SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

 A POEM BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In your parting that turned my eyes numb

I had listened to the infant cry of my birth

I didn’t want to wipe off my tears

For I want not to feel me

with hands that are mine.

As the hoof-sound of the horse

the form of which disappeared into the faraway jungle

I know thee.

In your parting

the way stars hurriedly sway

in dense-blue

I have no clue.

In this night of biting cold

Where everything had frozen

The tears of eyes stay put

as the ‘kopparai’ of coconut.

எனது விழிகள் மரத்துப்போன

உனது பிரிவில்

எனது பிறப்பின் அழுகுரல் கேட்டேன்.

என் கண்ணீரைத் துடைத்தழிக்க விரும்பவில்லை

ஏனெனில் என் கைகளாலே

எனக்கொரு ஸ்பரிசம் வேண்டாம்.

தூரக் காட்டில் உருவம் மறைத்துபோன

குதிரையின் குளம்படிச் சத்தம்போல்

உன்னை அறிவேன்.

உம் பிரிவில்

கருநீலத்தில் விண்மீன்கள்

விரைவாய் அசைவதை என்னால்

உணர முடியவில்லை..

எல்லாம் விரைத்துப் போன

குளிர் இரவில்

கண்களின் கண்ணீர் இருக்கிறது

ஒரு தேங்காய் கொப்பரையாக..

*

சத்யா

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

 TWO POEMS BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

A lone strand of feather seen

in a landscape filled with

luscious green

must have come crossing

lands bereft of joy

Stroking oneself with bird’s feather

is a kind of serene quietude.

Stirring the content of a bottle of balm

with a strand of feather

and applying the mix on pain

is a reconciliation

The Velvette of a feather

is so very soothing.

For the heart to gain it

it should receive

thousand embraces and above

My Love….

Sathiyaraj Ramakrishnan

பசுமை நிறைந்த நிலக் காட்சியில்

காணக்கிடைக்கும் ஓர் இறகு

மகிழ்ச்சி இல்லாத நிலப்பரப்புகளைக்

கடந்துதான் வந்திருக்க வேண்டும்.

பறவை இறகால் வருடிக் கொள்வது

ஒருவகை சாந்தம்.

தைலப் புட்டியினுள் ஓர் இறகால் துழாவி

வலியின் மேல் பூசுகையில்

அது ஒரு சமரசம்.

ஒரு இறகின் அந்த வெல்வெட்

இதமானது.

மனம் இதை அடைய ஆயிரம் தழுவலைப்

பெற வேண்டும் அன்பே.

(2)

It is the parrots that have turned this evening

so very lovely

Just as bird’s feathers

keep your mind and heart well cushioned

When you fly

Only when you fly

use them.

Celebrate them as fireworks brilliant.

Don’t imagine yourself

to be fluttering

and turn emotional

Don’t claim the bird your own

and try to shape its life

declaring that from the moment it came

into your view

you have fallen in love with it.

Flying and wandering is what a bird is

all about, My Dear

If your heart had grown shrunken

and after experiences intense

If you want to resurrect it

Go wandering like a bird

for a while

and return

Becoming a bird is but

the heart’s desire to renew itself.

Near the Moon parrots soar on and on

with no dead-end lanes.

இந்த மாலையை அழகாக்கியது கிளிகள் தான்.

ஒரு பறவை இறகுகள் போல

இதயத்தையும் மனதையும் மூடி வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் பறந்தால்

பறக்கும் போதும் மட்டுமே

பயன்படுத்துங்கள்.

வான வேடிக்கைகள் என இதை கொண்டாடிச் செல்லுங்கள்.

நீங்கள் பறப்பதுபோல உள் வாங்கி

உணர்ச்சி வசப் படாதீர்கள்.

பார்த்த உடனேயே எனக்கு பிடித்து போயிற்று என அதை

உங்களுடனே வளர்க்க நினைக்காதீர்கள்.

அலைந்து திரிதலே பறவை அன்பே.

மனம் முடங்கி நீண்ட அனுபவங்களுக்கு பிறகு மனதை புதுப்பிக்க விரும்பினால்

பறவையாக சற்று அலைந்து பின்

திரும்புங்கள்.

மனம் புதுப்பித்தலை தேடும் ஒரு நிலையே பறவையாதல்.

நிலவுக்கருகே கிளிகள் பறக்கிறது முட்டுச் சந்துகளற்று.

#

சத்யா

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

 A POEM BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When I saw you from afar

I saw deer in the eyes of tiger.

There the vision

had not yet become one

When I met you

the tiger claw

plunged deep into the deer’s abdomen.

Death was yet to be formed there.

When I slowly go past you

the deer bids farewell to blood.

When I had fully gone off thee

Death must have finally taken shape.

This is how

I wade through you, my love.

Sathiyaraj Ramakrishnan

•

தூரத்தில் உன்னைப் பார்த்த போது

புலியின் கண்ணில்

மானைப் பார்த்தேன் அம்மு.

பார்வை இன்னும் பார்வையாகவில்லை அங்கே..

உன்னைச் சந்தித்த போது

மானின் வயிற்றில்

ஆழப் புதைந்தது

புலியின் நகம்.

மரணம் இன்னும் வடிவமாக்கப்படவில்லை அங்கே.

மெதுவாய்

உன்னைக் கடக்கிறபோது

இரத்தத்திற்கு விடைகொடுக்கிறது மான்.

நான் உன்னைக்

கடந்து முடித்தபோது

மரணம் அங்கே

வடிவமாகி இருக்க வேண்டும்.

இப்படித்தான் அம்மு கடக்கிறேன் உன்னை..

*

முனைவர்.சத்யா

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN'S POEM

 A POEM BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Growing is a tricky process

In an ordinary human face it keeps a door closed.

Imagination of thousands of years grow into a heart.

Before setting out to dance

the sparks and flames might have waited

for thousand years.

Whether flower or insect

All creations would want to grow.

But

Each one has its assigned spot

Growth always takes place in circular motion

It is through sorrows and hardships that

the soul evolves.

Growth takes place in each and every creation.

Deserts eagerly wait to expand

Birds are full of secrets.

Stars are absolutely free.

Everything linked to everything.

It is through links everything evolves.

The way speech aids in spreading news, rumours

and what not _

Oh, don’t you know that!

வளர்தல் என்பது தந்திரமான ஒன்று.

அது

சாதாரண மனித முகத்தில் ஒரு கதவை மூடி வைத்து விடுகிறது.

ஆயிரக்கணக்கான

ஆண்டுகளின் கற்பனையே மனமாக வளர்கிறது.

சுடர்கள் நடனமாடுவதற்கு முன்

ஆயிரம் ஆண்டுகள் காத்திருந்திருக்கலாம்.

பூவாயினும் புழுவாயினும்

படைக்கப்பட்ட யாவும் வளரவே ஆசைப்படும்.

ஆனால்

ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒவ்வொரு இடம் இடக்கிறது.

வளர்தல் எப்போதும் வட்ட வடிவிலே நகர்கிறது.

துன்பங்களின் மூலமே ஆத்மா வளர்ச்சி அடைகிறது.

வளர்தல் என்பது படைக்கப்பட்ட ஒவ்வொன்றிலும் நிகழ்வது.

பாலைவனங்கள் வளர்வதற்காகவே காத்திருக்கின்றன.

ரகசியங்கள் நிறைந்தது பறவைகள்.

நட்சத்திரங்கள் சுதந்திரமானது.

எல்லாவற்றோடும் எல்லாம் தொடர்பு உள்ளதுவே.

தொடர்புகள் மூலமே எல்லாம் வளர்கிறது.

பேச்சின் மூலம் விஷயங்கள் எப்படி வளர்கிறதென்பது உங்களுக்குத் தெரியும்தானே?

********************************************

சத்யா

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN'S POEM

A POEM BY 

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

         Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Growing is a tricky process
It keeps a door closed in a common human countenance
It is but the fantasy of thousands of years that
develop into a heart.
Ere the flames set out to dance
They might’ve waited for a thousand years.
Flower or worm
whatever is created would wish to grow
But
each has an assigned place
Growth always happens in circular motion.
It is only throw adversities that the soul grows wise
Growth is something that takes place
in each and every creation.
The deserts lie in wait for the process of growth.
Filled with secrets the birds are.
Stars are so free afar.
Everything linked with everything
It is through links and connections that
all grow
Of course you know how things grow by speaking –
don’t you?
.

Sathiyaraj Ramakrishnan
March 22 •

வளர்தல் என்பது தந்திரமான ஒன்று.
அது
சாதாரண மனித முகத்தில் ஒரு கதவை மூடி வைத்து விடுகிறது.
ஆயிரக்கணக்கான
ஆண்டுகளின் கற்பனையே மனமாக வளர்கிறது.
சுடர்கள் நடனமாடுவதற்கு முன்
ஆயிரம் ஆண்டுகள் காத்திருந்திருக்கலாம்.
பூவாயினும் புழுவாயினும்
படைக்கப்பட்ட யாவும் வளரவே ஆசைப்படும்.
ஆனால்
ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒவ்வொரு இடம் இடக்கிறது.
வளர்தல் எப்போதும் வட்ட வடிவிலே நகர்கிறது.
துன்பங்களின் மூலமே ஆத்மா வளர்ச்சி அடைகிறது.
வளர்தல் என்பது படைக்கப்பட்ட ஒவ்வொன்றிலும் நிகழ்வது.
பாலைவனங்கள் வளர்வதற்காகவே காத்திருக்கின்றன.
ரகசியங்கள் நிறைந்தது பறவைகள்.
நட்சத்திரங்கள் சுதந்திரமானது.
எல்லாவற்றோடும் எல்லாம் தொடர்பு உள்ளதுவே.
தொடர்புகள் மூலமே எல்லாம் வளர்கிறது.
பேச்சின் மூலம் விஷயங்கள்
எப்படி வளர்கிறதென்பது உங்களுக்குத் தெரியும்தானே?
********************************************
சத்யா

 — with Sathiyaraj Ramakrishnan.