A POEM BY
PALAIVANA LANTHAR
Of the long-lived doors
the latches that know not
the art of living….
In front of the doors that don’t have the heart
to open
Fingers hapless not being able to knock
remaining kneeling down
The doors boil
The bolt melt…
Knock at the door
Or break it
Somehow get inside and
somehow make your exit.
On that day when we
settle in the place sans doors
(let) the noises of the rusted keys
become music to be relished at night.
•
கதவுகளே
ஒன்று அனுமதியுங்கள்
அல்லது
புறக்கணியுங்கள் ..
வாழ்ந்த கதவுகளின்
வாழத்தெரியாத
தாழ்ப்பாள்கள் ..
திறக்க மனமற்ற கதவுகளின் முன்
தட்டுவதற்கு நாதியற்ற விரல்கள்
மண்டியிட்டு கிடக்கின்றன ..
கதவுகள் கொதிக்கின்றன
தாழ்ப்பாள்கள் உருகுகின்றன ..
தட்டுங்கள் அல்லது உடையுங்கள்
எப்படியாவது உள்ளே நுழைந்து
எப்படியாவது வெளியேறிவிடுங்கள் ..
நாம் கதவுகளற்ற
ஊரில் குடியேறும்
அந்நாளில்
துருவேறிய சாவிகளின் சப்தங்களை
இரவுகளில் கேட்க இசையாக்குவோம்..
பாலைவன லாந்தர்
No comments:
Post a Comment