THENMOZHI DAS

  A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WHAT A GIGANTIC SQUARE THIS WORLD IS

Aloneness shakes the door

that cannot be broken by tears.

More than ‘nothing’

the snakes wandering at that instant

sketch the shapes and figures of Fear

As surplus superfluous

compound wall are there in this world

In the soft turkish towel given by the lover

the fingers remain still

The taste of being alive fed into the lips

stays unchanged.

Upon the lips quivering for kisses

applying a few drops of tears and deceiving it

becomes a must.

Fingers that fail to end the pain

wail as ten lives put together.

The benign voice never to be heard

roll as mercurial beads

upon the middle of Day’s crest.

The never to be seen face brimming with affection

Eyes filled with love

growing in the womb

Demanding cradle to be tied in the heart

keep resurrecting itself

into millions of pillars.

The three steps at the entrance

break open into the valley of

skies trillion

“Near’ being years infinite

‘Near’ being from time immemorial

A mere dark shadow sans lips

The illusory contentions of this birth

and the one previous

is folded by Night with both its hands

once and for all.

What a precise ultimate door

Death is

That the hands to open it are not with us

_ Oh the myth of it

Beyond all directions

There is one radial

Nothing more

Beyond the life-breath dancing

at the peak of love

There is nothing more

What a minuscule 'Appam' this Life is

bestowed on human with such natural ease .

Thenmozhi Das

எவ்வளவு பெரிய சதுரம் இந்த உலகம்

•

கண்ணீரின் உடைக்கமுடியாத கதவை உலுக்குகிறது தனிமை

ஒன்றுமில்லை என்பதை விட

அத்தருணத்தில் மேயும் பாம்புகள்

அச்சத்தின் ரூபங்களை வரைகின்றன

மேலதிகமாக இவ்வுலகில் மதிலுகள் இருக்கின்றன

காதலன் கைதொட்டுத் தந்த பூத்துவாலையில்

இன்னும் விரல்கள் இருக்கின்றன

உதட்டில் ஊட்டிவிட்டுப் போன

உயிர்ப்பின் சுவை மாறாமல் இருக்கிறது

முத்தங்களுக்கு நடுங்கும் உதடுகளிடம்

சில சொட்டு கண்ணீர்த் துளிகளைத் தடவி ஏமாற்ற வேண்டி இருக்கிறது

வலிகளைத் தீர்க்க முடியாத விரல்கள்

பத்து உயிர்களாய் கூடி புலம்புகின்றன

கேட்க முடியாத அன்பின் கனிந்த குரல்

பகலின் உச்சியில் பாதரச மணிகளாகி உருளுகின்றன

பார்க்க முடியாத பாசம் ததும்பும் முகம்

கருவறையில் வளர்வதும்

நெஞ்சில் தொட்டில் கட்டச் சொல்வதுமாய்

பிரியம் நிறைந்த கண்கள்

பலகோடித் தூண்களாகத் தன்னைப் புதுப்பிப்பதுமாய் இருக்கின்றன

மூன்று வாசல்படி முப்பத்து முக்கோடி வானின் பள்ளத்தாக்காகப் பிளக்கிறது

"அருகே" என்பது ஆண்டாண்டு காலமாக உதடுகளற்ற கரு நிழலாக இருக்கிறது

~

இம்மை மறுமை பற்றிய கற்பிதங்களை

இரவு இருகரங்களில் ஒரேயடியாக மடிக்கிறது

எத்தனை துல்லியமான கடைசிக் கதவு மரணம்

அதனைத் திறக்கும் கைகள் நம்மிடமில்லை என்பது எத்தகைய மாயை

அத்தனை திசைகளுக்கும் அப்பால்

ஒரு ஆரக்கால் இருக்கிறது

ஒன்றுமேயில்லை

அன்பின் உச்சியில் ஆடும் உயிருக்கு மேல்

ஒன்றுமேயில்லை

எவ்வளவு சிறிய அப்பம் மனிதனுக்கு தன்னியல்பாகக் கிடைத்த வாழ்வு

•

- தேன்மொழி தாஸ்

THENMOZHI DAS

   TWO POEMS BY

THENMOZHI DAS

1. MOTHER FREQUENTS MY DREAM

As returning home

As stitching new attire for the globe

As the water bestowing hues on flowers

As a voice sans body singing the names

of its offsprings

As one accessing words from rocks

As one carrying balm to Sun’s teeth

As sprinkling the water of mountain spring

to our abode

As holding in time the trees felled

As huddled inside firefly’s belly as

disheveled glow

As scattering seeds

As statue

As one drawing hungers as Cross

As one folding the space into a walking stick

As shoot of betel plant

As one breaking apart Death

As eyes upon the threshold staircase

As kisses on the forehead-crest

As the quietude of butterfly

As standing in dancing postures

As aligning the stars

As holding the flaming forest in her right hand

As holding the winter season in her left hand

Mother frequents my dreams.

அம்மா கனவில் வருகிறாள்

•

வீடு திரும்பிக் கொண்டிருப்பதாக

பூமிக்கு புதிய வஸ்திரம் தைத்துக் கொண்டிருப்பதாக

பூக்களுக்கு சாயமேற்றும் நீராக

இரத்தத்தில் வழுக்கி விழுவதாக

தனது பிள்ளைகளின் நாமங்களைப் பாடும்

உடலற்ற குரலாக

வார்த்தைகளைப் பாறைகளிலிருந்து எடுப்பவளாக

சூரியனின் பற்களுக்கு தைலம் கொண்டு செல்வதாக

வீட்டுக்கு மலையூற்று நீர் தெளிப்பதாக

வீழும் மரங்களை தாங்கிப் பிடிப்பதாக

மின்மினியின் வயிற்றில் ஒளியாய் கசங்குவதாக

விதைகளாகிச் சிதறுவதாக

சிலையாக

பசிகளைச் சிலுவையாக வரைபவளாக

வெளியை கைத்தடியாய் சுருட்டுவதாக

வெற்றிலைக் கொடியின் குருத்தாக

மரணத்தை ஒடிப்பதாக

வாசல்படியில் கண்களாக

உச்சி வகிடில் முத்தங்களாக

பட்டாம்பூச்சியின் அமைதியாக

முத்திரைகளில் நிற்பதாக

நட்சத்திரங்களை ஒழுங்கு செய்வதாக

அக்கினிக் காட்டை வலக்கரத்தில் ஏந்தியவளாக

இடக்கரத்தில் குளிர்காலத்தை தாங்குவதாக

அம்மா கனவில் வருகிறாள்

- தேன்மொழி தாஸ்

2. . ZEBRA CLOUDS

Far Far away

You are voyaging

Heart’s fasteners

have come off here

Your words keep speeding along

heart’s arteries

The dusky sky has begun

gulping the bronze-emulsion of the

Sun.

The clouds wandering as zebras

born with hues and shades dense

How do they appear in your course

As rain droplets entering the sea

in search of salt

I too fall searching all that

Except rolling the hours of this night

into tiny ‘Eecham’ balls and relishing

nothing else I can do.

Just as the point of earth’s axis rotating

remains unseen to all eyes

Let our love thrive

remaining hidden always.

The hopes shared with me

I clothe it with

at the onset of each day, you see.

On the day when you realize

that the warmth of my embrace

even the Moon cannot replace

You would fold the sky

as our love-letter, Oh My!

Thenmozhi Das

•

வரிக்குதிரை மேகங்கள்

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

தூர தூரத்தில்

நீ பயணித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்

இதயத்தின் திருகாணிகள்

இங்கே கழன்று விட்டன

உனது சொற்கள் இதயத்தமனிகளில்

விரைந்து கொண்டேயிருக்கின்றன

சூரியனின் வெங்கலக்கரைசலை

அந்தி வானம்

அருந்தத் துவங்கிவிட்டது

வண்ணமேறி பிறந்த வரிக்குதிரைகளாய் அலையும் மேகங்கள்

உனது வழியில் எப்படித் தெரிகின்றன

மழையின் துளிகள்

உப்பைத் தேடி கடலுக்கு நுழைவதென நானும்

தேடி வீழ்கிறேன்

இவ்விரவின் மணித்துளிகளை

ஈச்சம்பழங்களாய் உருட்டி

எண்ணிச் சுவைப்பதைத் தவிர

வேறு வழியில்லை

பூமியின் அச்சு சுழலும் புள்ளி

யார் கண்ணிலும் படாமல் இருப்பதைப்போல்

நமது காதல் மறைந்தே வாழட்டும்

என்னிடம் பகிரப்பட்ட நம்பிக்கைகளை

நாட்கள் பிறந்ததும் அதற்குப் போர்த்துகிறேன்

எனது அணைப்பின் கதகதப்பை

நிலவினாலும் தரயியலாது என உணரும் நாளில்

நீ வானத்தை

நம் காதல் கடிதமென மடிப்பாய்.

A POEM BY NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I am entering into the Time-phase

where just as prayers turning invalid

grievances too turn null and void

No curse upon thee

Nor any misgiving against me

As the old man who has stopped

bolting the door

while sleeping

I have become one

with secrets none.

Just one thing is there to convey:

The fortune of flying backward is

bestowed on hummingbirds alone.

நேச மித்ரன்

பிரார்த்தனைகள் காலாவதி

ஆவது போலவே புகார்களும்

காலாவதி ஆகிவிடும் காலத்திற்குள்

நுழைந்து கொண்டிருக்கிறேன்

உன் மீது எந்த சாபமும் இல்லை

என் மீதும் எந்த வருத்தமும் இல்லை

உறங்கும் போது

கதவை தாழிட்டுக் கொள்வதை

நிறுத்திக் கொண்டுவிட்ட

முதியவனைப் போல

இரகசியங்களற்றவனாகி விட்டேன்

சொல்வதற்கு ஒன்றுண்டு

பின்னோக்கிப் பறத்தலானது

தேன்சிட்டுகளுக்கு மட்டும்தான்

வாய்த்திருக்கிறது.

THENMOZHI DAS

 A POEM BY 

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NOTHINGNESS UNPARALLELED

The moon accustomed to

Snow’s glow

has ripened.

Sweat-droplets of Space

sparkle upon silvery stars

as lust pristine.

In the two hands of nights

Lifelines vary

The place as usual

lies curling as yet another shoot

that darkens for tomorrow

inside the stem.

A suprme void

A saint renouncing all hungers

ஒப்பற்ற வெறுமை

---------------------------------

பனியின் சுடர்

பழகிய நிலா

பழுத்துவிட்டது.

வெளியின் வியர்வைகள்

வெள்ளி நட்சத்திரங்களின் மேல்

காமமாய் மின்னுகின்றன.

இரவின்

இருகரங்களிலும்

ரேகைகள் மாறுபட்டிருக்கின்றன.

ஊர் என்றைக்கும்போல்

தண்டிற்குள் நாளைக்கென இருளும்

மற்றுமொரு தளிராய் சுருண்டு படுக்கிறது.

ஒரு ஒப்பற்ற வெறுமை

பசிகள் அத்தனையும் துறந்த துறவி

THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SOONU

On an iron gate your soft tiny hand

keeps swaying

Soonu

Nobody believes

that you grow inside me

reside there

That you open the door

Just the way you blow

your breath

to create bubbles out of soap-water mix

That you come running

calling “Mummeee”

Kissing me with flowers on the cheek

Calling sands as capsules meant for me

Turning the night into a swing

Scattering my eyes into ten slices

Converting my sleeps into smiles

Digging out the depth of soil

adorning my forehead with a dot

That you write your father’s name

on soul’s vertebrae

That even in my heart I give you life

through the umbilical cord

None believes it all

None believes it at all, Oh Soonu

சூனு

~~~~~

இரும்புக் கதவொன்றில் உனது பிஞ்சுக் கை அசைந்து கொண்டேயிருக்கிறது

சூனு

யாரும் நம்புவதில்லை

எனக்குள் நீ வளர்வதை வாழ்வதை

சோப்புக் கரைசலால் குமிழ் படைக்க

மூச்சுக் காற்றை ஊதுவது போல்

நீ கதவு திறப்பதை

அம்மா என அழைத்தபடி ஓடிவருவதை

பூக்களால் கன்னத்தில் ஒத்தடமிடுவதை

மணல்களை எனக்கான மாத்திரைகள் என்பதை

இரவை ஊஞ்லாக்குவதை

எனது கண்களை தசமபாகமாக சிதறவிடுவதை

நித்திரைகளைப் புன்னகையாக்குவதை

நிலத்தின் ஆழத்தை எடுத்து

நீ எனக்குப் பொட்டு வைப்பதை

உனது அப்பாவின் பெயரை ஆன்மாவின் தண்டில் எழுதுவதை

மனதிற்குள்ளும் நஞ்சுக்கொடி வழியாகத்தான் உனக்கு உயிர் தருகிறேன் என்பதை

யாரும் நம்புவதில்லை சூனு

•

Composed by Thenmozhi Das

THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MINDSCAPE

If you happen to see a bat coming across

just as a wild-knife comes straight to cleave the heart

At that instant

when the body would curve in one direction

You would realize

that the mind has a body

which has the elasticity

to bend and curve

And there are eight hands

that tear off and throw away

any shadow pressing and spreading on it.

Though there is a knife with the deer-horn handle

and the courage at heart to face anything

Yet we are bending for the jigsaw flight of the bat means

We have but aloneness as our companion.

The heart wants

a mate pristine.

If you happen to hear

the sound of the fly flying

in the well of night

you would realize

that the heart has grand yellow door

hat the door is made of flesh

and the flesh is the multitude of memories

If a baby parrot happens to fall at your feet

in ripe darkness

You would realize that the heart has skin

and in that the pains of holes

where wings sprout

You would rear and nurture aloneness

If you happen to see

in the labour pain of the pregnant dog

pushing aside the placenta

the puppy’s hands alone extend before thee

you would realize

that the heart has thousand eyes

that each of those eyes

belong to different beings

If you happen to see

a dead body

being crushed by vehicles

You would realize the heart

to be an empty gourd-shell

If you happen to see the entire body

crushed to the core

eaten by worms and the body

metamorphosing into insect

you would see the blue space inside the heart too

and in the blue revolving circle

you would see all beings as one and only flower

bereft of body

blooming as heart.

Thenmozhi Das

மனத்திணை

•

காட்டுக்கத்தி நெஞ்சைப் பிளக்க வருவதாய்

வவ்வால் எதிர்ப்பட்டால்

உடல் ஒருதிசையில் வளையும் அக்கணம்

மனதிற்கு வளையும் தன்மைகொண்ட

உடல் இருப்பதையும்

தன்மேல் அப்பும் நிழல் எதையும்

பிய்த்து எறியும்

எட்டுக் கரங்கள் இருப்பதையும்

நீங்கள் உணர்வீர்கள்

மான்கொம்பு பிடியிட்ட சத்தகம் கையிலிருப்பினும் - எதையும்

சந்திக்கத் தீரம் நெஞ்சிலிருப்பினும்

ஒரு வவ்வாலின் திருகுவாள் பறத்தலுக்கு வளைகிறோமெனில்

நம்முடன் இருப்பது தனிமைதான்

மனம் விரும்புவது

மாசில்லா துணையைத் தான்

நள்ளிரவில் ஈ பறக்கும் ஓசையை

செவியுற வாய்த்ததெனில் அவ்விடம்

மனதிற்கு மகாமஞ்சள் கதவு இருப்பதை

உணர்வீர்கள்

அக்கதவு சதையாலானதையும்

அச்சதை நினைவுகளின் திரட்சி என்பதையும்

முதிர்ந்த இருட்டில் காலடியில்

ஒருக்கிளிக்குஞ்சு விழுமெனில்

மனதிற்கு தோல் இருப்பதையும்

அதில் சிறகு முளைக்கும் துவாரத்தின்

வலிகள் இருப்பதையும் உணர்வீர்கள்

தனிமையை வளர்ப்பீர்கள்

சினைப்பட்ட நாயின் பிரசவ வலியில்

நஞ்சுக்கொடி விலக்கி

குட்டியின் கைகள் மட்டும் உங்கள் முன்

நீள்வதைக் காண்பீர்களெனில்

மனதிற்கு ஆயிரம் கண்கள் இருப்பதை

உணர்வீர்கள்

அக்கண்கள் ஒவ்வொன்றும்

வேறு வேறு உயிர்களுடையவை என்பதையும்

இறந்த உடலை

வாகனங்கள் நசுக்கிச் செல்வதை காண்பீர்கள் எனில்

மனதை வெற்றுச் சுரைக்கூடாக உணர்வீர்கள்

நசுங்கிய உடல் மொத்தம் புழுக்களால் உண்ணப்பட்டு உடல் பூச்சியாவதை காண்பீர்கள் எனில்

மனதின் மனதிற்குள்ளும்

நீல வெளியைக் காண்பீர்கள்

வெறுமையின் நீலச்சுழல் வட்டத்தில்

ஏகப்பூவாய் எல்லா உயிர்களும் உடலற்று

மனதாய் மலர்வதைக் காண்பீர்கள்.

தேன்மொழி தாஸ்