MIZRA JABBAR

 A POEM BY

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I collect the photographs in my treasure-chest

as the mark of aflatoxins that

clinging to the edge of chair

creeps up and spread around as

some evidences are lying safe still.

The memories of those humans

lived and died upon this earth

remain in tact; never decaying.

The queries that the deaths leave behind

are cruel indeed.

As appalling sorrows not to be let in

yet doing exactly that

having no way out

we have to admit several deaths.

They who have died live on

as the voice of conscience.

As the glow of red star

their radiance never fade and disappear.

Those humans breathing in the snaps

go on living in fact.

புகைப்படங்களை என் பெட்டகத்தினுள் சேகரிக்கிறேன்

நாற்காலியின் நுனியின் பற்றிப்படரும்

கரும்பூஞ்சணத்தின் அடையாளமாய் சில சாட்சிகள் இன்னும் பத்திரமாய் கிடக்கின்றன

பூமியில் வாழ்ந்து மறைந்து போன மனிதர்களின் நினைவுகள் சிதைவதே இல்லை

மரணம் விட்டுச் செல்லும் கேள்விகள் கொடூரமானவை

அனுமதிக்க முடியாத பேரவலமாய் சில மரணங்களை அனுமதித்தே ஆக வேண்டும்

மனசாட்சியின் குரலாய் காலம் முழுவதும் உயிரோட்டமாய் வாழ்கிறார்கள்

சிவப்பு நட்சத்திரங்களின் வெளிச்சமாய்

அவர்களின் ஒளி மங்குவதே இல்லை

புகைப்படங்களில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும்

மனிதர்கள் நிஜத்திலும் வாழ்ந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள்....

மிஸ்ரா ஜப்பார்

MIZRA JABBAR

A POEM BY

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the dark called aloneness

I lock all the doors meant for humans

From the resounding wine-cup

as a giant rock the beauty of black is burning

In moments when dream coming true becomes impossible

Leaving your kangaroo lap

in quiet courage

I jump into the sea

so full of noise.

During the snowy days the language of the soul

turns into frost

You come with the interpretations of dream

The poems of the soil that roll

as wave after wave foaming and

weighing heavy

would open their eyes for me.

An all too sweet loving voice heard from

pure- pristine

shines as the womanhood

of Mankind.

Mizra Jabbar

நான் தனிமை எனும் இருளில்

மனிதர்களுக்கான எல்லா கதவுகளையும்

பூட்டிக் கொள்கிறேன்

ஒலி எழுப்பும் மதுக்கிண்ணத்திலிருந்து

பெரும் பாறையென கறுப்பின் அழகு கனன்று கொண்டிருக்கிறது

கனவு பலிப்பது அசாத்தியமாகும் தருணங்களில்

உன் கங்காரு மடியை விட்டு ஓர் மௌனத் துணிச்சலோடு

இரைச்சல் நிறைந்த சமுத்திரத்தில்

குதிக்கிறேன்

ஆன்மாவின் மொழி பனிபெய்யும் நாட்களில்

உறைபனியாகிப் போகிறது

கனவுக்கான வியாக்கியானங்களோடு நீ வருகிறாய்

நுரை நுரையாய் கனத்துப் புரளும்

பூமியின் கவிதைகள் எனக்காய்

கண் திறக்கும்..

நிர்மலத்திலிருந்து கேட்கும் ஓர் மோகனக் குரல்

மானுடத்தின் பெண்மையாய் மிளிர்கிறது...

#மிஸ்ரா_ஜப்பார்

MIZRA JABBAR'S POEM

 A POEM BY

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From Van Gogh’s colour vase

droplets of lust keep trickling.

As biting winter season

from infinity

flashes and shrinks creation.

Will this blue glow

that feels so moved

and melts for the aloneness

of this horizon

darkened

as moment unmatched

linger for a spell of two years?

Mizra Jabbar

வான்கோவின் நிறக்குடுவையிலிருந்து

தாபத்திவலைகள் சொட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன.

கொத்திப் பிடுங்கும்

பனிக்காலமாய்

முடிவிலியிலிருந்து

மின்னிச் சுருங்குகிறது ஜனனம்.

நிகரற்ற நொடியாய்

இருண்ட இந்த தொடுவானத்தின் தனிமைக்கு

நெகிழ்ந்துருகிவிடும்

நீல வெளிச்சம்

ஈராண்டுகாலம் நிலைத்திடுமா?

மிஸ்ரா ஜப்பார்

MIZRA JABBAR'S POEM

 A POEM BY 

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

YOURS SHE

The reason for my writing is not what you think

Those unable to comprehend the depth of words
please go away from my doorstep….
Silences all have become concentrated in one spot and turned into smithereens of glass of the dense wintry snow.
The rain-clouds lie entrapped in the disrupted silence
Dream being diagonally opposite to reality
I am crossing human hearts shrouded by betrayals and traitors.
How am I going to deal with the black panther lying at my feet waiting to haul away my dreams?
Destroying my painting called dream I hang it on the wall
With the dread of death right up to the neck, choking, sighs alone assuaging the dialogues.

உனதானவள்

எதற்காக நான் எழுதுவதாக நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டு இருக்கின்றீர்களோ...
அதுவல்ல அதற்கான காரணம்..
எழுத்துக்களின் ஆழம் புரியாதவர்கள் என் வாசலை விட்டு திரும்பிச் சென்றிடுங்கள்.....
எல்லா மௌனங்களும் ஏதோ ஓர் புள்ளியில் குவிந்து குளிர்காலத்து கடும் பனியாய் உடைந்து சிதறிய கண்ணாடித் துகலள்களாகின.
கலைக்கப்பட்ட மௌனத்தால் கட்டுண்டு கிடக்கிறது மழை முகில்
நனவின் எதிர் நிலையில் இருக்கிறது கனவு
துரோகங்களும் துரோகிகளும் சூழப்பட்ட மனித மனங்களை கடந்து கொண்டிருக்கிறேன்
என் கனவுகளை அள்ளிச் சொல்ல என் காலடியில் கிடக்கும் கரும் புலியை என்ன செய்யப் போகிறேன்
என் கனவு எனும் ஓவியத்தை சிதைத்து சுவரில் தொங்க விடுகிறேன்
மரண பயம் கழுத்து வரை நெரிக்க பெருமூச்சுக்கள் மட்டும் உரையாடலைத் தணித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
மிஸ்ரா ஜப்பார் —