INSIGHT - JULY, 2023

M.A.SHAKI

 FOUR POEMS BY

M.A.SHAKI

rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The incomprehensible teary eyes

of the elder brother

upon seeing her standing diffidently

on the day of attaining puberty

The shyness of an adult woman

on the first day of wearing 'Dhavani' for

covering the breast

The cry of the new born baby

heard at the instant when

growing immensely weary

as if on the throes of Death

while giving birth

The first three gulps of water

at the commencement of fasting

The smell of father’s ‘lungi’

wiping my face having too much of

talcum powder

at his final parting

All these and more

crowd the memory

as bidding goodbye and going away

the words you choked to pronounce

‘Can’t forget, you know….’

பூப்பெய்திய அன்று

கூச்சப்பட்டு நின்றவளை

கண்ட மூத்த சகோதரனின்

அர்த்தங்கள் கற்பிக்க முடியாத

கலங்கிய கண்கள்

முதன்முறை மார்பை மறைக்க

தாவணி அணிந்த

பெரிய மனுஷி வெட்கம்

பிரசவப்போராட்டத்தில்

உயிர் அறுந்ததாய்

சோர்ந்த நேரம் கேட்ட

சேயின் அழுகுரல்

நோன்பு திறக்கும்

முதல் மூன்று மிடறுத்தண்ணீர்

பவுடர் அதிகமாக அப்பியிருந்த

எந்தன் முகம் துடைத்து

சரிசெய்த தந்தையின்

கடைசிப்பரிவுக் கைலி வாசம்

பிரிவைச்சொல்லிச்சென்று

'மறக்கமுடியலடி'...என

நா தளுதளுத்து நீ பேசிய

வார்த்தையால் மன அச்சில்

கோர்வையான வியாசங்கள் ....

மறுபடியும் .

தி/மலை ஷகி

(2)

Whenever I view the sky

I see

the lone bird

with wings widespread

stationed at the same spot

as if drawn in a white sheet.

Only once

when he was by my side

it remained hidden.

In that region

we were strolling in unison.

வானத்தை பார்க்கும்

போதெல்லாம் தாளில்

வரைந்து வைத்தாற்போல்

சிறகு விரித்த ஒற்றைப்

பறவை அதே இடத்தில்

நின்றுகொண்டிருப்பதையே

காண நேர்கிறது

அவன் அருகிலிருந்த

அந்த ஒரேயொரு பொழுது

அது மறைந்திருந்தது

அவ்விடத்தில் நாங்கள்

உலாவியிருந்தோம்

தி/மலை ஷகி

(3)

Will you draw the shadow of sky and show

How would it be

It turns darker inside the sea – deeper and deeper

Similar to that

Where is Sea’s shadow

Are the waves chased to go seeking it

Who is chasing the waves

Wind

have you seen the shadow of Wind

Will you grab it for me

Of which is the shadow

hidden inside the branches

Is green the hue of woodlands

If so when they turn ripe and shrunken

what happens to the shadow

How fast the shadows of mountains

grow and shrink

Will the shadow wane and

vanish, tell me

The Moon has learnt to grow and wane

observed thee.

Stationed in a hanging suspended state

my shadow also elongates and grows

You must be standing in that direction

Of course you can grab the shadow….

When my shadow feels famished

will you offer your love

to gulp down

Will you conceal me within the walls of your cabin

known only to you

only in the dark when

you enjoy your bed

taking it out and caressing fondly

How would you caress

As the wave embracing the shore

As the wind stirring the branch

In the manner of inhaling the tender leaf….

They are damn old

Is there any need to teach you how to stroke

with a brand new master stroke

I have just this to say

When you leave your room and go away

confine me inside the Text

and leave a Note next to it saying

“My Kisses, Love”

The shadow would then be truly asleep.

ஆகாயத்தின் நிழலை

வரைந்து காட்டுவாயா

அது எப்படியிருக்கும்

கடலுக்கடியில் இருண்டு தெரிகிறதே அது போலவா

கடலின் நிழல் எங்கே

அதைத்தேடச்சொல்லியா அலைகள்

துரத்தப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன

அலையைத்துரத்துவது யார்

காற்றா

காற்றின் நிழலை பார்த்திருக்கிறாயா

அதை எனக்கு பிடித்து தருவாயா

கிளைகளுக்குள் ஒழிந்திருக்கும்

நிழல் எதனுடையது

காடுகளின் நிழல் பச்சையாகுமா

அப்படியானால் அவை சருகாகும்

போது நிழல் என்னவாகிறது

மலைகளின் நிழல்கள் அவ்வளவு

விரைவாக வளர்ந்து குறுகுகிறதே

நிழல் தேய்ந்துபோகுமா

மறைந்து போகுமா சொல்

வளர்ந்து தேய்வதற்கு கற்றுக்கொண்டது நிலவு என்றாய்

ஒரு தொங்கலில் நிற்கும் என்

நிழலும் நீண்டு வளர்கிறது

நீ அந்த திசையில்தான்

நின்றுகொண்டிருக்கிறாய்

நிழலை பிடிப்பது உன்னால் முடியுமானதுதான் ...

என் நிழலுக்கு பசியெடுக்கும்போது

உன் காதலை

தின்னக்கொடுப்பாயா

உனக்கு மட்டும் திறக்கத்தெரிந்த

உன் அறையின் சுவர்களுக்குள்

ஒழித்துவைப்பாயா

உன் படுக்கையை அனுபவிக்கும்

இருட்டில் மட்டும் வெளியில்

எடுத்து வருடிக்கொடுப்பாயா

எதைப்போல் வருடுவாய்

அலை, கரையை தழுவுவது

போன்றா

காற்று ,கிளையை உசுப்புவது

போன்றா

துளிரிலையை முகர்வது

போன்றா ...

அவை மிகப்பழையவை,

புதிதான ஒன்றைப்போல

வருடிக்கொடுக்க நான் சொல்லியா

உனக்கு தெரிய வேண்டும்

உன் அறையை விட்டு நீ

வெளியேறும்போது மட்டும்

பிரதிக்குள் அடைத்துவிட்டு

அதனருகில் 'அன்பே என் முத்தம்'

என்று எழுதிவிட்டுச்செல் போதும்

நிழல் நிஜமாக உறங்கிப்போகும்

தி/மலை ஷகி

(4)

This rare vast expanse of water which is impossible to cross

I am never able to go beyond even with the help of memories

Its depth, massive length and breadth

current, swirl, rage

waves gushing forth, the magic of salty water offering rain

when ponderings over its beauty-par-excellence of its hues and tinges

such as blue and green upon all over its surface

surround me

even the tiny water-span of the great grand sea

causes in me the deep longing of a childless mother

whose heart is so full of the sweetness of baby’s blabbering

and refuse to step out….

This is not the same as the solitary- reaper feeling that you get

while looking up above, at the sky;

this is completely different.

hile seeing the expanse of water

lying so still resembling some simpleton in deep sleep,

with quicklime paste evenly applied,

while standing there with feet soaked in it

while being felt by the sea-breeze

my thoughts would invariably wander towards the all pervading darkness in its depth

so dense and heavy where no man can tread

even the sun can’t pierce;

covered with layers of waves so cool, too chill.

All too often I had stood there , in absolute unison

unable to extricate my heart that had gone away,

completely oblivious to the shore and the surroundings

Why not I too come running to this waterbed?

This longing keeps growing as thirst unquenchable,

I am at a loss, just as a child left alone

and filled with fear and anguish

on seeing its mother come running and finds solace in her arms

to say why.

Love spelt out from beyond sea and bloomed in voyages

And ended because of sea stepping in between

My sibling spending time with the waves

And losing life in the sea itself

Are indeed incidents that flooded my inside with sea and made me drown in waves. True…

Yet

My heart views the sea as my dear mother

Lying with my head on mother’s lap,

turning oblivious to the world

and the lonely heart turning calm and composed

the same quietude my disturbed heart secures

when I keep looking at this sea

I can’t help feeling sorry that this earth

most part of which is surrounded by salty water was not befittingly named Sea instead of Earth…

I am the beloved of Sea

Not for floating in the waves

my torso is….

Containing within itself

a hell of a lot realm of Creation

Mountains

Canals

Caves

Valleys

Mines

so

filled with many a mysterious region and shrouded in deadly dark

craving to be buried in this very bottom of sea-

such a Love of Sea, Sea of Love

Mine

கடக்கமுடியாத இந்த அரிதான பெருநீர்ப்பரப்பை ஒரு போதுமே நினைவுகளாலும் கடந்து அப்பாலுற முடிவதில்லை என்னால்

அதன் ஆழம் , விரிந்த பரப்பு ,

நீரோட்டம் ,கொந்தளிப்பு ,

எழும் அலை , உவர் நீர் மழை தரும்

விந்தைகள்

மேற்பரப்பில் நீலம் பச்சை என நிறங்கள் அப்பிக்கிடக்கும் அழகு

பற்றிய சிந்தனைகள்

என்னை சூழ்ந்து விடும்போது

மழலையின் இனிமைக்குள்

லயித்து வெளியேறமறுக்கும் ஒரு பிள்ளைப்பேறற்றவளின் மனதின் ஏக்கத்தையே

பெருங்கடலின் சிறு நீர்ப்பரப்பும் தந்து அணிமைப்படுகிறது என்னுள்

ஆகாயத்தை அண்ணார்ந்து பார்க்கும்போது உண்டாகும் ஏகாந்த மன நிலையை ஒத்ததல்ல இது

முற்றிலும் மாறுபட்டடது .

சுண்ணாம்பு பூச்சால் மெழுகியது போல் எதுவுமே அறியாத அப்பிராணியின் உறக்க சாயலுடன் அலைகளடங்க சலனங்களற்று அமைதியாக கிடத்தப்பட்டிருக்கும்

நீர்வெளியைக் காணும்போதோ ,

அதனருகில் பயணிக்கும் போதோ ,

கால் நனைத்து நிற்கும் போதோ,

கடல் காற்று தீண்டும் போதோ...

மனித காலடி பதிக்க முடியாத ,

சூரிய ஔியாலும் ஊடுருவ முடியாத , அதிக அமுக்கம் அடர்ந்த

குளிர் நிறைந்த ஒன்றன் மேலொன்றாக அலைகளால் மூடப்பட்டிருக்கும் கடலின் அடித்தளத்தில் சூழ்ந்திருக்கும் கருமையை நோக்கியே

என் எண்ணங்கள் பயணித்திருக்கும்

கரையின் சுறறு்ச்சூழலை மறந்து சென்று விட்ட மனதை இலகுவில் மீட்க முடியாமல் ஒன்றித்து நின்ற பொழுதுகள்தான் அதிகம்

தனித்து விடப்பட்டு தவித்த குழந்தை தாயைக்கண்டதும் ஓடிவந்து அணைத்து ஆறுதலடைவது போலவே இந்தக்கடலடித்தளத்துக்குள் விரைந்து விடக்கூடாதா

நானும் ? இது தீராத ஏக்கமாகவே வளர்ந்து வருவதை ஏனென்று சொல்லத்தெரியவில்லை

கடலுக்கப்பாலிருந்து சொல்லப்பட்டு கடல் பயணங்களில் வளர்ந்து

கடல் ஊடறுத்ததாலேயே முடிந்து போன காதலும்

கடலலையோடே உறவாடி

கடலிலேயே உயிர் துறந்த உடன்பிறப்பும்... நெஞ்சுக்குள்

கடலை நிறுத்தி அலை முழுக வைத்த சம்பவங்கள்தான் ..

எனினும்

கடலை அன்னையாகவே நினைக்கிறது உள்ளம்

அன்னையின் மடிச்சேலையில்

தலை சாய்ந்து உலகை மறக்கும்

தனித்த மனதில் மேவிக்கொள்ளும் அமைதியை இதே கடலை பார்த்திருக்கும் பொழுதுகளில் அடைந்து கொள்கிறது அலைக்கழியும் மனதும் .

புவியின் பெரும்பகுதியை உவர்நீரால் ஆட்கொண்ட இப்புவித்தளத்தை பூமி என்பதை விட கடல் என்றே பெயர் சூட்டியிருக்கலாம் என்று ஆதங்கம்

எனக்குள் எழும்

நான் கடலின் காதலி

கடலலையில் மிதப்பதற்கல்ல

என்னுடல் ...

படைப்பின்

பெரும் பகுதியை தன்னுள் அடக்கி

மலைகள்

கனவாய்கள்

குகைகள்

பள்ளத்தாக்குகள்

சுரங்கங்கள்

என பல மர்மப்பிரதேசங்களைக் கொண்ட அதிபயங்கரப்பெரும் இருள் சூழ்ந்த கடலினடித்தளத்தில் சமாதியாகிடத்துடிக்கும்

கடல்காதல் , காதல் கடல் என்னுடையது

தி/மலை ஷகி

(5)

As the leaves of Pipal tree

caught in the storm

feelings and sensations kept fluttering and

reverberating in the body -

on an hour when

the gloom got stuck in crimson’s abdomen,

With indigestion suffocating,

As I held on to the shining

razor-sharp sword of betrayal

Day and Night remained

severed;

struggling to breathe.

Love stood beyond everything

with folded hands.

புயலில் சிக்கிய

அரசமரத்து இலைகளாய்

உணர்வுகள் உடலில்

சலசலத்து அதிர்வுற்றிருக்க

கருமை சிவப்பின் வயிற்றுக்குள்

செரிமானம்அடையாது திணறிக்கொண்ட

பொழுதொன்றில்

கூர்முனை பளீரிட்ட துரோகத்தின்வாளைப்

பற்றியிருந்ததில்

இரவும் பகலும்

துண்டிக்கப்பட்டு

துவன்றிருந்தன

காதல் அனைத்துக்கும்

வெளியே கைகட்டி

நின்றுகொண்டது

தி /மலை ஷகி

THIRUGNANASAMBANDAN LALITHAGOPAN

 TWO POEMS BY

THIRUGNANASAMBANDAN LALITHAGOPAN

rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The newly drawn World-Map……

The great grand quietude of

Time Immemorial

reflecting the continents

I am……

you the Sea that resounds

and hatch shores

as eggs….

In between the space of

the two hands of clock

that is yet to find out the foretelling

of Time……

On the day when Adam – Eve

christened

the heart would be freed from

the androgynous trance…

Thence

would commence

our curse against God.

புதிதாய்

வரையப்பட்ட

பூமியின் வரைபடம் .....

கண்டங்களை

பிரதிபலிக்கும்

யுகாந்திரத்து பேரமைதி நான் .....

கொக்கரித்து

முட்டைகளாய் கரைகளை

ஈனும் கடல் நீ ......

காலத்தின் தீர்க்கதரிசனங்கள்

கண்டறியப்படாத கடிகாரத்தின்

இரு முட்களின் இடைவெளிகளுள் ......

ஆதாம் – ஏவாள்

பெயரிடப்படும் நாளில்;

அர்த்தநாரீஸ்வர கிறக்கத்திலிருந்து

விடுபடும் இரு மனசு .....

அப்போது

தொடங்கும் பார்

கடவுளுக்கான நமது சாபம் ....

-லலித்தா-

(2)

Heart remains as the cinders

scattered by tongues of fire

The exterior

imposes on you

the rise of Phoenix.

In the interior

Shiva of Sudalai, the crematorium

in thousands…..

With what would you fill the gap

between interior

and exterior?

Even after all the particles

have become part

of something

upon that which still lingers on

as the memory of those

who had lost their identity

a hand probes on…..

Thirugnanasampanthan Lalithakopan

தழல்கள் உதிர்த்த

சாம்பலாய்

இருக்கிறது மனசு ......

ஒரு பீனிக்சின்

எழுச்சியை திணிக்கிறது

புறம் ......

அகத்தில்

ஆயிரம் சுடலை

சிவன்கள்.....

அகத்திற்கும்

புறத்துக்குமான

இடைவெளியினை

எதை கொண்டு நிரப்புவாய் .....

எல்லா துகள்களும்

ஏதோவொன்றின்

கூறாகி போனபின்னும்.....

அடையாளம் தொலைத்த

மனிதர்களின் நினைவாக

இன்னும் இருக்கும்

அவர்களின் நினைவுகளின்

மீதான ஒரு துழாவுகை.....

KAVITHAYINI LEESA

A POEM BY

 KAVITHAYINI LEESA

RENDERED IN English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE SPARK

That they had imprisoned my grandpa

My grandma spun a tale

at night.

I could never believe it.

I approached some and enquired.

They said they knew nothing.

I asked Bhagyam of the adjacent street

sobbing

She catalogued

the July rampage

I walked on hearing all that.

My house too

caught in the exploding volcanic rock

breaking into splinters

was agonizing

at alarming pace.

தீப்பொறி.!!!

¶¶¶

என் பாட்டனை

அவர்கள்

அடைத்து வைத்ததாக

கதை சொன்னாள் பாட்டி

இராத்திரியில்...

என்னால் எப்போதுமே

அதை நம்ப முடியவில்லை...

சில மனிதர்களிடம்

விசாரித்துப் பார்த்தேன்

யாதுமே தெரியாதென்றார்கள்...

பக்கத்து தெருவிலுள்ள

பாக்கியத்திடம் கேட்டேன்

அவள் அழுகையோடு

அந்த ஜுலை கலவரத்தை

பட்டியலிட்டாள்...

கேட்டுக் கொண்டே நடந்தேன்...

என் வீடும்

தீப்பாறையில் சிக்கி

தவிடுபொடியாய் உருவம்மாறி

தவித்துக் கொண்டிருந்தது

அவசரமாக.!!!

கவிதாயினி லீஸா