INSIGHT - NOVEMBER - 2022

POETS PARTICIPATING IN 

INSIGHT 

NOVEMBER 2022

1.    T.K.KALAPRIYA

2.  RIYAS QURANA

3.  RAMESH PREDAN

4.  VEL KANNAN

5.  SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

6.  VELANAIYOOR THAS

7.  THENMOZHI DAS

8.  SUBRA VE.SUBRAMANIAN

9.  JEYADEVAN

10.                     NESAMITRAN

11.                       IYYAPPA MADHAVAN

12.                     KANIAMUDHU AMUTHAMOZHI

13.                     MAANASEEGAN

14.                     VASANTHAN

15.                     MULUMATHY MURTHALA

16.                     ANDRILAN

17.                     KAYAL.S.

18.                     ANBIL PIRIYAN

19.                     NESAMIGHU RAJAKUMARAN

20.                    YAZHINI MUNUSAMY

21.                     SEENU RAMASAMY

22.                    ABDUL JAMEEL

23.                    MARIMUTHU SIVAKUMAR

24.                    MAFAZ

25.                    REVA PAKKANGAL

26.                    PALAIVANA LANTHER

 

 

 

TK KALAPRIYA

 A POEM BY

TK KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

Here that which has aged the most is silence

Bearing witness are the seed grains

Here that which have drawn more sketches

are the windows of train that drag along the

crimson compartments

That which sustain it are

the snakes and mongooses that upon

hearing the sound

hurrying off halting their fight

go and hide in the bushes

That which have failed here the most

are the fireflies that wished to engrave

stars upon the earth

Here those who remain unsatiated

are Sun-drawn Isakki and Sudalai

Here those which know the answer

are the stone-serpentines

entwined in eternal communion

In order to tell that the Sun keeps

sucking water untiringly

the ailing old man who urinates in the bed itself

is kept safe and secure

by the never-ending nights that pursue Day

leaping to catch it ever in vain.

Tk Kalapria

•

இங்கே அதிக மூப்படைந்தது மௌனம்தான்

சாட்சியாய் இருப்பது தானிய விதைகள்

இங்கே அதிகச் சித்திரங்கள் தீட்டியது

அரக்குப்பெட்டிகள்இழுத்துப் போகும் ரயில்ச் சன்னல்கள்

ஆதாரமாய் இருப்பது சத்தம் கேட்டு சண்டை விடுத்தோடிப்

புதரொளியும் நாகங்களும் கீரிகளும்

இங்கே அதிகத் தோல்வி கண்டவை

நட்சத்திரங்களை நிலத்தில் பதிக்க நினைத்த மின் மினிப் பூச்சிகள்

இங்கே தாபம் தீரராமலே இருப்பவர்கள்

வெயிலுகந்த இசக்கியும் சுடலையுமே

இந்த விடை தெரிந்தவை காலமெல்லம் புணரும் கல்நாகங்கள்

சோர்வில்லாமல் சூரியன் நீரை உறிஞ்சிக் கொண்டிருக்கிறான் எனச் சொல்ல

படுக்கையில் நீர் கழிக்கும் ரோகக் கிழவனைப்

பத்திரப்படுத்தியிருக்கிறது பகலைத் தொடர்ந்து பிடிக்கப் பாய்ந்து முடியவே முடியாத இரவுகள்.

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

I stand all alone in the street

Suddenly my life turns meaningful

I can travel with anyone

At any time I can part with any

and everyone

The street that turned at a distance

within my eyes reach

and disappeared

cautions about the journey span

The small trees at the corners

instills the fear of Life’s fatigue

in thee.

I am not alone now

All at once life’s meaning lost.

The street branching out

and run along various directions

I stand at that intersection

Without barking

a dog moves past me.

Riyas Qurana

• தெருவில் தனியாக நிற்கிறேன்

திடீரென்று எனது வாழ்க்கை

அர்த்தமுள்ளதாக மாறுகிறது

யாரோடும் பயணிக்க முடியும்

எந்த நேரத்திலும்

யாரையும் பிரிந்து செல்லவும் முடியும்

கண்ணுக்கெட்டிய தொலைவில்

திரும்பி மறைந்த தெரு,

பயணத்தின் துாரத்தை எச்சரிக்கை செய்கிறது

ஓரங்களில் தென்படும் சிறுமரங்கள்

வாழ்வின் களைப்பை

பயங்காட்டுகின்றன

நான் இப்போது தனியாக இல்லை

திடீரென்று வாழ்க்கை

அர்த்தமிழக்கிறது

தெரு கிளைத்து பல திசைகளில்

ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றன

அச் சந்தியில் நிற்கிறேன்

குரைக்காமல் என்னை

கடந்து செல்கிறது ஒரு நாய்

RAMESH PREDAN

 TWO POEMS BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. TWO DISSIMILAR WORLDS

For this planet

I am a female alien

Whoever touches me here

I would inherit their gender

And have me attired with

the semblance of their body

If you be a male and feel me

I would also turn into a man like thee

Between two bodies

Between two planets

In the interim space

In a split second

Touching you and turning a man

Again a woman and so remaining

When I stand aside and see

The distance between you and me

How many light years it could be?

All the mysteries of the world

are brimming inside thee contained

in one body Comrade

Getting inside thee in a flash and

wearing you and coming out

I realized

Eventually….

In our world I am a female sans anything

Wonder how at all

all through your life

you carry the burden of this genitalia

that differentiates thee from me

The load of the hypothesis called Male

is non-existent in my planet

I exit thee

just as from an object

the light moves out its shadow.

Ramesh Predan

○

இருவேறு உலகங்கள்

இந்தக் கோளகைக்கு நான்

வெளியிலிருந்து வந்தவள்

இங்கே என்னைத்

தொடுபவரின் பாலை உள்வாங்கி

அவருடம்பை நகலாக்கித் தரித்துக்கொள்வேன்

ஆணாகி நின்று என்னைத் தொட்டதும்

உன்னைப்போலவே நானும் ஆணாகிவிடுவேன்

இரண்டு உடம்புகளுக்கு நடுவே

இரண்டு கோள்களுக்கு நடுவே

இடைவெளியில்

இமைக்கும் பொழுதில்

உன்னைத் தொட்டு ஆணாகி

மீண்டும் பெண்ணாகி நிலைக்கும் பொழுதில்

விலகி நின்று பார்க்கும்போது

உனக்கும் எனக்கும் இடைவெளி தூரம்

எத்தனை ஒளியாண்டுகள்?

பூமியின் எல்லா மர்மங்களும்

ஒற்றை உடம்பில் நிலைப்பெற்ற உனக்குள்ளும் நிறைந்துள்ளன தோழா

கணப்பொழுதில் உன்னுள் நுழைந்து உடுத்தி

வெளிவந்ததில் அறிந்தேன்

இறுதியாக...

உனது உலகில் நான் ஒன்றுமற்றவள்

என்னிடமிருந்து உன்னை வேறுபட்டு நிறுத்தும்

இந்தப் பாலுறுப்பின் கனத்தை

வாழும் காலமெல்லாம்

எப்படிச் சுமந்துத் திரிகிறாய்?

ஆண் என்னும் கருதுகோளின் பாரம்

எனது கோளில் இல்லை

நான் உன்னிடமிருந்து வெளியேறுகிறேன்

பொருளிலிருந்து அதன் நிழலை

ஒளி வெளியேற்றுவதைப் போல.

ரமேஷ் பிரேதன்

2. THE STORY OF THE LOST ONE

On the morn after the close of the festival

The decorations of the chariot are untied

The vendors tie their sacks of things left

after sales

Their dirt-filled children hither and thither.

All over the place polythene bags keep flying

in sea-breeze.

Straight from Veeraampattinam Chariot Festival

just concluded

They are going to the festival of Velankanni

along this same seashore at quite a distance away

and spread their shops, they say

Nomadic Life all the way

It was in this same festival

when I was a boy I went missing.

The same chariot

The same Goddess Senkazhuneer Amman

Year after year

I alone varying

Those who wantonly left me there

and headed towards North

never returned.

Upon this Earth in any and every nation

North is but domineering.

Till the time this same festival commences

next year

I will as usual get into the sea

and stay there.

Gobbling raw fish

and gulping salty water

I would climb ashore

searching for them in the festival throng.

தொலைந்துபோனவன் கதை

திருவிழா முடிந்த காலை

தேரின் அலங்காரம் பிரிக்கப்படுகிறது

வியாபாரிகள் விற்று மீந்த பொருட்களை

மூட்டை கட்டுகிறார்கள்

அவர்தம் அழுக்குக் குழந்தைகள்

அங்குமிங்கும் ஓடுகின்றன

ஊரெங்கிலும் பாலித்தீன் பைகள்

கடல்காற்றில் பறக்கின்றன

வீராம்பட்டிணம் தேர்த் திருவிழாவை

முடித்த கையோடு

இதே கடற்கரையில் தூரத்தில் இருக்கும்

வேளாங்கண்ணி விழாவிற்கு

கடைவிரிக்கப் போகிறார்களாம்

நாடோடி வாழ்க்கை

இதே திருவிழாவில்தான்

சிறுவனாக இருந்தபோது நான்

தொலைந்து போனேன்

அதே தேர்

அதே செங்கழுநீர் அம்மன்

ஆண்டுகள் தோறும்

நான் மட்டும் வேறுவேறாக

என்னைத் தெரிந்தே தொலைத்துவிட்டு

வடக்கே சென்றவர்கள்

மீண்டும் தேடிவரவேயில்லை

இந்தப் பூமியில் எந்த நாட்டிலும்

வடக்கு என்பது மேலாதிக்கம் செலுத்துவதுதான்

அடுத்த ஆண்டு இதே திருவிழா தொடங்கும் வரை

வழக்கம் போல் கடலுக்குள் சென்று

தங்கிவிடுவேன்

பச்சை மீனைத் தின்று

உப்பு நீரைக் குடித்து கரையேறுவேன்

திருவிழாக் கூட்டத்தில் அவர்களைத் தேடி.

VEL KANNAN

 A POEM BY 

VEL KANNAN

 Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

 THE GROWING BUDDHA

 In the drawing room

In a hand_sized frame

With eyelids closed and smile bubbling

Endowed with halo The Buddha’.

 

That till five years of age

Speech eluding me

With head yet to have hair

I would be sitting there

Gazing at Buddha

-         My elder sisters would say.

That after they called my name aloud

Four or five times

I slowly turned and looked at them

_ My elder brothers would say.

 

Uttered the very first time

I did turn around

BUDDHAM SHARANAM GACHCH AAMI

 

At the time of leaving for some auspicious occasion

Once in a blue moon

And when going often to ask for the interest

Mother would stand in front of Buddha

For a few moments

and murmur

BUDDHAM SHARANAM GACHCH AAMI

 

While going to ‘Kulasaami Kodai’ – the festival of family deity

father would ask one and all of us

to go pay obeisance and pray

BUDDHAM SHARANAM GACHCH AAMI

 

The usual question of all those

Who came to see my elder sister

In search of a match for their boy

“Why are you having it here?”

“It was given free of cost”.

“Then, remove it”.

 

On the eve of her marriage

My third elder sister ran away

And hung on the third day.

When my eldest sister  shifted

her residence

The Buddha was lost.

 

Even today it is resonating inside me:

BUDDHAM SHARANAM GACHCH AAMI.

 

வளரும் புத்தர்

வரவேற்பறையில்
கையளவு  சட்டகத்தில்
இமைகள் மூடி புன்னகைக் குமிழ
ஒளி வட்டம் பொருந்திய புத்தர்.

ஐந்து வயது வரை பேச்சு வராமல்
முடி முளைக்காத தலையுடன்
புத்தனைப் பார்த்தபடியே
அமர்ந்திருப்பேன் என்று அக்காமார்கள் சொல்லுவார்கள்.
சத்தமாக நான்கைந்துமுறை அழைத்த பின்னர்
மெதுவாகத் திரும்பிப் பார்த்தேன் என்று 
அண்ணன்மார்கள் சொல்லுவார்கள்.
முதல்முறை சொன்னதுடன்
திரும்பிப் பார்த்திருக்கிறேன்
“புத்தம்.. சரணம்.. கச்சாமி”

என்றோ செல்லும் சுபகாரியங்களுக்கும்
அடிக்கடி வட்டிக்குப் பணம் கேட்கச் செல்லும் போது
சில நொடிகள் புத்தரைப் பார்த்தபடியே முணுமுணுப்பார் அம்மா
“புத்தம்.. சரணம்.. கச்சாமி”

குலச்சாமிக் கொடைக்குச் செல்லும் போது
தவறாமல்  அனைவரையும் கும்பிட்டு வரச் சொல்லுவார் அப்பா
“புத்தம்.. சரணம்.. கச்சாமி”

அக்காவைப் பொண்ணு பார்க்க வந்தவர்களின்
பொதுவான கேள்வி :”எதுக்கு மாட்டி வச்சு இருக்கீங்க?”
இலவசமாகத் தந்தார்கள் “கழட்டிடுங்க”

தனது திருமணத்திற்கு முதல்நாள் அன்று
மூன்றாம் அக்கா ஓடிப்போன
சில நாட்களில் தூக்கிட்டு இறந்தார்
மூத்த அக்கா.
வீடு மாற்றுகையில்
காணாமல் போனார் புத்தர்

இன்றும் என்னுள் ஒலிக்கிறது 
“புத்தம்.. சரணம்.. கச்சாமி”

 

வேல்கண்ணன்