NUHA

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Have you listened to the song of angel

The soulful tune

heard daily at the hour

when the day retires

in the prevailing quietude

and the beats of wings

launching

flooding in the fountain of language golden

turning moist at the rim of ear

it would trickle as droplets at the nape.

In the quivering spinal cord

and palms turning cold

anxiety would be crouching like black cat.

In the green-lines that the soft plumes

of the song pervading everywhere

as luscious swell of paddy shoots

scratched along the wind’s wavy stirs

blood would gush forth everywhere.

Unruffled by all these

as a seer to the core

the start and finish of the fairy song

would go lilting and leaping all along

crisscrossing across the graph of

oceans and woodlands.

தேவதையின் பாடலை செவியேற்றதுண்டா

தினமும் ஊரடங்கும் மௌனவெளியில் இறகுகளின் தாளம் தொடக்கிவைக்கும் ஜீவராகம்

மஞ்சள் மொழியின் ஊற்றில் பிரவாகித்து

காதோரம் ஈரலித்து பின்னங்கழுத்தில் திவலைகளாய் வழிந்தோடும்

சிலிர்த்த முள்ளந்தண்டிலும்

சில்லிட்ட உள்ளங்கையிலும் பதட்டம் கறுத்தப் பூனையாய் பதுங்கியிருக்கும்

திரண்ட நெற்கதிராய் விளைந்துகிடக்கும் பாடலின் மெல்லிய தோகைகள் காற்றின் அலைவுகளில் கீறிவிட்ட பச்சைக்கோடுகளில்

வழிந்தோடும் இரத்தவீச்சம்

எதையும் பொருட்படுத்தாத தேவதைப்பாடலின் தொடக்கமும் முடிவும் காடும் கடலுமென்ற வரைபடத்தில் தாவிச்செல்லும்

ஒரு பழுத்த தவசியாய்

நுஹா

NUHA

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Do you know what they discuss about you

No need to know.

Let them keep scratching to their heart’s content

In course of time that would turn them into

pus-filled ulcer.

Don’t dump those garbage in my verandah

Garbage-trucks are more venom-soaked

than the garbage.

Let the two turn gangrenous

Let not my listening faculty be salvaged by

reeking stink

My world is different

There I am not alone

in the canopy of hands having sides infinite

with strong, so soft buds bursting open,

gripping me tight

with 'I' losing its grip.

Let pus of all kinds raise their tents

beyond my atmosphere.

Let my feather-edge nudge their eyes

Let the tip of my feather disturb their eyes

Let my blooms trouble them always.

Niro Niyas

உன்னைப்பற்றி அவர்கள் என்ன பேசிக்கிறார்கள் தெரியுமா

தெரியவேண்டாம்

அவர்கள் சொறிந்து சொறிந்து சுகம் காணட்டும்

காலப்போக்கில் அதுவே சீழ்பிடித்த புண்ணாக்கும்

அந்தக்குப்பைகளை என் தாழ்வாரத்தில் கொட்டிடவேண்டாம்

குப்பைலொரிகள் குப்பையைக்காட்டிலும் விஷமூறியவை

இரண்டும் புரையோடட்டும்

எந்தத் துர்வாடையும் என் செவிகளை இரட்சிக்காதிருக்கட்டும்

என் உலகம் வேறு

அதில் நான் தனித்திருக்கவில்லை

நான் மயங்கிப்போன எனை இறுகப்பற்றிய

வலிமையான இளகிப்போன முகைகள்

வெடிக்கின்ற முடிவிலியின் பக்கங்களைக் கொண்ட

கரங்களின் பந்தலில் கொடியாய் படர்ந்து கிடக்கிறேன்

சீழ்கள் என் வளிமண்டலத்துக்கப்பால் கூடாரமடிக்கட்டும்

என் இறகுநுனி அவற்றின் கண்களை உறுத்தட்டும்

என் மலர்களின் சுகந்தம் அவைகளை இம்சிக்கட்டும்

NUHA

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In front of the sand particles where bubbles break

the great grand sea kneels down.

When Nature gives a slap on the cheek of waves

foam swells and the speed tends to subside

A butterfly turns into nothing

the smoke-emitting poisonous gas of the serpentine

that had set aflame the jungle

Beyond sorrow calm and serenity

this is all strong white-filled Sun-river.

The White Lotus sprouting as ash

in the boiling beverage that never cease to be

is made of two, three petals.

குமிழிகள் உடையும் மண் துணிக்கைகளின்

முன் மாபெரும் கடல் மண்டியிடுகிறது

இயற்கை அலைகளின் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைகையில் சுழல் நுரைத்து அமர்முடுகப்

பார்க்கிறது

வனங்களை எரித்த சர்ப்பத்தின்

புகைந்த விஷவாயுவை பிசுபிசுக்கச்

செய்தது ஒரு பட்டாம்பூச்சி

நீர்த்துப் போகுமென்று அல்லது கொந்தளித்து

வெடிக்குமென்று சாத்தான் கண்ட கனவில்

வெண்முகிலை வரைந்தது யார்

துக்கம் சாந்தம் அமைதியை தாண்டி

இது உரம்பாய்ந்த வெண்மை தழைக்கும்

வெயில் நதி

தீராத கொதி குழம்பில் நீறாய் பூத்திருக்கும்

வெண்தாமரை

இரண்டு மற்றும் மூவிதழ்களால் ஆனது

நுஹா

NUHA'S POEM

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Whenever you set fire

you offer a key of the light meant for that soul.

We keep running.

Staying away from the branches of fantasy

we keep striving hard

approaching the

wholesomeness of Light.

We do believe that Life is but

an ocean immense

having three steps to alight.

For ascending with ease

and turning Light-filled

We are battling cautiously.

Whenever you set fire,

In the face of the glowing radiance

You face failure.

The full-stop laid down by thee,

Bismillah

is the grip of the last step.

What you deem sacrificial

Is in fact the beginning of

my life perpetual.

For how many a soul

You propose to give key in all

தீ வைக்கும் போதெல்லாம் அந்த ஆன்மாவுக்கான ஒளியின் ஒரு திறவுகோலை நீங்கள் கையளிக்கிறீர்கள்.

நாங்கள் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறோம்

மாயக்கிளைகளை தவிர்த்து ஒளியின் பூரணத்தை

நோக்கி போராடிக்கொண்டிருக்கிறோம்

நாங்கள் நம்பிக்கொண்டிருக்கிறோம்

வாழ்கை மூன்று படிக்கட்டுகளை கொண்ட

மாபெரும் கடல் என்றும்

லாவகமாய் ஏறி ஒளியால் நிரப்பமடைய

நிதானமாய் களமாடிக் கொண்டிருக்கிறோம்

நீங்கள் தீ வைக்கும் போதெல்லாம்

சுடரும் ஜோதியின் முன் தோற்றுப் போகிறீர்கள்

நீங்கள் வரைந்த முற்றுப்புள்ளி

பிஸ்மில்லாஹ்

கடைசிப்படியின் பிடிமானம்

நீங்கள் ஆகுதி என நினைப்பது

எம் நிரந்தர வாழ்க்கையின் ஆரம்பம்

எத்தனை ஆன்மாக்களுக்கு

சாவி வளங்குவதாய் உத்தேசம்

NUHA 'S POEM(1)

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

POEM PUTREFIED

When a leaf shrinks and droops

When a ‘kolam’ is smeared and wiped off

When a wound is prodded

When a strand of hair falls off the head

As roaring thunder Poem bursts out.

Hauling the evolutions of memory

Carrying the angst of uprightness

Piercing through the ruins

Making possible the opportunities

It occupies the great grand space.

After documenting raging furies just and fair

it smiles in pride

in front of the mirror.

With all those glittering ornamental drapes

Under which it buried itself so deep

rotting and ceasing to be

stands stooping

there _

bereft of basic courtesy

being far away from human virtues

the head bloated with I

the same Poem so putrefied.

அசிங்கம் பிடித்த கவிதை

ஓரிலை கசங்கும் போது

ஒரு கோலம் கலைக்கப்படும் போது

ஒரு காயம் சுரண்டப்படும் போது

மண்டையிலிருந்து ஒரு முடி உதிரும் போது

இடிமுழக்கமாய் வெடித்துச்சிதறுகிறது கவிதை

ஓர்மத்தின் பரிணாமங்களை அள்ளிக் கொண்டு

தர்மத்தின் தவிப்புகளை சுமந்து கொண்டு

இடிபாடுகளை ஊடறுத்து

சந்தர்ப்பங்களை சாத்தியமாக்கி

பெருவெளியை ஆட்கொள்கிறது

அறச்சீற்றங்களைப் பதிவுசெய்த பின்னர்

நிலைக்கண்ணாடிமுன்

கர்வமாய்ப் புன்னகைக்கிறது

அங்கு

புதைந்துகொண்ட அலங்காரப் போர்வைகள்

சிதைந்தழிய நிர்வாணமாய் தொங்கி நிற்கிறது

அடிப்படை நாகரீகம் அறியாத

மானிடப் பண்புகளுக்குத் தூரமான

நான் தலைக்கேறிய

அசிங்கம் பிடித்த அதே கவிதை

நுஹா

NUHA'S POEMS(2)

 A POEM BY 

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THEE, HIDING IN THE WAVES

With the tiny salt-particles

sprouted in the stings of
the crab called ‘Seppu nandu’
piercing through the wet sand and going out
mating again as the word implied
of the dream-sentence
and in harmonious intimacy
Poem for me is chiselled
and tries to smile
without the First Person I.

Sitting with hands entwined over the legs
in the extremely magnificent rim
of the eyes looking intently above
magical music with scarlet flourish and splendour
finely blended
as cluster of butterflies
flutter and turn alive.
In the eyelids closed weighing heavy
scenes flanked by elation and abstraction
seep as salt-heaps

The waves that caress the feet so soft so cool
and go away
bestow the ashes of blazing words;
stealthily leave behind the burnt marks of breaths exhaled.
The challenge of fire glowing in the waves is immense
The deadly divine venom _
When the sediment of ash it had scalded
frothing attempts to speak to me
the sprouting red with cheeks ruptured
is not of shyness for sure.

அலைகளில் பதுங்கியிருக்கும் தீ
______________________________________
ஈரமணலில் துளைத்து வெளியேறும்
செப்பு நண்டின் கொடுக்குகளில்
பூத்திருக்கும் உப்புக் குருணல்களால்
கனவு வாக்கியத்தின் தொக்கி நிற்கும்
சொல்லாக மீண்டும் முயங்கி அணுக்கமாய்
எனக்கான கவிதை இழைக்கப்படுகிறது
நான் தோன்றா எழுவாயாய்
புன்னகைக்க முயல்கிறது
கால்களை கைகளால் கோர்த்தபடி அமர்ந்து
மேற்றிசையில் வியாபித்த
கண்களின் அதியுன்னத எல்லையில்
செம்மையும் மங்களமும் குழைத்த மாய இசை
வண்ணத்துப்பூச்சிக் கூட்டமாய்
படபடத்து உயிர்ப்பாகிறது
பாரமாய் மூடிய இமைகளில் உவப்புக்கும் அரூபத்துக்குமிடையிலான காட்சிகள்
உப்புக்குவியலாய் கசிகின்றன
மென்மையும் குளுமையுமாய் பாதங்களை
தீண்டிவிலகிச் செல்லும் அலைகள் எங்கோ
கருகிய சொற்களின் சாம்பலை சமர்ப்பிக்கின்றன
வெளியேறிய மூச்சுக்காற்றுகளின் வெம்மையான பதிவுகளை ரகசியமாய் விட்டுச் செல்கின்றன
அலைகளில் கனன்றுகொண்டிருக்கும் தீயின் சவால் அபரிமிதமானது
ஆலகால விஷம்
அது பொசுக்கிய சாம்பல் படிவுகள் நுரைத்து என்னிடம் பேச விளைகையில்
கன்னங்கள் வெடித்து முளைக்கும் செம்மை
கண்டிப்பாக நாணத்தால் அல்ல
நுஹா

(2)

Amidst the whirl and swirl of the waterfalls do I collect
words mine

Sounds as the infinity of the grand chain
attempts to tighten further
the knots of opportunities

Divergence is peace magnificent
the resonating sound of uniqueness
is capable of offering tranquility.

If exclusivity is born of digression
giving it a push
then hesitation is hazardous.

The yellow bird being a beacon light
in the dense blue darkness
that drowns as route alternate
carves its radiance in the hillock
and straightens.

In the history of self-confidence
being drawn in the windscape
Sounds are golden stairs born of fire
_ so it is firmly declared.

Wading through the
cool haze of early morn
are walking
I and I.

அருவியின் சுழிப்பினூடே எனக்கான சொற்களை
சேமித்துக்கொள்கிறேன்
பேரிழையின் முடிவிலியென சப்தங்கள் சந்தர்ப்பங்களின்
முடிச்சுகளை இன்னும் இறுக்க முனைகின்றன
விலகல் மகத்தான அமைதி
தனித்துவத்தின் பேரிரைச்சல் அமைதியை நல்க வல்லது
தனித்துவம் விலகலின் உதைப்பில் உந்தப்படுகிறதெனில்
தயக்கம் ஆபத்தானது
மாற்றுவழியென மூழ்கடிக்கும் அடர்நீல இருளில்
ஒளியூட்டும் மஞ்சள் பறவை
தன் பிரகாசத்தை குன்றில் பதித்து நிமிர்கிறது
காற்றுவெளியில் வரையப்படும்
தன்னம்பிக்கையின் வரலாற்றில்
சப்தங்கள் தீயில் உயிர்த்த தங்கப் படிக்கட்டுகள் என
அழுத்தமாய் மொழியப்படுகிறது
அதிகாலை குளிர்ந்த புகையூடே நிதானமாய்
நடக்கிறோம்
நானும் நானும்

நுஹா

 — 

NUHA'S POEM

A POEM BY NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The raging furious dark cat would like in wait

under the cover of ashes
All too suddenly his whiskers would stir erect
As volcanic explosion it would be
Its swirling tongue starving for blood
would suck in
the flowers in the corridor
the kittens whose eyes yet to open
the butterflies just then spread their wings,
turning them all blood-splattered.
At that time
Religions with their milk-teeth coming away
their principles and philosophies
decayed
the same animal beyond evolution
would stand stark naked.
The same hunger
The same thirst
That is the focal point.
The quagmire of rage having no beginning nor end.
Terrorism is religion maimed and rotting.

*I pray for all those lives plucked out so unfairly.

Niro Niyas

சாம்பலைப் போர்த்திய வண்ணம்
பதுங்கியிருக்கும் தழல் கரும்பூனை
மீசைமயிர் விறைக்கும் திடீரென
ஒரு எரிமலையின் வெடிப்பு போல
அது
தாழ்வாரத்து மலர்களை
கண்விடுக்காத பூனைக்குட்டிகளை
அப்போதுதான் சிறை அவிழ்த்த வண்ணத்துப்பூச்சிகளை
இரத்தவெடுக்கின் பசியூறிய நாக்கின் சுழற்சியுள்
செங்குழம்பாய் பீய்ச்சியடித்துவிடும்
அந்தப் பொழுதில்
மதங்கள் பாற்பல்லாய் உதிர்ந்து
கொள்கைகள் நரைத்து
கொம்பும் பற்களும் கூராக்கப்பட்ட
பரிணாமத்துக்கு முந்தைய அதே மிருகம்
அம்மணமாய் நிற்கும்
அதே பசி
அதே வேட்கை
அதுதான் புள்ளி
தொடக்கமும் முடிவுமற்ற வெறியின் புதைகுழி
தீவிரவாதம் ஊனம் வடியும் புழுத்த மதம்
நுஹா
20/04/2020

அநியாயமாய் பறிக்கப்பட்ட அனைத்து உயிர்களுக்காகவும் இறைவனைப் பிரார்த்திக்கிறேன்😢

NUHA's POEM

A POEM BY 
NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SIPPING THE LIGHT

The sparrow-lark that flies a kite

in the thin string of dawn
drinks the radiance
and quenches its thirst.

Chill becomes an identity
Chill becomes an anxiety
Chill turns round
and endured in the throat.

While collecting and swallowing the saliva
it goes rotating like fire-balls
Heat inside - it is sheer furnace
In

The yellow sparrow-lark
enraged
keeps pecking at the diamond-fruits
that gleam on grass-blades
and devovour them all.

Doesn’t matter.

That is an ornament
Despite its absence
in the long veins filled with the fragrance of Green
there resonates
Beauty’s gaiety.
The relentless dance of the abstract dreams
fluttering in the breeze.

Light has turned a Drink.

Niro Niyas

பானமாகிய ஒளி

உதயத்தின் மெல்லிய நூலில்
பட்டம்விடும் நெற்குருவி ஒளியை அருந்தி
தாகசாந்தி பெறுகிறது
குளிர் அடையாளமாகிறது
குளிர் அவஸ்தையாகிறது
குளிர் உருண்டையாகிறது
தொண்டைக்குள் பொறுத்துக் கொள்கிறது
எச்சில் கூட்டி விழுங்கும் போது
நெருப்புக் கோளமாய் உருண்டு செல்கிறது
உள்ளே வெம்மை. அது சூளை
அந்தரமான தகிப்பில் வெந்து குழைகிறது
மாய வனம்
புல் நுனியில் மினுங்கும் வைரப் பழங்களை
உக்கிரமாகும் மஞ்சள்க்குருவி
கொத்தித் தின்று தீர்க்கிறது
போகட்டும்
அது ஆபரணம்
அதுவல்லாத போதும் பச்சை கமகமக்கும்
நீள நரம்புகளில் ஆலாபிக்கிறது
அழகின் கொண்டாட்டம்
இளம் காற்றில் சடசடக்கும் அரூபக் கனவுகளின் தீராத நடனம்
ஒளி பானமாகிவிட்டது
நுஹா
06/03/2020