NESAMIGU RAJAKUMARAN

    A POEM BY

NESAMIGU RAJAKUMARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just as birds with their names unknown

there are musical instruments

In the calm morning there came floating

a sorrow-flowing flute strain

The musical instrument’s voice

lacked any pitch resonant.

Or, can there be any resonant pitch

for sorrow....

I came to the entrance

It was a Pipe organ

Neither Clarinet nor Nagaswaram

Sporting a shape between the two

Across the shoulders of he who came playing it

as crisscrossing garland

some faded clothes.

I understood

He the Boom Boom Bull- man.

Where is the cow asked I

Dead and gone, master – said he

I gave him a ten rupee note.

Receiving he continued playing his instrument

and moved to the next door.

In my mind’s eye

the swings and sways of the ears of Boom – Boom bull

busy shaking its head

blended seamlessly as lines of the musical strain

Music pristine

of Sorrow

flowed out of that musical instrument

and descended into my ears.

‘Sorrow-Surging Unsigned Musical Instrument’

I now christened that instrument thus!

பெயர் தெரியாத பறவைகள் போலவே உள்ளன

பெயர் அறியா

இசைக் கருவிகளும்.

அரவமற்ற காலையில் மிதந்து வந்தது சொல்லவொண்ணா

துயர் கசியும் குழலிசை ஒன்று.

சுதியற்றிருந்தது கருவியின் குரல்.

அல்லது துயருக்கு ஏது பிசிறற்ற சுதி?

வாசலுக்கு வந்தேன்.

அது கிளாரினெட்டும் இல்லாத நாதஸ்வரமும் இல்லாத ஒரு கருவி.

இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட உருவம்.

வாசித்து வந்தவனின் தோளில்

குறுக்கு மாலையாக

வண்ணம் மங்கிய சில துணிகள்.

புரிந்து கொண்டேன்.

பூம் பூம் மாடுடையோன்.

மாடு எங்கே என்றேன்.

செத்துட்டு சாமி என்றான்.

பத்து ரூபாய் கொடுத்தேன்.

மீண்டும் வாசிப்பைத் தொடர்ந்தபடி

அடுத்த வீட்டுக்கு நகர்ந்தான்.

என் கற்பனையில் இசையின் மேல்

வரிகளாக இணைந்தன தலையாட்டும்

பூம் பூம் மாட்டின் காதசைவுகள்.

பிசிறற்ற சுத்தமான துயரின் இசை

அந்த ஊது குழலிலிருந்து என் செவிகளுக்குள் இறங்கியது.

துயர் வழியும் பெயரற்ற இசைக் கருவி என்று

இப்போது பெயர் சூட்டிக் கொண்டேன்

அந்தக் கருவிக்கு!

நேசமிகு ராஜகுமாரன்

NESAMIGU RAJAKUMARAN

 A POEM BY

NESAMIGU RAJAKUMARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Wonder what to call a Tea master in Tamil

Let’s have it as

தேனீர் கலைஞன்

He was a North Indian

தேனீர் கலைஞன்

'Give me a cup of

வலிய தேனீர்'

I asked

He looked at my face perplexed

A Strong tea, said I

He smiled.

Sipping Tea

I asked him gesturing

‘From which place?’

‘Bihar’ said he.

The Bihar Tea that I drink in Thuraipakkam is truly அருமை, said I.

In toddlers’ Tamil He echoed அருமை

with an Indian smile!

நேசமிகு ராஜகுமாரன்

•

டீ மாஸ்டருக்கு

என்ன தமிழ்ப்பெயர்

சூட்டுவதென்று

தெரியவில்லை.

தேநீர்க் கலைஞர் என்று

வைத்துக் கொள்வோம்.

அவர் ஒரு

வட இந்திய

தேநீர்க் கலைஞர்.

ஒரு வலிய தேநீர் என்றேன்.

அவர் என் முகத்தைப் பார்த்தார்.

ஸ்ட்ராங் டீ என்றேன். புன்னகைத்தார்.

தேநீரை அருந்தியபடி

எந்த ஊர் என்றேன் சைகையில்.

பீகார் என்றார்.

துரைப்பாக்கத்தில் அருந்தும்

பீகார் தேநீர் அருமை என்றேன்.

குழந்தைத் தமிழில்

அருமை என்றார்

இந்தியப் புன்னகையுடன்!

NESAMIGU RAJAKUMARAN'S POEMS(2)

TWO POEMS BY

NESAMIGU RAJAKUMARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE LAND OF WINGS

Where have we lost

the sky of birds?

Why have we lost

the flutter of wings?

The ‘Keechaang kuruvigal'waking up the married ones

in the well of night _

Where would they be crouching asleep now?

The ‘Jaamakozhi' sounding clock-like

every ‘Jaamam’

in which Jaamam they got buried deep?

The ‘Akkaakkuruvigal' that foretell

the onset of water-flow in the river _

Where would they be huddled now?

Do you remember the ‘Oomaikottaangal'

blocking our way

emitting frightening shrieks

in those deserted roads

on pitch-dark nights

where we walked along?

The scenes of those shepherds

knowing if ‘Andril' birds were to cry

late in sunset hours

it would rain

ending the grazing and

getting ready to return home

_ Alas why those scenes

are no more seen?

The ‘Aatkaati' birds of night hours

instinctively learning someone

coming at a distance

and cautioning those guarding the fields

O do we know which way

they’ve flown away?

Replicating human voice

the 'Senkaal Naarai' birds

called 'Koozhaikadaa'

_ O, where have they disappeared?

In a world sans humans

birds can thrive

But in a world sans birds

humans can’t survive

How many of us at all know this

Ecological premise.

That

where no

'Kallukkuruvigal'

'Karichaangkuruvigal'

'Chittukkuruvigal'

'Marangkothigal'

fly

is but

faulty sky

If only you and I

bequeath this knowledge

to the next generation

The earth can heave a sigh of relief!

Sky’s distress

would somewhat ease.

சிறகுத்திணை!

-எஸ்.ராஜகுமாரன்

எங்கு தொலைத்தோம்

பறவைகளின் வானத்தை?

ஏன் இழந்தோம்

சிறகுகளின் ஓசையை?

மூன்றாம் ஜாமத்தில்

சம்சாரிகளை துயில் எழுப்பும்

கீச்சாங்குருவிகள்

எங்கு படுத்துறங்கும்

இப்போது?

ஒவ்வொரு ஜாமத்துக்கும்

கடிகார ஒலி எழுப்பும்

ஜாமக்கோழிகள்

புதைந்த ஜாமம் எது?

ஆற்றில் தண்ணீர் வருவதை

முன் கூட்டியே அறிவிக்கும்

அக்கா குருவிகள்

எத்திசையில் முடங்கி இருக்கும்?

விளக்கற்ற இரவுகளில்

நாம் நடந்த

அரவமற்ற சாலைகளில்

அச்சக்குரல் எழுப்பி

வழிமறித்த

ஊமைக்கோட்டான்களை

நினைவிருக்கிறதா

உங்களுக்கு?

பின் அந்திப்பொழுதுகளில்

அன்றில்கள் கரைந்தால்

மழை வருமென்பதை அறியும்

கால்நடை மேய்ப்பர்கள்

மேய்ச்சலை முடித்து

வீடு திரும்ப

ஆயத்தமாகும் காட்சிகள்

ஏன் காணாமல் போயின?

தூரத்தில் ஆள் வருவதை அறிந்து

வயற்காவலரை எச்சரிக்கும்

இரவுநேர ஆள்காட்டிப்பறவைகள்

பறந்த திசை எதுவென

அறிவோமா நாம்?

மனிதக் குரல்களை

நகல்ஒலி எழுப்பும்

கூழைக்கடா என்னும்

செங்கால் நாரைகள்

சென்று மறைந்ததெங்கே?

மனிதர்கள் இல்லாத உலகில்

பறவைகள் வாழ்ந்துவிடும்-

ஆனால் பறவைகள் இல்லாத உலகில்

மனிதர்கள் வாழ இயலாது என்னும்

சூழலியல் சூத்திரம் அறிந்தோர்

நம்மில் எத்தனை பேர்?

கல்லுக்குருவிகளும்

கரிச்சான் குஞ்சுகளும்

சிட்டுக்குருவிகளும்

மரங்கொத்திகளும்

பறக்காத ஆகாயம்

பழுதான ஆகாயம் என்பதை

அடுத்த தலைமுறையிடம்

நாம் அறியக் கொடுத்தால்தான்

பூமி கொஞ்சம்

நிம்மதிப் பெருமூச்சு விடும்!

ஆகாயத்தின் பதட்டம்

சற்றே தணியும்!

2.CHILDHOOD

When I ask the child that smears the red ink all over its palm

Why are you doing so

Oh, the ink is spilt says she

and laughs.

Another time

for the blue- ink smeared

handkerchief also

the same smile

with the same smile as response.

Once I observed her

shaking her ink-filler

over a page in a notebook

thrown open.

When closing the notebook and reopening it

an abstract painting was drawn

on both sides

as mirror image.

‘See here two lookalike birds’

said she.

Is it that the children like

to scatter colours

all over or

the colours love to spread out on their own

in objects meant for children.

* TRANSLATOR'S NOTE: குழந்தை மை என்று தலைப்பிலேயே மை என்ற ஒற்றையெழுத்துச் சொல்லைக் கொண்டிருக்கிறது கவிதை. குழந்தைமைப் பருவத்தில் உள்ள சிறுமி மையைச் சிதறடிக்கிறாள், உள்ளங்கையில் அப்பிக்கொள்கிறாள். மை மூலக்கவிதையில் இருவிதமாக இடம்பெறும் அளவில் ஆங்கிலத்தில் எனக்குத் தெரிந்தவரை எந்தவொரு வார்த்தையும் இல்லை. IN(K)FANCY என்று தலைப்பிட்டுப் பார்த்தேன். குழந்தைமையில் உள்ள மை போல் இயல்பாக இல்லை. தவிர, infancy என்பது குழந்தைப்பருவத்தின் மிக ஆரம்பக் கட்டம். எனவே அந்த வார்த்தையைத் தலைப்பாக்குதல் சரியல்ல என்று தோன்றியது. மூலகவிதையில் வரும் மை என்ற சொல்லின் செறிவை ஓரங்கட்டி கவிதையை மொழிபெயர்ப்பது சரியா என்ற கிலேசம் வேறு. ஆனாலும், கவிதை பிடித்ததால் கவிஞர் கோபித்துக்கொள்ள மாட்டார் என்ற நம்பிக்கையில் ‘மை கொட்டிவிட்டதாய் மனதை சமாதானம் செய்துகொண்டு’ கவிதையின் சாரத்தை ஓரளவுக்குத் தருமளவில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்துள்ளேன். தோழமையுடன் லதா ராமகிருஷ்ணன்.

2. குழந்தை மை

உள்ளங்கைகளெங்கும்

சிவப்பு மையை

அப்பிக்கொள்ளும் குழந்தையிடம்

ஏன் இப்படிச் செய்கிறாய்

எனக் கேட்கையில்

மை கொட்டிடுச்சு என்று

சொல்லிச் சிரிக்கிறாள்.

பிறிதொரு முறை

நீல மை கொட்டிய கைக்குட்டைப் பற்றியும்

அதே காரணத்துடனான

பொய்ச்சிரிப்பே பதிலாக.

திறந்த நோட்டுப்புத்தகத்தின்

ஒரு பக்கத்தில் அவள்

மை உறிஞ்சியால் வீசுவதை கவனித்தேன் ஒரு சமயம்.

நோட்டை மூடித் திறக்கையில்

அரூப ஓவியமொன்று

இரண்டு பக்கத்திலும் ஒரேபோல் தீட்டப்பட்டிருந்தது.

ஒரே மாதிரி ரெண்டு பறவை பாத்தியா என்றாள்.

வண்ணங்களை வாரி இறைக்க

குழந்தைகளுக்குப் பிடிக்குமா? இல்லை குழந்தைகளுக்கான பொருட்களில் தம்மை இறைத்துக்கொள்ள

வண்ணங்களுக்குப் பிடிக்குமா.