VIJENDRA

 A POEM BY 

VIJENDRA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Languishing in things abnormal

is for doing away with the fear

of despair

The mermaid is not yet married.

Jumping into the sea and searching for her

Words come to our aid sometimes

Sometimes the same words arrest

Vowels – Consonants

merging in their communion

beyond hundred nights

in Mermaid’s abode.

Nights change in a flash just as our memory.

Like Pablo Neruda

It was he who asked us to voyage towards her death…..

Mermaid is so pure.

Don’t mock at her nudity

but worship her

when in your dream she does appear.

அதீதங்களில்

அலைக்கழித்து கொள்வது

விரக்தியின் பயம் தீர

கடல்கன்னிக்கு இன்னும்

திருமணம் ஆகவில்லை- கடலில் குதித்து அவளை தேடி

வார்த்தைகள் உதவி செய்கிறது

சில நேரம்-பின் அதுவே கைதும்

செய்கிறது.

உயிரெழுத்து-மெய்யெழுத்து

உயிர்மெய்யில் கலந்து நூறு

இரவுகள் கழித்து கடல்கன்னியின் இல்லத்தில்.

இரவுகள் நம் நினைவைபோல

சட்டென மாறி விடுகிறது

பாப்லோநெரூடாவை போல

அவர்தான் அவளது இறப்பை

நோக்கி பயணிக்க சொல்ல...

கடல்கன்னி-பரிசுத்தமானவள்

அவள் நிர்வாணத்தை கேலி

செய்யாமல் வணங்கி விடுங்கள்

அவள் கனவில் வரும் போது.

விஜேந்திரா

VIJENDRA

 A POEM BY

VIJENDRA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

With fire and water rolling in amalgamation

Revolving to the power of many million times

Ashes of the world above

tumble down at terrible speed….

In the dense shroud of crimson dust

just two go searching for the cruelties of war

holding lantern.

Between one star and another

through the black hole

in front of a threshold

where no human had ever set foot….

Please don’t declare

that the lifeline that stretches beyond sensation

is ghost, Daughter Dear!

Dad’s puff of air _ Dictionary’s pages obscure.

In this space where

even at the distance of ten million light-year

species can live nowhere,

I am not able to free myself from you,

Daughter Dear.

தீயும் நீரும் இணைந்தே உருளும்

பலநூறு ஆயிரம் மடங்கு சுழற்சியில் விண்ணகச் சாம்பல்

கீழே சரிகின்றன வேகமாய் ...

யுத்தத்தில் அடர்ந்த செம்புழுதிப் படலத்தில் இருவரே

யுத்தத்தின் கொடுமைகளை விளக்குடன்

தேடித் திரிகிறார்கள்

விண்மீனிலிருந்து இன்னொரு விண்மீனுகிடையில்

கருந்துளை வழியே மனிதரால் மிதிக்கப்படாத வாயில்

முன் ...

புலனுக்கு அப்பால் நகரும் விரல்ரேகை பேய் என்று

சொல்லிவிடாதே மகளே !

தந்தை யின் காற்று அகராதியின் அரூபப்

பக்கங்கள்

ஓரு கோடி ஒளிவருடங்கள் தொலைவில் கூட

உயிர்கள் வாழ தகுதியற்ற இவ் வெளியில் மகளே உன்னைவிட்டு

விடுபட முடியவில்லை.

VIJENDRA’s POEM

A POEM BY
VIJENDRA

 This is not a secret
but something to be concealed.

Something that was repeatedly torn
and buried deep inside.

The wound, of branding my self
as punishment
so that I wouldn’t reopen the page by mistake.

created by me
for the sake of forgetting and concealing
the scar, as my hallmark.

How to open the door of other’s scar revealed to none?

இது ரகசியம் அல்ல
மறைக்கப்பட வேண்டிய பக்கம்
கிழித்துக் கிழித்து என்னுள்
புதைக்கப்பட்டவை
தவறுதலாய் நானே மீண்டும் அப்பக்கத்தைத் திறவாதிருக்க
தண்டனையாய் எனக்கு நானே
வைத்துக் கொண்ட சூடு
மறக்கவும் மறைக்கவும்
என்னால் உருவாக்கப்பட்ட வடு
எனக்கான அடையாளமாய்...
யாரிடமும் சொல்லப்படாத பிறரின் வடுவின் கதவைத் திறப்பது எப்படி?