V.N.GIRITHARAN

 A POEM BY

V.N.GIRITHARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BROKEN PALMYRA

The daughter of the soil

Who was broken

For having given the Broken Palymra

Palmyra, the symbol of Mother Land

The cracks in the native land

Caused bloody river to flow on.

People’s rights were ruined in that soil.

Seeing that she ddidn’t turn diffident

Nor had she sought asylum abroad.

She feared not the river of blood

And went into hiding.

she stood tall and erect

having a heart of iron that willed

to tell the Truth and nothing but the Truth

to the world at large

the way things really happened

with no hype, nor lies

She documented the injustice done

So she was broken

Her body lying on the road all huddled

remains still there

as a memory causing pain utmost.

Ever alive in History she be

standing tall and erect

as a woman of exemplary grit

VN Giritharan

முறிந்த பனை!

முறிந்த பனை தந்ததால்

முறிந்து போன மண்ணின் மகள்.

பனை பிறந்த மண்ணின் குறியீடு!

பிறந்த மண்ணின் பிளவுகளால்

பாய்ந்தது இரத்தப் பேராறு.

மானுடர்தம் உரிமைகள் அம்

மண்ணில் சிதைந்தன.

அது கண்டு அவள்

அப்பால் ஓடியொளியவில்லை.

அயலகத்தில் புகலிடம் தேடவில்லை.

ஓடிய உதிர நதி கண்டு அவள்

ஓடி ஒளியவில்லை.

நிமிர்ந்த நன்னடையும்,

நேர்கொண்ட பார்வையுமாக

உயர்ந்து நின்றாள்.

உள்ளத்தில் உறுதி கொண்டே

உலகுக்கு

உள்ளதை, நடந்ததை எடுத்துரைத்தாள்

அநீதியை ஆவணப்படுத்தினாள்.

அதனால் அவளை முறித்தார்கள்.

வீதியில் குடங்கிக் கிடந்த அவளுரு

வலிதரும் நினைவாக

இன்னும் இருக்கிறது.

வரலாற்றில் இன்னும் வாழுமவள்

உரம்மிகு பெண்ணாக

உயர்ந்து நிற்கிறாள்.

V.N.GIRITHARAN

A POEM BY 

GIRITHARAN NAVARATHNAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

  Dear Father, you are ever alive

in my heart, in the depth of my being.
Though I had seen you in person
long ago, during my adolescence
Till date I have not felt in my heart
that you did indeed depart.
In my reading, in my writing,
In my personality
You are still breathing
Remaining as seed within seed
You are
When I was a child
you loved me more and more _
as a boon so rare
In my formative years
You taught me the wonders
of reading;
You made me ponder over
Paradise on Earth.
My father!
You ‘ll always be in my spirit and core.
As long as I live on this shore

Giritharan Navaratnam
Yesterday at 3:31 AM •

எந்தை நீ எப்போதும் உள்ளாய்
என்னுளத்தில், என்னுள்.
பார்த்தது உன் இருப்புடலையென்
பதின்ம வயதிலென்ற போதும்
இன்றுவரை உனை நான் இழந்ததாக
இதயத்திலென்றும் எண்ணியதில்லை.
என் வாசிப்பில், என் எழுத்தில்,
என் ஆளுமையில்
இருக்கின்றாய் நீ இப்போதும்.
வித்தின் வித்தாகவின்னும் நீ
விளங்குகின்றாய்.
நேசித்தாயெனைக் குழந்தையாக,
நல்லதொரு நண்பனாக.
வாசிப்பில் பால்யத்தில் மூழ்க வைத்தாய்.
விண்காட்டி மண்ணின் இருப்புப் பற்றி
எண்ணிட வைத்தாய்.
தந்தையே! இருப்பாய் நீயென்
சிந்தையில் இருப்புள்ளவரை.

V.N.GIRITHARAN

A POEM BY GIRITHARAN NAVARATHNAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOTHER OF MINE

Mother! O Mother! You are alive in me
Mother! You live in me!
Being so bearing its antithesis, being non-being
O where did you go vanishing, My Mother!
Where at all did you go vanishing…..
You being the mind’s will in the thought-pattern
and taking leave, O Mother –
is it all but the mere fluttering
of my winged thoughts?
Have I so far realized your Being
thus?
The way your Being
being the very reason for
realizing the very being of Life!
Oh my!
We who follow
as chicks at the heel of your shadow
You held close
safeguarding…
With all my feelings
filled with you as the very breath
how you keep booming inside
as memories, dreams –
so on and so forth!
Have you ever at all thought of yourself?
Toiled for ever
thinking only of our welfare.
Mother! Will I ever see you again?
Your being here
Walking all over
Our wandering everywhere
Oh, was it all real!
Queries soaring in search of answers
as flying sparrows
in the sky within
morning and evening moving along this desert
loaded with queries myriad with answers unknown
O, will this voyage go on?
Are all those sparks of the travel
Gone past as visuals of mirage?
Is this desert too a mirage?
And so this voyage too?
Is this voyage also
an illusion? Is it so?
My Mother! you nurtured me instilling courage in me
You moulded me into a braveheart!
All those days you were here, O Mother
Are they mere fantasy?
Are they, O Mother, nothing but a fleeting dream?
Is your being too a reality turned fantasy born of my being
O Mother! A reality turned fantasy?
In the deep space where you word and deed
sensation and compassion
remain widespread
You’ve merged and converged into a universe
You made me analyze once again
The why of I in its multi-dimensions!
And O, you’re gone!
But, O! My Mother as your life’s droplet of blood
And of your love and more
I am here in which
I would see your reflection
and thus gain
clear comprehension
so I’ve grasped you
and through you, the world
and my own self.
So I have grasped the meaning of
Your Being
being in my own being.

தாயே! தாயே! என்னிருப்பில் உன்னிருப்பறிந்தேன்!
தாயே! என்னிருப்பில் உன்னிருப்பறிந்தேன்!
உன்னிருப்பாலிருப்பின் மறுப்புதனை
உணர்த்தியெங்கு சென்றாய் ? தாயே!
எங்கு சென்றாய் ?
நினைவுக் கோளத்தினொரு
சித்தவிளையாட்டாய்
இருந்து நீ சென்றதெல்லாம்
அன்னையே! என்
எண்ணப் பறவைகளின் வெறும்
சிறகடிப்போ ? இருந்தவிருப்பை
இதுவரை நான் இவ்விதம்
உணர்ந்தேனா ? இருப்புணர்ந்து
புரிவதற்கு உன்னிருப்பேயொரு
காரணியாயமைந்த விந்தையென்னே!
உன்னிழல் தொடர்ந்து வரும்
குஞ்சுகளாய் வருமெமையரவணைத்தாய்.
காத்து நின்றாய்.
உணர்வெல்லாம் காற்றாக நீ போனதினால்
நனவாய்க் கனவாய் வந்து வந்து
மோதும் செயலென்னே!
என்றேனும் உனைப்பற்றி நீ எண்ணியதுண்டா ?
நாம் நன்றாயிருந்தாலது போதுமென
உன்பணிசெய்து கிடந்தாயே ?
தாயே!உனை நாமெங்கினிக் காண்போமோ ?
இங்கு நீ இருந்ததெல்லாம்,
இங்கு நீ நடந்ததெல்லாம்,
இங்கு நாம் திரிந்ததெல்லாம்
இருந்ததொரு இருப்போ ?
விரியும் வினாக்கள் விடைநாடிச்
சிறகடிக்கும் சிட்டுக்களாய்
சித்தவானினிலே.
விடை தெரியா விடைநாடும்
வினாக்கள் பல சுமந்து
ஒட்டகமாயிப் பாலையிலே
காலையும் மாலையுமாய்
பயணமின்னும் தொடருமோ ?
பயணத்தின் ஒளித்தெறிப்பெல்லாம்
கானற் காட்சியாய் கடந்ததுவோ ?
பாலையும் கானலோ ?
இப்பயணமும் கானலோ ?
இங்கு இப் பயணமும்
கானலோ ?
நெஞ்சிலுரமூட்டியெமை வளர்த்தாய் தாயே!
அஞ்சிடாதுளம் தந்தெமை வார்த்தாய்.
நீ இருந்ததெல்லாம் தாயே! வெறும் நிழலா ?
நீ இருந்ததெல்லாம் தாயே! வெறுங் கனவா ?
உன்னிருப்புமென்னிருப்பால் விளைந்ததொரு
பொய்யானதொரு மெய்யோ ? தாயே!
பொய்யானதொரு மெய்யோ ?
உனது சொல்லும் செயலும்
உணர்வும் பரிவும்
பரவிக்கிடக்கும் வெளிக்குள்
வெளியாய் பரவிக் கலந்தாய்.
மீண்டுமொருமுறை
'நான் ' 'ஏன் ' 'யார் ' என
ஆய்ந்திட வைத்துச் சென்றாய் ?
தாயே!
ஆயினுன் உயிரின் உறவின்
உதிரத் துளியாய் இன்னுமிங்கே
இருக்குமென் இருப்பில் நான்
உனைக் கண்டு தெளிவேன். அதனால்
உனைப் புரிந்தேனிந்த
உலகை அறிந்தேன். ஏன்
எனையும் தெரிந்தேன். என்
இருப்பில் இருந்த
உன்
இருப்பின் பொருள் உணர்ந்தேன்.
தாயே! பொருள் கண்டேன்.
ஏன் ' 'யார் ' என
ஆய்ந்திட வைத்துச் சென்றாய் ?
தாயே!
ஆயினுன் உயிரின் உறவின்
உதிரத் துளியாய் இன்னுமிங்கே
இருக்குமென் இருப்பில் நான்
உனைக் கண்டு தெளிவேன். அதனால்
உனைப் புரிந்தேனிந்த
உலகை அறிந்தேன். ஏன்
எனையும் தெரிந்தேன். என்
இருப்பில் இருந்த
உன்
இருப்பின் பொருள் உணர்ந்தேன்.
தாயே! பொருள் கண்டேன்.