SAFNAS HASIM

 A POEM BY

SAFNAS HASIM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They asked me to have bath

for having lifted and held close the puppy.

Finding fault with its

rubbing its cloud-soft brown

against my legs

they pushed me into the bathroom.

When snatching my clothes

as the same skysoft foam-like puppies

I had lifted and stroked

some small some big.

When they licked me _

standing outside they asked me to

rub and clean my body

so thoroughly.

The eyes they wore when I lifted them

I apply them now upon my being.

and as the same mischievous tail

I became the sky-soft foam girl.

Fed my puppy brown.

In the white foam of my bath

sweet barks.

நாய்க்குட்டியை தூக்கியதற்காக

என்னை குளிக்கச் சொன்னார்கள்.

வானப்பஞ்சு பழுப்பில்

என் கால்களை உரசுவதாய்

என்னை குளியலறைக்குள்

தள்ளி விட்டார்கள்.

என் ஆடைகளை பிடுங்கிக்கொண்டதும்

வானப்பஞ்சு நுரையாய்

நான் தூக்கிய அதே குட்டிகளாய்

சிறியதும் பெரியதுமாக

என்னை நக்கியபோது

அவர்கள் வெளியிலிருந்து

என்னை நன்றாக

தேய்க்கச் சொன்னார்கள்.

நான் தூக்கியபோதிருந்த

அதே கண்களை

என் உடலில் அப்பிக் கொண்டேன்.

அதே குறும்புவாலாய்

நான் வானப்பஞ்சு

சிறுமியானேன்.

என் பழுப்பு நாய்க்கு முலையூட்டினேன்.

குளித்த வெண்நுரையில்

அழகான குரைத்தல்கள்.

சப்னாஸ் ஹாசிம்

Safnas Hasim

SAFNAS HASIM'S POEM

 A POEM BY 

SAFNAS HASIM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

After the last well

and the final cluster of cactus-mass
of the Mainland dried up
growing all too thirsty I go around
wailing.

In my two- inch pen ink
dissolved in the sand caved in _
as bubbles
I have secretly stored my
unrealized aspirations.

When the wind seized my words
as sand-storm raging within
when I used the pages of my poetry-note
in order to stop the bleeding
from my nostrils
and all other holes
my passion became scalded.
In the wake of bloody grime
my writings wailed uncontrollably.

In days when my writings dried up
there would be the
torrential downpour of fire
all over the colossal wasteland…
In conceit sands would’ve been
thoroughly charred.

Safnas Hasim

பெருநிலத்தின்
கடைசிக்கிணறும்
கள்ளிப்பாளங்களும்
காய்ந்து போனபின்
தாகம் எடுத்து கத்தி திரிகிறேன்...
மூடிய மணலில்
கரைந்து போன
இரண்டு அங்குல
பேனா மையில்
குமிழிகளாய்
என் நிறைவேறாத
எண்ணங்களை பதுக்கி
வைத்திருக்கிறேன்..
எனக்குள்
புழுதிப் புயல்
உண்டாகியதாக
சொற்களை காற்று அபகரித்த போது
மூக்கினின்றும்
ஏனைய துவாரங்களிலிருந்தும்
பெருக்கெடுக்கும்
ரத்தக்கசிவுக்கு
என் கவிதை நோட்டுத்தாள்களை
அடைவைத்த போது
என் மையல்
தகித்துப் போனது..
குருதிக்கசடுக்கு
பின்னால் என் எழுத்துக்கள்
கதறியழுதன...
என் எழுத்துக்கள் வரண்ட நாட்களில்
பாலைப்பெருநிலத்தில்
நெருப்பு மழை பெய்திருக்கும்..
கர்வத்தில் மணலெல்லாம் எரிந்திருக்கும்...

சப்னாஸ் ஹாசிம்