TK KALAPRIYA

 A POEM BY

TK KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

Here that which has aged the most is silence

Bearing witness are the seed grains

Here that which have drawn more sketches

are the windows of train that drag along the

crimson compartments

That which sustain it are

the snakes and mongooses that upon

hearing the sound

hurrying off halting their fight

go and hide in the bushes

That which have failed here the most

are the fireflies that wished to engrave

stars upon the earth

Here those who remain unsatiated

are Sun-drawn Isakki and Sudalai

Here those which know the answer

are the stone-serpentines

entwined in eternal communion

In order to tell that the Sun keeps

sucking water untiringly

the ailing old man who urinates in the bed itself

is kept safe and secure

by the never-ending nights that pursue Day

leaping to catch it ever in vain.

Tk Kalapria

•

இங்கே அதிக மூப்படைந்தது மௌனம்தான்

சாட்சியாய் இருப்பது தானிய விதைகள்

இங்கே அதிகச் சித்திரங்கள் தீட்டியது

அரக்குப்பெட்டிகள்இழுத்துப் போகும் ரயில்ச் சன்னல்கள்

ஆதாரமாய் இருப்பது சத்தம் கேட்டு சண்டை விடுத்தோடிப்

புதரொளியும் நாகங்களும் கீரிகளும்

இங்கே அதிகத் தோல்வி கண்டவை

நட்சத்திரங்களை நிலத்தில் பதிக்க நினைத்த மின் மினிப் பூச்சிகள்

இங்கே தாபம் தீரராமலே இருப்பவர்கள்

வெயிலுகந்த இசக்கியும் சுடலையுமே

இந்த விடை தெரிந்தவை காலமெல்லம் புணரும் கல்நாகங்கள்

சோர்வில்லாமல் சூரியன் நீரை உறிஞ்சிக் கொண்டிருக்கிறான் எனச் சொல்ல

படுக்கையில் நீர் கழிக்கும் ரோகக் கிழவனைப்

பத்திரப்படுத்தியிருக்கிறது பகலைத் தொடர்ந்து பிடிக்கப் பாய்ந்து முடியவே முடியாத இரவுகள்.

Tk KALAPRIYA'S POEMS(2)

                                                TWO POEMS BY

TK KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Don’t read between my lines

Sometimes I conceal the failures of my ancestors

and my own self there

Seems like the fresh new noise of a thing _

being with us from time immemorial _

slipping from hand and falling down

just this day

must have remained here till now.

The shocking silence befalling

on reading the translated poem of one

in angst

comes from there, for sure.

For me to begin the first letter of the next line

wait so responsibly

the yet to form hollow space.

Reading between the lines

don’t proclaim your annotations to me

as sovereign dictates.

That it is but sheer politics

all other lines are

absolutely aware of.

என் வரிகளுக்கிடையில்

வாசிக்காதீர்கள்

சில சமயம் அங்கே என்

மற்றும் எம் முன்னோரின்

தோல்வியை ஒளித்து வைக்கிறேன்

கால காலமாக எங்களுடனிருக்கும்

பொருளொன்று இன்றைக்குத்தான்

கைதவறி விழுந்த புதிய

ஒசையொன்று இதுகாறும் அங்கேதான்

இருந்திருக்கும் போல

கிலேசப்பட்ட ஒருவனின்

மொழிபெயப்புக் கவிதையைப்

படிக்கிற போதுண்டாகிற

அதிர்ச்சியான மௌனம் நிச்சயம்

அங்கிருந்தே வருகிறது

நான் அடுத்த வரியினுக்கான

முதலெழுத்தைத் துவங்குவதற்காக

எப்போதும் பொறுப்புடன் காத்திருக்கிறது

உருவாகப் போகும்

பொருளற்ற இடைவெளி

வரிகளுக்கிடையில் வாசித்து

உங்கள் வியாக்கியானங்களை

சட்டமென எம்மிடம் சாற்றாதீர்கள்

அது அரசியல் என்பதை

ஏனைய அனைத்து வரிகளும்

உணர்ந்தே இருக்கின்றன.

2. AQUATIC PLANT REMINISCENCES

Just as water in a dam

now and then would accumulate in the brain

memories of your source.

Unable to bear the heat of waiting

smearing the black of words

would ascend the sky you had never looked up

as rainy clouds some poetic memories

As the tears which you feel not, even if you note

would leak some

Through the little holes of stonewall

my sighs turning into wind and blow

despite hearing the spreading and

circulating soft waves knocking, not responding

the sluices would wait for your command to open

The fish inhaling memory and perusing

when on the water writing lines and leaping

watching it and come leaping and grabbing them

the kingfisher would call it punishment meted out for

violating the laws of dam-prisons.

Even if lived in flourish

with memories remaining deep down

till there is water no more,

surfacing not to the fore

Don’t the eagles clutch them with their sharp feet

So it would console too.

Underneath so deep where waves beat

all too rarely

in your rejection’s rocky-cleft

in aid of the fresh eggs and

little ones

waving as aquatic plant

memories residual.

நீர்த் தாவர நினைவுகள்

__________________________

அணைக்குள் நீர் போல்

அவ்வப்போது மூளை சேரும்

உன் ஆதி நினைவுகள்

காத்திருப்பின் வெம்மை தாங்காது

சொற்களின் கருமை பூசி

நீ நிமிர்ந்தே பாராத வானமேறும்

கார்மேகமெனச் சில கவி நினைவுகள்

நீ பார்த்தாலும் உணராத

கண்ணீரெனக் கசியும்

கற்சுவரின் சிற்றுளைகள் வழிச் சில

என் பெருமூச்சுகள் காற்றாகி வீச

பரவிப் படரும் மெல்லிய அலைகள் தட்டும்

ஓசையினைக் கேட்டும் திறவாது

உன் கண்களின் கட்டளைக்கே

திறக்கக் காத்திருக்கும் மதகுகள்

நினைவைச் சுவாசித்து வாசித்த மீன்கள்

நீர் மேல் வரி எழுதித் துள்ளுகையில்

பார்த்து வந்து பாய்ந்து கொத்திப் போவது

அணைச் சிறைகளின் சட்ட மீறலுக்குத்

தண்டனை எனச் சொல்லும் மீன் கொத்திகள்

நீர் வற்றிப் போகும் வரை நினைவுகள்

மேல் வராது வாழ்ந்து கொழுத்தாலும் கூரிய

காலால் கவ்விச் செல்வதில்லையா கழுகுகள்

என்றும் சமாதானம் சொல்லுமவை

எப்போதாவது அலையடிக்கும் ஆழத்தில்

உன் புறக்கணிப்பின் பாறையிடுக்கில்

புதிய முட்டைகளுக்கும் குஞ்சுகளுக்கும்

துணையாகக் கையசைத்துக் கொண்டு

நீர்த் தாவரமாய் எஞ்சிய நினைவுகள்

T.K.KALAPRIYA'S POEMS

TWO  POEMS BY 

T.K.KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1) 

LIFELESS LUSTRE

With the shadow behind

and the smell of liquor ahead of him
He who entered inside his hut
staggered tumbled down and set off to sleep.

In the spade thrown away at the entrance
creating hell of din and noise
a little sludge there.

Feeling concerned that if not cleaned well
the body of he who toils hard would ache
forgetting the stinging slap received
the day before
the wife would rise

While washing the 

handle of the spade
which had grown soft O soft
with the constant feel of the hand
a gleam of craving would shine in her eyes.

Not knowing the right words to fill in the blanks
with belly half-empty
the child there, confusion confounded
with the text-book wide-opened

beneath the lone bulb’s
Lifeless lustre.

***

ஊமை வெளிச்சம்
நிழல் பின்னும்
சாராய வாசனை
முன்னுமாகக்
குடிசை நுழைந்தவன்
தள்ளாடி விழுந்து
தூங்கத் தொடங்கினான்
ஆர்ப்பாட்டமாய்
வாசலில் வீசியெறிந்த
மண்வெட்டியில்
சற்றே சகதி
நன்றாய்க் கழுவாவிட்டால்
சோலிக்காரன் உடம்பு
நாளை வலிக்குமென
நேற்றைய அடி உதையை
மறந்து கழுவி வைக்க
எழுவாள் மனைவி
கைபட்டுப் பட்டு
வழு வழுப்பேறிய
மண்வெட்டிக் கணையைக்
கழுவும் போது
கண்ணிலொரு ஏக்கம்
மின்னும்
கோடிட்ட இடங்களில்
சரியான சொல்லை
நிரப்பத் தெரியாமலும்
வயிறு நிரம்பாமலும்
குழப்பமாய்க் குழந்தை
திறந்து வைத்த
பாடப் புத்தகத்துடன்
ஒற்றைக் குண்டு பல்பின்
ஊமை வெளிச்சத்தில்
(2005)

(2)

THE MAGIC CASKET

Have you started reading this…

Because you are the prince
who goes beyond seven seas
and seven mounts
in search of the casket containing the life-breath
of the magician

On the shore of the first sea
by way of hope-instilling
‘the salty sea tastes so sweet’ observes
Pramil’s butterfly.

Climbing on the mountains and alighting
Before reaching the sea
in the water collected palmful and drank
the water poured by Sukumaran’s hand is also merged

The music of a jungle
embraces your face hand neck and so
and rejoices
as Nakulan’s mother
“Friend what portrait she searches in which wall’ –
the voice so asking in his ears you too hear.
Are they his mother
or the mythological ‘Kolli’ maids

Out of the island when the float is being pushed
into the wave
unable to do anything else
with no shade of the bier for respite
just stands there watching
Gnankoothan’s dog.

The float getting smashed _
wandering so hurriedly
under the sea
Devadatchan’s oysters of Love

Thinking of the way the neck of the tree
adorned by golden leaves lying scattered
taken to be the feet and reposed
Devadevan’s reticence would take the upperhand

You comprehend gradually from close quarters
as a pair of eyes witnessing
the self-stimulating visually challenged
Two beetles
inside the casket
In which of the two
the magician’s life

You are the reader who knows
the Grandeur of Creation
Not having the heart to kill
allowing both to escape
You begin your search from Square Number One
This time with me as your companion.

Tk Kalapria
May 31 at 3:17 PM •
மந்திரச் சிமிழ்
________________
(2010)
இதை
வாசிக்கத் தொடங்கி விட்டீகளா…
எனில் நீங்கள்தான்
ஏழு கடல்தாண்டி
ஏழு மலை தாண்டி
மந்திரவாதியின் உயிர் இருக்கும்
சிமிழ் தேடிப் போகும் இளவரசன்
முதல்க் கடலின் கரையில்
நம்பிக்கையளிக்கும் விதமாய்
‘உவர்த்த சமுத்திரம்
தேனாய் இனிக்கிறது’ என்கிறது
பிரமிளின் வண்ணத்துப் பூச்சி
மலையேறியிறங்கிக்
கடலேகும் முன் கழிமுகத்தில்
அள்ளிப் பருகிய நீரில்
சுகுமாரன் கை கவிழ்த்த நீரும்
கலந்திருக்கிறது
கானகமொன்றின் இசை
உங்கள் முகம் கை கழுத்தை
தழுவி உவகையுறுகிறது
நகுலனின் அம்மாவென
’நண்பா அவள்
’எந்தச் சுவரில்
எந்தச் சித்திரத்தைத்
தேடுகிறாள்’ என அவர் காதில் விழும் குரலை
நீங்களும் செவியுறுகிறீர்கள்
அது அவரது அம்மாவா
கொல்லிப்பாவைகளா
தீவை விட்டுத் தெப்பத்தை
அலையுள் சரிக்கும் பொழுது
கரையில் வேறெதுவும்
செய்ய முடியாமல்
ஒதுங்கப் பாடை நிழலுமின்றிப்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது
ஞானக்கூத்தனின் நாய்
தெப்பம் சிதைய
கடலுக்குக் கீழ்
ஓட்டமும் நடையுமாய்
அலைந்து கொண்டிருக்கின்றன
தேவதச்சனின் அன்பின் சிப்பிகள்
பொன் இலைகள் ஆபரணமாய் உதிர்ந்து கிடக்கும்
மரத்தின் கழுத்தைக் காலடி எனக் கற்பித்து
இளைப்பாறியதை நினைக்க
கவ்விக் கொள்ளும் தேவதேவனின் வெட்கம்
கண்டு கொள்கிறீர்கள்
பைய அருகிருந்து
குருடனின் சுயமைதுனம் பார்க்கும்
ஜோடிக் கண்களென இரண்டு வண்டுகளைச்
சிமிழுக்குள்
எதில் மந்திர வாதியின் உயிர்
படைப்பின் மகத்துவம் புரிந்த
வாசகன் நீங்கள்
கொல்ல மனமின்றி
இரண்டையும் தப்ப விட்டு
மறுபடி தேடத் துவங்குகிறீர்கள்
இம்முறை என்னோடு.