THARMINI

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

As if they had stared at each other

by chance

In a short while

they smiled unnaturally.

as deep in thought their hands rubbed against each other

they felt one another.

The water for two mugs of Tea

had boiled upon the table

between them

the ordinary Tea steaming

Now

the deal was made quietly

For drinking without bitter taste

Let each of them deposit

the sugar they require.

In the cups

images of birds

hopping hither and thither

and reeling in the rims….

தற்செயலாகத் தான் முறைத்துப் பார்த்தது போல

சற்று நேரத்தில்

செயற்கையாகப் புன்னகைத்தனர்

என்னவோ யோசினையில்

கைகள் முட்டி விட்டதாக

தொட்டுக்கொண்டனர்

இரு குவளைகளுக்கான நீர் கொதித்துவிட்டது

மேசையில்

அவர்களுக்கு நடுவில்

வெறுந்தேநீர் ஆவிவிட்டபடி

இப்போது

அமைதியாக நிறைவேறியது ஒப்பந்தம்

கசப்பின்றி அருந்த

அவரவருக்கான சீனியை அவரவர் போடட்டும்

கோப்பைகளில் பறவைகளது படங்கள்

அங்குமிங்கும் தத்தித் தாவி

விளிம்புகளில் தடுமாறி…

தர்மினி

THARMINI'S POEM

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Upon the cheeks of houses

visited by guests none

the scar of loneliness.

*

Along the way, someone.

Must be known.

The eyes shine.

The face in front

with lips concealed, smiles.

Henceforth should learn to grin

with the eyes.

*

Not hugging the shoulders of those

who weep

Not holding the arms

O, where to keep

both the hands?

*

Hunger the worst of all viruses

So between the teeth gnawing

days and months

Blood oozing

Breathless and choked

Time moves on.

bare

nowhere.

Tharmi Ni

விருந்தினர் வருகையற்ற

வீடுகளின் கன்னங்களில்

தனிமையின் வடு.

*

வழியில் யாரோ தெரிந்தவராகத்தானிருக்கும்

விழிகள் ஒளிர்கின்றன

மறைக்கப்பட்ட உதடுகளால் முறுவல் செய்கிறார்

இனிக் கண்களால் சிரிக்கப் பழகவேண்டும்.

*

விம்மியழுபவரின் தோள்களைத் தழுவாமல்

கரங்களைப் பற்றாமல்

இரு கைகளையும் எங்கே வைப்பது?

*

பெரும்பிணி

பசிப்பிணியென

நாட்கள்,மாதங்களை இறுகக் கடித்த பற்களிடையே

குருதி வடிய

மூச்சு வாங்க

காலம் ஒன்றுமற்று நகர்கிறது

THARMINI'S POEM

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Between saying ‘Yes’ and ‘No’

the dream traverses

The heart wears a thin attire

kept concealed.

In its absence

drilling rocks it is all radiance

One that creeps within the nerves

Another that offers touch and feel

are the designs of heart’s attires.

Spreading in the sky where light

flashes across and sparkles

even after an entire birth is spent

wandering without a land

the hues of heart’s wings.

Years Months

Days Minutes….

In time beyond count

A hand

A seeking

pushes a float

mid-river

Ascending and descending

the Moon trembles.

ஆம் என்பதற்கும்

இல்லையென்பதற்கும் இடையில்

கடக்கிறது கனவு

மறைத்து வைத்திருந்த

மெல்லிய ஆடையொன்றை

அணிகிறது மனம்.

அற்றபோதில்

பாறைகளைக் குடைந்து ஒளிர்கின்றது.

நரம்புகளினுள் ஊர்கின்ற ஒன்றும்

தொடுகைகள் தருகின்ற மற்றொன்றும்

மனச்சட்டைகளின் எண்ணங்கள்

ஒளிவெட்டி மினுங்கும்

வானத்தில் விரிவதும்

ஓர் ஆயுள் தீர்ந்தும்

நிலமின்றி அலைவதும்

மனச்செட்டைகளின் வண்ணங்கள்

வருடங்கள் மாதங்கள் ….

நாட்கள் நிமிடங்கள்…..

கணக்கற்ற காலமொன்றில்

ஒரு கை

ஒரு தேடல்

நதி நடுவில்

தோணி ஒன்றைத் தள்ளிவிடுகிறது

ஏறுதலும் இறங்குதலுமாக

நடுங்குகிறது நிலவு.

தர்மினி

THARMINI'S POEMS(3)

THREE POEMS BY 

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Facing the computer I am

Someone stands at the back
scanning each and every word
My nape quivers
Fingers staggering
what all letters they tap?
That which was thought of
disperse
Not allowing me to think anything
a crowd here
The din and noise of people
I can hear
The door of this house
is safeguarded by just three locks
O dear….

கணினி முன் இருக்கிறேன்
யாரோ என் பின்னால் நின்று
ஒவ்வொரு எழுத்தாக உற்றுப்பார்க்கிறார்
பிடரி கூசுகின்றது
விரல்கள் தடுமாறி
எந்தெந்த எழுத்துகளைத் தட்டுகின்றன?
நினைத்தவை கலைந்து போகின்றன
ஒன்றையும் யோசிக்க விடாமல்
இங்கு ஒரு கூட்டம் மனிதர்களின் கூச்சல் கேட்கிறது
இவ்வீட்டுக்கதவு
மூன்று பூட்டுகளால் தான் பூட்டப்பட்டுள்ளது.

(2)

The raging frenzy towards finding the cause of

each and everything
has reached dangerous proportions
The brain that goes on dissecting people
has grown fatigued.
What can be done to become once again
a simpleton?
Where to remain
hanging suspended between
Good and Bad?
If not
Am I to train my thoughts
in the manner of learning to swim
inhaling lungful of air
and float
being blissfully unaware of the burden?

ஒவ்வொன்றின் காரணத்தையும் அறியும் வெறி முற்றிவிட்டது.
மனிதர்களை ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கும் மூளை
களைத்துப் போனது.
திரும்பவும் அப்பாவியாக என்ன செய்ய?
நன்மைக்கும் தீமைக்கும் நடுவிலே
எங்கு போய்த் தொங்க?
இல்லையென்றால்
நுரையீரல் நிறைய மூச்சை இழுத்து
பாரத்தை மறந்து மிதக்க
நீச்சலைப் போல
நினைப்புகளைப் பழக்கவா?

(3)

That was a long day of the year

Musical evening hour.
Warm breeze after a long time.
People laugh merrily
Sit on the lawns
Looking into each other’s eyes they chat
Watch the birds flying so weightlessly
with wonder and awe
When they go lilting,
touching the hearts that are
waiting for empathy
get a little drenched.
melt a little in the chill
Love redeems those who feel hopeless.

Dharmini Ni
June 23, 2019 •

அது வருடத்தின் நீண்ட பகல்.
இசை மாலைப்பொழுது.
நெடுநாட்களின் பின் வெப்பக்காற்று.
மனிதர்கள் சிரிக்கின்றனர்.
புல் தரைகளில் அமர்கின்றனர்.
கண்களைப் பார்த்துக் கதைக்கின்றனர்.
பறவைகள் அவ்வளவு இலேசாகப் பறப்பதை ஆச்சரியமாகப் பார்க்கின்றனர்.
பரிவலைகளுக்காகக் காத்திருக்கும் மனங்களை
அவை துள்ளித் தொட்டுச் செல்லும் போது கொஞ்சம் நனைகின்றன.
குளிர்வில் துவள்கின்றன.
நம்பிக்கையிழந்தவர்களை நேசங்கள் காக்கின்றன.

THARMINI's POEM

A POEM BY 
THARMINI

 Rendered in English by Latha Ramakrishnan

I start climbing

Baby snakes creep on my legs

Competing with each other

going up and down, ants on the rope-ladder.

With the hues and shades of rainbow

the tail of Sun keeps growing.

A knot of fire-rope was thrown

missed its target, my neck.

The abyss that makes the legs cringes

Upon razor-sharp stones the view stands

taut and upright.

How did the legs leap on the squares sans staircase?

Standing atop

the little girl’s fear-filled face appears

Waking up startled is an escape route

The feel of snowy cool

As soft skin spreads on the night

the heart of silence serene.

(Thanks to : VALARI)

ஏறத் தொடங்குகின்றேன்
கால்களில் ஊர்கின்றன பாம்புக்குட்டிகள்

போட்டி போட்டபடி
ஏறுவதும் இறங்குவதுமாக நுாலேணியில் எறும்புகள்

வானவில் வண்ணங்களோடு
சூரியனின் வால் வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது

நெருப்புக்கயிற்றின் முடிச்சொன்று வீசப்பட்டது
என் கழுத்தின் குறி தவறிவிட்டது

கால்களைக் கூசச் செய்கின்ற பாதாளம்
கூரிய கற்களில் குத்திட்டு நிற்கின்றது காட்சி

படிகளற்ற கட்டடங்களில் கால்கள் எப்படித் தாவின?

உச்சத்தில் நின்றபடி
சிறுமியின் முகத்தோடு பயம் தெரிகின்றது

திடுக்கிட்ட விழிப்பு தப்பித்தல்
அது பனிக் குளிர்வின் உணர்வு
தோலின் மெல்லிசாக இரவின் மீது படர்கின்றது
அமைதியின் மனது.

-தர்மினி-

(நன்றி : வளரி)