INSIGHT - SEPTEMBER 2022
.jpg)
A Bilingual Online initiative. This is a non-profit venture. Works published are copyrighted materials. Except the poets concerned, not to be published anywhere else in any form by anybody without prior permission. (www.2019insight.blogspot.com)
Sunday, October 9, 2022
Saturday, October 8, 2022
FRANCIS KIRUPA
TWO POEMS BY
FRANCIS KIRUPA
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
(1)
A slice of earth
Two slices of sky
A small ray of moon
A few droplets of sun
A handful of stars
Approximately half a litre of Sea
A cup of day
Darkness a ‘kinni petti’
Tree-curls Wind
Thread-size rivulet afresh
Cloud the size of umbrella
A cluster of rain
A miniscule Satan
God childlike
Life overflowing in the body
Heart all Love anew
Blood-soaked Inner radiance
Kiss eternal
Love-packed my World in all
ஒரு துண்டு பூமி
இரண்டு துண்டு வானம்
சில துளிகள் சூரியன்
ஒரு பிடி நட்சத்திரம்
கால்படிக் கடல்
ஒரு கிண்ணம் பகல்
ஒரு கிண்ணிப் பெட்டி இருள்
மரக் கூந்தல் காற்று
நூல் அளவு பசும் ஓடை
குடை அளவு மேகம்
ஒரு கொத்து மழை
குட்டியாய் ஒரு சாத்தான்
குழந்தை மாதிரி கடவுள்
உடல் நிறைய உயிர்
மனம் புதிய காதல்
குருதி நனைய உள்ளொளி
இறவாத முத்தம்
என் உலகளவு எனக்கன்பு
-- ஜெ. ஃபிரான்சிஸ் கிருபா
(2)
For a day to close
Just one more moment remains
For a night to break into dawn
Just one more crow of the rooster remains
For a dream to disperse
Just one more look remains
For a rapport to fall apart
Just one more word remains
If I kneel down and plead
You may insert your hand
inside your Time-bag
take out and throw around
a few trivial moments….
Don’t want
For a Being to cease to be
There remains a life as yet, you see.
இன்னும் ஒரே ஒரு வினாடியே மீதமிருக்கிறது
ஒரு இரவு விடிய
சேவலின் ஒரே ஒரு கூவல் மட்டுமே மீதமிருக்கிறது
ஒரு கனவு கலைய
இன்னும் ஒரே ஒரு பார்வை மட்டுமே மீதமிருக்கிறது
ஒரு உறவு முறிய
இன்னும் ஒரே ஒரு சொல் மாத்திரமே மீதமிருக்கிறது
மண்டியிட்டால் மன்றாடினால்
உன் கடிகாரப் பைக்குள் கை நுழைத்து
அள்ளி எறியக்கூடும்
சில சில்லறை வினாடிகளை...
வேண்டாம்
ஒரு வாழ்வு முடிய
இன்னும் ஒரு உயிர் மீதமிருக்கிறது.
- ஜெ. ஃபிரான்சிஸ் கிருபா
Thursday, October 6, 2022
T.K.KALAPRIYA
A POEM BY
T.K.KALAPRIYA
She who went for the first time
to reap the yields
She put it into a rat-hole of the ridge
and closed it
On a morn when water flowed anew
It had sprouted into a turmeric plant
Patiently waiting she dug the soil
Fingers six not five
She could haul
Wearing them
She remained happy
Another woman is on the way
to reap the harvest
as always.
Tk Kalapria
•
புதிதாகக்
கதிரறுக்கப் போனவள்
இடது சுண்டு விரலை
அரிந்து கொண்டு விட்டாள்
அப்படியே வரப்பின்
எலி வளைக்குள்
போட்டு மூடி விட்டாள்
புது நீர் பாய்ந்த
ஒரு காலையில்
மஞ்சள்ச் செடியாய் அது
துளிர் விட்டிருந்தது
பொறுத்திருந்து
தோண்டினாள்
ஐந்துக்கு ஆறாக
விரல்கள் கிடைத்தன
மாட்டிக் கொண்டு
சந்தோஷமாய் இருந்தாள்
புதிதாக ஒருத்தி
கதிரறுக்கப் போகிறாள்
RIYAS QURANA
TWO POEMS BY
RIYAS QURANA
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
1. MY STALLIONS
You
There you stroll stealthily
You close your eyes
With a magic spell a bridge emerges
Its height turns nullified
Approaching the edge
the abyss of quiet heightens
The horror of the void
eyes you intensely
You become someone unknown
While sinking slowly
into the deep silence
terrified
You feel like opening your eyes
At that instant
a person surfaces in secrecy
you trust him as your companion
only for a moment
Behind the window-bars
the wind pushes thee
Startled you retreat
and at once spread your tall safety wings
That the one who came in secrecy
has gone far away
_ so you tend to think
The room of freedom
frightens you on its own.
The stallions hiding in the wall
come bouncing towards thee
In the cabin having no way for release
You keep running and running
escaping from the stallions.
That the stallions are stories of mine
You never ascertain.
என்னுடைய குதிரைகள்
................................................
நீங்கள் ஒரு இடத்தில்
சுதந்திரமாக இருக்க விரும்புகிறீர்கள்
அங்கு,இரகசியமாக உலவுகிறீர்கள்
கண்களை மூடுகிறீர்கள்
வசியத்தால் ஒரு பாலம் தோன்றுகிறது
அதன் உயரம் வெறுமையாகிறது
விளிம்பை நெருங்க,
அமைதியின் ஆழம் அதிகரித்து வருகிறது
அந்த வெறுமையின் பயங்கரம்
உங்களை உற்றுப் பார்க்கிறது
யாரோ ஒருவராக மாறிவிடுகிறீர்கள்
ஆழமான அமைதிக்குள்
மெல்ல மூழ்கும்போது,
அச்சத்தில் ஒரு கணம்
கண்களைத் திறக்க நினைக்கிறீர்கள்
அப்போது, இரகசியமாக ஒருவர்
தென்படுகிறார்.
துணைக்கு அவரை நம்புகிறீர்கள்
ஒரு கணம் மட்டுமே
ஜன்னல் கம்பிகளுக்குப் பின்னால்
காற்று உங்களைத் தள்ளுகிறது
திடுக்கிட்டு பின் வாங்குகிறீர்கள்
உயர்ந்த பாதுகாப்பு இறக்கைகளை
உடனே விரிக்கிறீர்கள்
இரகசியமாக நுழைந்தவர்
வெகுதொலைவில் சென்றுவிட்டதாக
நினைக்க வேண்டி வருகிறது
சுயமாக உங்களை அச்சுறுத்துகிறது
அந்த சுதந்திரமான அறை.
சுவரில் மறைந்திருந்த குதிரைகள்
உங்களை நோக்கிப் பாய்ந்து வருகின்றன
வெளியேறப் பாதையற்ற அறையில்
ஓடியோடி குதிரைகளிடமிருந்து
தப்பித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.
குதிரைகள் எனது கதைகளென்று
நீங்கள் ஒருபோதும் கண்டுபிடிப்பதில்லை.
2.
Branches conceal that coarse spot
I dreamt of myself
as a tree standing beneath the sky
and rustling
I am not alone
I am a tree made of words
So it is not solo.
Riyas Qurana
•
தானாகவே
கோணலான ஒரு இடத்தை
கண்டுபிடிக்கிறேன்
அந்தக் கரடுமுரடான இ்டத்தை
கிளைகள் மறைக்கின்றன
வானத்தின் கீழே நின்று
சலசலக்கும் மரமாக
என்னைக் கனவு கண்டேன்
நான் தனியாக இல்லை
சொற்களாலான மரம் நான்
எனவே, அது ஒற்றையில்லை
RAGAVAPRIYAN THEJESWI
TWO POEMS BY
RAGAVAPRIYAN THEJESWI
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
Sitting there I have eaten 'Kollu' and 'Pullu'
Alongwith the horse
Staying awake
while the horses were sleeping
sacrificing my sleep
and enabling the horse to sleep
I have spent my days.
In the of the horse
I can sense its back pain
While stroking its skin
I can count the hair that drop off
While making the horse-skin shine
I have also turned radiant.
I have washed the shed
Without allowing the hoofs to touch the horse-dung…..
The Rain and sun of Life
Have entered the stable
Without his knowledge.
Yet learning Life and horse
prove impossible.
Unable to learn
the majestic grandeur of the horse
Its strength
Its loyalty
Its modesty
his own Life that
is forever fleecing all of it
and more
the horse can be sold
but what to do with this Life
and the stable all too unstable…
குதிரையற்ற கொட்டிலில் கட்டிக் கிடக்கும் வாழ்வு..
----------------------------------------------------------------------
வாழ்வின் குதிரைக் கொட்டிலை
சுற்றி வந்திருக்கிறேன்...
அதிலமர்ந்து கொள்ளும் புல்லும்
குதிரையுடன் தின்றிருக்கிறேன்...
குதிரைகள் தூங்கும் போது
விழித்திருந்தும்..
என் தூக்கத்தை தானமிட்டு
குதிரையை தூங்க வைத்தும்
வாழ் நாட்களைக் கழித்திருக்கிறேன்...
குதிரையின் கனைப்புச் சப்தங்களில்
அதன் முதுகுவலியை அறியமுடியும் என்னால்...
குதிரையின் உடல் தடவுகையில்
உதிரும் முடிகளை கணக்கிடவும் முடியும்..
குதிரையின் உடல் மினுமினுக்க
மாலிசிடுகையில் நானும் பளபளத்திருக்கிறேன்...
குதிரைச் சாணங்களின் மேல்
குளம்புகள் படாமல் கொட்டிலை கழுவியிருக்கிறேன்...
வாழ்வின் மழையும் வெயிலும்
கொட்டிலுக்குள் இவனறியாமல்
உட்புகுந்ததில்லை....
இருப்பினும் வாழ்வையும் குதிரையையும்
சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...
குதிரையின் கம்பீரத்தை
அதன் வல்லமையை
அதன் விசுவாசத்தை
அதன் அடக்க குணத்தை
சதா பிடுங்கித் தின்னும்
இவனின் வாழ்வையும் கூட
சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...
குதிரையை விற்று விடலாம்....
வாழ்வையும் லாயக்கற்ற லாயத்தையும்
என்ன செய்ய...?
ராகவபிரியன்
2.BEING BOOMING BOOMERANGING
Sometimes it would return to the one who throws
On seeing dogs many a time
the stones go missing
When all too precious stones are accessed
dogs are nowhere to be seen
The stones being thrown on the rich cluster of mangoes
would return alone one by one yet
would reap the fruit of reaching high.
Stones targeting mango-bunch are a must.
Aim is but secondary
For chasing away Satan
Voyage across the seas might happen
The stone leaping by the force of the sling
might bring down a few doves
Never a stone is thrown at vultures
In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance
a medal can be won.
Those who are heavy in poetry might at another time
while throwing a poem or a stone
might stagger
The game of pebbles being thrown up
and caught
are meant for womenfolk….
Throwing words is no poem
but mere stone-pelting…..mmm….
Ragavapriyan Thejeswi
•
கல்லெறிதல் என்பது
பூமராங் ஆயுதம்..
எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..
நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்
கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..
அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்
நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..
மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்
எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்
உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..
எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை
நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..
கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட
கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...
கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்
சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..
கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..
ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்
தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..
கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்
கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்
நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..
கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்
கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்
பெண்களுக்கானது...
எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..
வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...
[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]
ராகவபிரியன்
Subscribe to:
Posts (Atom)
%20-%20JPEG.jpg)