POETS IN JULY 2020 ISSUE OF INSIGHT

POETS IN THIS JULY ISSUE OF INSIGHT

POETS IN THIS JULY ISSUE OF 

INSIGHT

1. jeyadevan 2. jayapalan 

3. ahamath m.sharif 4. lakshmi manivannan 

5. yuma.vasuki 6. kadanganeriyanperumal 

7. misbah ul haq 8.mohammed atheek solaikili

9.thirugnanasambandam lalithakopan

10. tamil manavalan 11. mullai amuthan

12. theepika 13. hameed u nizar 

14. malini mala 15. shanmugam subramaniam

16. suganya gnanasoory 17. siva mani

18. irakkuvaanai askar 19. sibichelvan

20. vathilaiprabha 21. kalathatchan

22. azeez. m.faiz 23. k. mohanarangan

24. a. nasbullah 25. kamaraj viswagandhi

26. rajaji rajagopalan 27. sharmila vinothini 
28. iyyappa madhavan 29. vasanthadheepan 

30. manoharan sambandam 
31. kathir bharathi 32. ma.kalidas

33. riyas qurana 34. kavithasabapathi

35. muvais ansari 36. ra. boobalan

37. manonmani pudhuezhuthu 

38. 'kavignar' majeeth

39. kugai. ma. pugazhendhi 

40. lakshmi manivannan

41. j.wahabdeen 42. kavanur srinivasan

43. abdul jameel

JEYADEVAN'S POEMS

TWO POEMS BY 

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

In the room filled with silence it falls
with sound resounding ‘Nangg….’
The porcelain mug in which I drank tea
a little while ago and placed on the table..
Wherefrom this noise had come?
Was it inside the mug all along?
If so,
Could it be that some splinters of this sound
would’ve entered inside the tea I drank,
Of these porcelain pieces scattered all over
as the ‘koozham’jackfruit fallen from the tree
which at all I can pose my query to?
“Having so much of sound within
why you spoke nothing to me till now
You could’ve atleast greeted me daily
with a 'good morning' .

ஜெயதேவன்

நிசப்தமான அறையில் ' ணங்' என்ற ஒலியுடன் சிதறி விழுகிறது
சற்று முன் நான் தேநீர் குடித்து விட்டு
மேசையில் வைத்த பீங்கான் குவளை.
எங்கிருந்து வந்தது இந்த ஒலி
குவளைக்குள்தான் இருந்ததா?
எனில்
நான் பருகிய தேநீருக்குள்ளும் சில
ஒலிச் சிதறல்கள் போயிருக்குமா.
பலா மரத்திலிருந்து விழுந்த
கூழம் பலா போல் சிதறிக் கிடக்கும்
பீங்கான் துண்டில் எந்தத் துண்டிடம்
கேட்பேன்.
" இத்தனை ஒலியை உள்ளுக்குள் வைத்திருந்தும்
ஏன் இதுவரை ஒரு வார்த்தை கூட என்னிடம் பேசவில்லை.
குறைந்தது ஒரு காலை வணக்கமாவது
சொல்லியிருக்கலாமே தினமும்"
******

(2)

All are leaving for our place

Our place is far away
And also nearby.

Household items, bag and baggage are ready.
Wooden frames are getting ready for us somewhere.

We have conveyed to almost all the birds
We have passed the news to the plants too.
As a sign of the pangs of separation
a few tear drops.

The path of our arrival and departure is
but one and the same.
Similarly unlike.
Slight, quick handshakes, exchange of smiles
Everything takes place.
Only when leaving for our birthplace
the place where we dwelt in enchants us
all the more.
It is only then we start loving our fellow humans.

Drumbeats or trumpets solely for us
are ready
How happy the place is in seeing us off

Nothing can proceed from here.
Yet cartons full of commodities.

The place where we were earlier, said they
The place of our ancestors, said they
What if it is alien to us
We are ready to befriend it.

Let’s look at each other intently.
When we go to that place
Our own identity would be lost.

When that place draws near
let’s let go this place
This is for humans other than us.

ஜெயதேவன்

எல்லோரும் ஊருக்குப் போய்க் கொண்டிருக்கிறோம்
ஊர் தூரமாய் இருக்கிறது
ஊர் அருகாமையிலும் இருக்கிறது.
தட்டு முட்டுச் சாமான்கள் ,மூட்டை முடிச்சுகள் தயாராகி விட்டன.
மரச் சட்டகங்கள் எங்கோ நமக்காக
தயாராகின்றன.
அநேகம் எல்லா பறவைகளோடும்
பேசி விட்டோம்
தாவரங்களுக்கும் செய்தி சொல்லி விட்டோம்.
பிரியா விடைக்கு அடையாளமாய்
சில கண்ணீர்த் துளிகள்
வந்த பாதையும் போகும் பாதையும் ஒன்றுதான்
ஒன்று போல வேறுதான்.
சின்னச் சின்ன கைகுலுக்கல்கள், புன்னகைப் பறிமாற்றம் எல்லாம் நிகழகிறது.
ஊருக்குப் போகும் போதுதான்
இருந்த ஊர் இன்னும் வசீகரிக்கிறது.
மனிதர்களை அப்போதுதான் காதலிக்கிறோம்
நமக்கான பறையிசையோ, முழவோ
தயார்
நம்மை வழியனுப்பவதில் ஊருக்கு எத்தனைக் கொண்டாட்டம்.
இங்கிருந்து ஏதும் கொண்டு செல்ல முடியாது
ஆனாலும் பெட்டகங்கள் நிறைய பொருள்கள்
முன்பு இருந்த ஊர் என்றனர்
நம் முன்னோர் சென்ற ஊர் என்றனர்
நமக்கு அந்நியமானால் என்ன?
நாம் ஊருக்கு தயாராகி விட்டோம்
நாம் ஒருவரை ஒருவர் உற்றுப் பார்த்துக் கொள்வோம்.
அந்த ஊர் போனால் நம்
சொந்த அடையாளம் போய் விடும்
அந்த ஊர் சமீபிக்கும் போது
இந்த ஊரை விட்டு விடலாம்
இது வேறு மனிதர்களுக்காக.

VA.AI.SA.JAYAPALAN'S POEMS(2)

TWO POEMS BY 

VA.AI.SA.JAYAPALAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1.BLUE

My friend

Do you remember our festive march
on the sands where foams break
from time immemorial _
searching for shells
with trails dissolving
Just as the blue ongoing in sea and sky
something is spreading on us, said I
You straightened as the crane grabbing fish
In your eyes my reflection would softly sway
Though years many have gone by
You have an ever young heart, my friend, said thee
My girl _
Youth is lust for life
Youth is search unending
Youth is hearing and admiring others
Youth is
Youth is eternal love
Youth is discerning taste
Untiring song and dance and communion
said I
What’s your age? my friend?
Oh, my girl,
I am of the age of
living till the very end.

Jaya Palan

நீலம்
- வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்

தோழி
காலமாய் நுரைகள் உடைகிற மணலில்
சுவடுகள் கரைய
சிப்பிகள் தேடிய உலா நினைவிருக்கிறதா?
கடலிலிலும் வானிலும் தொடர்கிற நீலமாய்
நம்மிலும் எதோ படர்கிற தென்றேன்.
மீன்கொத்திய நாரையாய் நிமிர்ந்தாய்
உன் கண்களில் எனது பிம்பம் அசையும்.
ஆண்டு பலவாகினும்
நரையிலா மனசடா உனக்கென்றாய்.
தோழி
இளமை என்பது வாழும் ஆசை.
இளமை என்பது கற்றிடும் வேட்கை.
இளமை என்பது முடிவிலா தேடல்;
இளமை பிறரைக் கேட்டலும் நயத்தலும்.
இளமை என்பது வற்றாத ரசனை
இளமை என்பது நித்திய காதல்.
இளமை என்பது
அயராத ஆடலும் பாடலும் கூடலும் என்றேன்.
தோழா உனக்கு எத்தனை வயசு?
தோழி எனக்கு
சாகிற வரைக்கும் வாழ்கிற வயசு.
2011

.........................................................................................

2. TO RUMI

 

How do you do, Rumi
Oh,Poets’ Poet
Where are those who would pour wine
for the wellbeing of our body and mind?
Spring comes climbing down the
rope-ladders of paradise.
Ere Persian Rose or
Madurai Jasmine give forth honey
Our hearts should open; wonder how?

‘Till the heart opens go on breaking’
say thee, O Rumi
True, closed heart is more forbidding than prison
But, isn’t broken heart memory’s ever bleeding wound?
Just like me you too blabber
in the boiling delirium of creativity.

O, don’t be in a haste, Rumi,
This is a wine shop opened always
But I am one who waits for the heart
to bloom on its own.
In this world, as long as there are women
for us to kiss
as mother, sister, friend, beloved, daughter
Can our hearts fail to flourish?

Rumi
each one’s eyes to one’s own self.
Still
rush not to break the heart.
The spring season does set aside lovely days
for even worms and insects.
Wait, you too. Won’t you?

ரூமிக்கு
-வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன்
,
நலமா ரூமி,
கவிஞர்களின் கவிஞரே
உலரும் நமது உடலும் உயிரும் செழிக்க
மது வார்க்கிறவர்கள் எங்கே?
சுவர்கத்து நூலேணிகளில்
இறங்கி வருகிறதே வசந்தம்.
பாரசீக ரோஜாவோ,
மதுரை மல்லியோ தேன் சிந்துமுன்னம்
நம் இதயங்கள் திறக்க வேண்டுமே?.
.
”இதயம் திறக்கும்வரை
உடைத்துக்கொண்டிரு” என்கிறாயே. ரூமி.
ஆம், மூடிய இதயம்
சிறையிலும் கொடிதே.
ஆனாலும் உடைந்த இதயம்
நினைவின் ஆறாப் புண்ணல்லவா?
என்போல் நீயும்
தகிக்கும் படைப்பு வெறியில் உளறுகிறாய்.
.
அவசரப்படாதே ரூமி,
இது எப்பவுமே திறந்திருக்கும் மதுக்கடை.
நானோ இதயம் எப்பவும்
இயல்பாக பூக்குமென காத்திருப்பவன்.
உலகில் முத்தமிட
அம்மாவாக சகோதரியாக தோழியாக
காதலியாக மகளாக
கடைசிப் பெண் இருக்கிற வரைக்கும்
மூடிய நம் இதயங்கள் மலராது போமோ?
.
ரூமி,
அவரவர் வழிகள் அவரவருக்கு எனினும்
அவசரப்பட்டு இதயத்தை உடைக்காதே.
வசந்த காலம் பூச்சி புழுக்களுக்குக்கூட
அழகிய நாட்க்களை வைத்திருக்கிறதே.
நீயும் காத்திரு.

.