிறகு

நீண்ட உபாதைகளுக்குப் பிறகு

நீண்ட விசும்பல்களுக்குப் பிறகு

நீண்ட பெருமூச்சுகளுக்குப் பிறகு

அவனுடன் இறுதியாக

கைக்குலுக்கிய பிறகு

அந்த கோர்ட் வளாகத்திலேயே வைத்தடித்தாள்

தன்

அற்புத விசிலை .

-காலதச்சன்-

KAALATHATCHAN'S POEM

 A POEM BY 

KAALATHATCHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BURDEN UNBEARABLE….

Already you have received enough caning and are returning
with the smarting pain in bums
Can’t you just keep quiet in this jampacked travel at least
What if the northern horn rise or the southern horn
fall
doesn’t the moon sleep in the cool breeze
where physical impairments and old age
recline?
Brimming with compassion you received upon your lap
the minuscule one caught in the toes of
she who was crushed under the debris
Feeling its cotton-ball cheek
You ask it fondly ‘Where are you going?’
To father’s house with small door fixed in big door
says she.
Now, see _
With the axle breaking apart
Your cart has fallen flat..

(‘சால மிகுத்துப் பெயின்’ என்பது தமிழ் வாசகர்களுக்கு ‘பீலிபெய் சாகாடும் அச்சிறும்’ என்ற வரியையும் நினைவுக்குக் கொண்டுவரும். அந்த அர்த்தத்தை ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் கொண்டுவர இயலவில்லை. இயலுமா தெரியவில்லை. - TRANSLATOR)

சாலமிகுத்துப் பெயின் -

காலத்தச்சன்

-----------------------------------------------------
ஏற்கனவே
புட்டம் பழுக்கப் பிரம்படி பெற்றுத்தான்
திரும்பகிறீரே
நெரிசல் பிதுங்குமிந்தப் பயணத்திலாவது
பொத்திக் கொண்டிருக்க ஏலாதா
வடகோடு உயர்ந்தென்ன தென்கோடு சாய்ந்தென்ன
ஊனமும் மூப்பும் ஒதுங்குமிடத்தில்
காற்றாட கண்ணுறங்கவில்லையா
வான்பிறை
இடிபாடுகளில் நசுங்கியவள் காலிடுக்கில்
மலங்க மலங்க விழிக்கும்
குட்டியூண்டை
பரிவு மேலிட மடியில் வாங்கிக்கொண்டீர்
பஞ்சுருண்டைக் கன்னந்தொட்டு
எங்கே செல்கிறாய் எனவும் உசாவுகிறீர்
பெரிய கதவில் சிறிய கதவு வைத்த
அப்பா வீட்டிற்கு என்கிறாள்
இப்போது பாருங்கள்
அச்சு முறித்து
உங்கள் வண்டி படுத்தேவிட்டது.

KAALATHATCHAN (Venki Thillainayagam)'S POEMS(2)

TWO POEMS BY 

KAALATHATCHAN 

(Venki Thillainayagam)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1.BECOMING GOD

 In Door. No. 16 of the lodge

rape is taking place.
In Door.No. 17 you increase the volume
of your Television.
In that jam-packed bus
that old man is misbehaving with
the school girl.
You get down before your stop arrives.
An SMS requesting for A+ Blood
crying haplessly, unread.
You struggle with your brand new model mobile
not knowing how to store the new blue films.
A moss of human flesh afflicted with Leprosy
extends one hand with half-eaten fingers.
Pretending as if some sticky candy
had got stuck on the sole of your slipper
You go past looking down intently
and rubbing your foot against the ground so effortlessly.
In the adjacent island
life is rotten shit
Turning the page hurriedly
You graze through the Daily column
’Aandiaar Paadugiraar’
Nothing to worry, my friends
you are becoming God
in instalments.

கடவுளாதல் 

(கவிஞர் காலத்தச்சன்)

விடுதிக் கதவு எண் 16-இல்
வன்கலவி நடைபெறுகிறது;
கதவு எண் 17-இல் நீங்கள்
தொலைக்காட்சிப்பெட்டியின்
ஒலி அளவை உயர்த்திக்கொள்கிறீர்கள்.
அந்த நெரிசல் பேருந்தில்
அந்தப் பள்ளிச் சிறுமியிடம்
அந்த வயோதிகர் அத்துமீறுகிறார்;
உங்கள் நிறுத்தத்திற்கு முன்னமே
இறங்கிக்கொள்கிறீர்கள்.
படிக்கப்படாமல் கதறுகிறது
A+ ரத்தம் யாசிக்கும் குறுந்தகவல்;
புது மோஸ்தர் அலைபேசியில்
புதிய நீலப்படங்களைச் சேமிக்கத் தெரியாமல் அல்லாடுகிறீர்கள்.
பெருநோய் மூட்டை ஒன்று
மூளியான விரல்களுடன்
ஒரு கை ஏந்துகிறது;
செருப்பில் பசை மிட்டாய் ஒட்டியதாக
கள்ள லாவகத்துடன்
நிலம் தேய்த்தபடியே கடந்து செல்கிறீர்கள்.
அண்டைத் தீவில்
அழுகிய நரகலாய் வாழ்வு;
அவசரமாய்ப் பக்கம் புரட்டி
ஆண்டியார் பாடுகிறார் மேய்கிறீர்கள்.
இதில் கவலைப்பட ஒன்றுமில்லை நண்பர்களே,
நீங்கள் தவணை முறையில்
கடவளாகிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

2.

The Fighter wanders all alone

in the rectangular sea.
Never does he accept
the tiny fishes
with hues splashed all over.
He was always for
equally strong ones.
It is from inside his body
I am writing
this
Here
loneliness unbearable
for me too.
I too need
one like me
Suffice if anybody
reading this
falls into this rectangular sea.

காலத்தச்சனின் கவிதை

செவ்வகக்கடலில்

தனித்தலைகிறான்
ஃபைட்டர்
ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை
அவன்
வண்ணஞ்சிதறும்
துகள் மீன்களை
தனையொத்த
பலசாலிகளையே
அவன்
விரும்பினான்
அவன்
உடலுக்குள்ளிருந்துதான்
எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்
இதை
இங்கு
எனக்கும்
தாளமுடியாத் தனிமை
தனித்தலைந்து
எனக்கும் வேண்டும்
எனையொத்த
ஒன்று
இந்த
செவ்வகக்கடலுக்குள்
விழுந்தால் போதும்
இதைப்படிக்கும்
யாரேனும் .