ILAMPIRAI'S POEM

 A POEM BY

ILAMPIRAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Keeping rice for the crows in a place not wet

Covering the dog that lies shivering on the floor, with a sack

Going to the cardboard-thatched house of the differently-abled person

living with his aged parents

I called them to come to my house that leaks not.

Saying wholeheartedly

‘Suffice to have you thus care for us’

they gave a cup of tea

Gulping the love in it

in the rainwater that flows all over the land

in the sand lined as the nerves of earth

splashing the water with my feet

I walked a little distance in the rain

in gay abandon.

In this all too dense darkness

where one can’t see the rain-clouds

coming as a cluster of buffaloes

the frogs’ song is sounding as

solitary music.

Today an explicit storm

is going to cross the shore it seems.

In this deadly quietude

_ calm before storm

alas, why the scream of the cow

sounding too loud

has not reached its master still?

Could it be that he too is standing somewhere

all drenched?

Is it because of the fact that

whenever the rain pours

in all splendour

upon the earth

there would invariably be

scenes of miseries

Rain the Merciful

closes its eyes and darkens...

Ilampirai

நனையாத இடத்தில்

காகங்களுக்கு

அரிசி வைத்து

குளிரில் நடுங்கிப் படுத்திருந்த

நாய்க்கு கோணிப்பை போர்த்திவிட்டு

அட்டையால் வேய்ந்த வீட்டில்

முதிய பெற்றோருடன் வசிக்கும்

மாற்றுத் திறனாளி

வீட்டிற்குப்போய்

ஒழுகாத எமது வீட்டிற்கு

வந்துவிடும்படி அழைத்தேன்.

அழைத்ததே போதும் என்று

தேநீர் தந்த அவர்களின்

அன்பைப் பருகி

நிலமெங்கும் வழிந்தோடும்

மழை நீரில்

பூமியின் நரம்புகளாக

கோடிட்டிருந்த மண்ணில்

நீரைத் தெத்தி தெத்தி

தூறலில் சற்று

நடந்து மகிழ்ந்தேன்.

வானில் அழகிய

எருமைக்கூட்டங்களாக

வந்து கொண்டிருந்த

கார்மேகங்களையும்

காண முடியாத இப்பேரிருளில்

தனி இசையாக

ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது

தவளைகளின் பாடல்.

இன்று

வெளிப்படையான

புயல் ஒன்றும்

கரையை கடக்க

இருக்கிறதாம்.

காற்றிற்கு முன்பான

கனக்க வைக்கும்

இப்பேரமைதியில்

கத்திக்கொண்டிருக்கிற

ஒரு பசுவின் அலறல்

அதன் எஜமானனுக்கு

ஏன் இன்னும் கேட்கவில்லை

நனைந்து நிற்பானோ

எங்கேனும் அவனும்.

மண்ணில் நிறைவாக

பொழிகின்றபோதெல்லாம்

இன்னல் காட்சிகளும்

எதிர்படும் என்பதால்தான்

கண்களை மூடி

கருத்துக்கொள்கிறதோ

இக்கருணை வான்.!

#இளம்பிறை

ILAMPIRAI'S POEM

 A POEM BY

ILAMPIRAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TRUSTWORTHY FEW….

The sorrows choking me did I bewail looking at the Tulip buds

When they bloomed and fanned

I was moved

learning those words of solace.

I shared with the crows sitting on the antenna.

It cawed and flew off

caring and empathizing.

Looking into the cat’s marble eyes

I related.

As if saying “Don’t worry, I am here’

with its tail rubbing it drew closer

and sat by my side.

I merged with the river water

It sent the Hibiscus flower that it had worn

to bump at my feet and stopped me,

as saying, “Pick it up and wipe your eyes’.

I shared with the cabin

filled with memories and air

crying non-stop

It made me pen poetry.

I should’ve left it at that

without confiding in you.

இளம்பிறையின் கவிதை

நம்பத்தகுந்த சில...

நெஞ்சடைக்கும் துயரங்களைப்

பூவரச மொட்டுகள் பார்த்து

புலம்பினேன்

பூத்து விசிறியபோது

அறிந்து நெகிழ்ந்தேன்

அதன் ஆறுதல் மொழியை.

ஆன்டனாவில் அமர்ந்திருந்த

காகத்திடம் சொன்னேன்.

கரைந்து... பறந்தது

பகிர்தலாய்.

பூனையின் பளிங்கு‚ கண் பார்த்து

கூறினேன்

‘நானிருக்கிறேன்’என்பதாய்

வால் உரச நெருங்கி

உட்கார்ந்துகொண்டது என்னோடு.

நதி நீரில் கலந்தேன்

சூடிச்சென்ற செம்பருத்திப்பூவை

கால்களில் மோதச்செய்து நிறுத்தியது.

‘எடுத்து கண்களை துடைத்துக்கொள்’ என்பதாக.

நினைவுகளும் காற்றும் நிரம்பிய

அறையிடம் அழுதழுது சொன்னேன்

கவியெழுத வைத்தது.

விட்டிருக்கலாம் நான் அத்துடன்

உன்னிடம் கூறாமல்.

ILAMPIRAI's POEMS

THREE POEMS 

BY 

ILAMPIRAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. PLEASE FORGIVE US

 Arsenals and warplanes

have turned useless garbage
in front of the virus beyond our vision
that turns heady in the wails of the dying.

The raging words of comrades
crying against globalization
are now dripping as the tears
of those construction workers
who lie starving in the heat-oozing
tin-camps

In the long desolate roads that lie still as
pythons just had their prey
the Sun and the Moon come all alone
and shine in vain
Without the joy of turning the fallen withered leaves
upside down
the air remains silent.

The total absence of human sound
proving morbid
the birds returning to their nests
fly across the space
sans the deafening noise of aircrafts
feeling confused.

The soul of Life’s planet is shuddering
as a lone soldier seized
The travails and traumas of humanity
never ever dreamt of
is too hard to bear

Please leave us
Have mercy on us
Forgive us for our despicable ploys and deceits
O deadly Corona

We beseech you
Please allow the children to play
Ath the threshold

At least for saving the Gods
We need humans

March 26 at 11:05 PM •

மன்னித்து விடு

ஆயுதக் கிடங்குகளும்
போர் விமானங்களும்
அர்த்தமற்றக்
குப்பைகளாகின.
மரண ஓலங்களில்
மயங்கித் திரியும்
கண்ணுக்குப் புலப்படா
வைரஸின் முன்
உலகமயமாக்கலை
எதிர்த்து ஒலித்த
காம்ரேட்டுகளின்
செஞ்சொற்கள்
வெப்பம் கசியும்
தகரக் கூடாரங்களில்
பசித்துக் கிடக்கும்
கட்டுமானத் தொழிலாளர்களின்
கண்ணீர்த் துளிகளாக
உதிர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.
அசைவற்றுக் கிடக்கும்
இரையுண்ட மலைப்பாம்புகள் போன்ற
பயண வழிப்பாதைகளில்
தனித்தனியே வந்து
காய்ந்து போகின்றன
கதிரும் நிலவும்.
சருகுகளைப்
புரட்டி விளையாடும்
சந்தோஷமின்றி
மவுனித்திருக்கிறது காற்றும்
மனித ஒலியற்ற அச்சத்தில்
வானூர்திகளின்
இரைச்சலற்றவெளியை
குழப்பத்துடனேயே கடக்கின்றன
கூடடையும் பறவைகள்.
நடுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
உயிர்க்கோளத்தின் ஆன்மா
தனித்துச் சிக்கிய
பனிமலைப் போர்வீரனாக.
தாங்க முடியவில்லை
கனவிலும் நினையாத
மானுட குலத்தின்
ஊன் உயிர் வாதைகள்
எம் கீழ்த்தரமான சூழ்ச்சிகளையும்
தந்திரங்களையும்
மன்னித்துப் போய்விடு
மரண கொரோனாவே
குழந்தைகளை
விளையாட விடு
வாசல்களில் .
கடவுள்களைக்
காப்பாற்றுவதற்கேனும்
மனிதர்கள் வேண்டும்.

***

2. A WORD

Dying in thirst yet can’t have a gulp

_ so streams as sewage
the power of words, their implications.

“You can always knock at my door” _
even if anyone has said so
Don’t ever try it even once.

“I am right here_ _
No matter how many times these words
have been uttered
Don’t ever believe that there is someone
anywhere.

They might’ve told you to call them for help
at any hour
But never call out, even in an emergency

I beseech you _
Don’t believe in words and suffer indignity
Words uttered are nothing more than
verbalizing conventionally.

(*From her poem-collection titled NEE EZHUDHA MARUKKUM ENADHAZHAGU'( My Beauty that you care not to write)

Ilampirai

April 12 at 12:33 PM •

ஒரு வார்த்தை

கடுந்தாகத்திலும் பருகிட முடியாத

கழிவுநீராகப் பெருக்கெடுத்தோடுகின்றன

சொற்களின் பலமும் அர்த்தங்களும்

" எப்போது வேண்டுமானாலும்

கதவைத் தட்டலாம்" எனக் கூறியிருந்தாலும்

ஒருமுறை கூடத் தட்டிவிடவேண்டாம்.

நானிருக்கிறேனென

எத்தனைமுறை கூறியிருந்தாலும்

யாரும் இருப்பதாக

ஒருபோதும் நம்பிவிடவேண்டாம்.

நினைத்தக் கணம்தோறும்

அழைக்கக் கூறியிருந்தாலும்

அவசரத்திற்குக் கூட

குரல் கொடுத்திட வேண்டாம்.

தயவுகூர்ந்து கேளுங்கள்

சொற்களை நம்பி நீங்கள்

அவமானப்பட வேண்டாம்.

ஒரு வார்த்தை சொல்லவேண்டுமே என்பதற்காக

வார்த்தைகள் சொல்லப்படுகின்றன.

இளம்பிறை
( நீ எழுத மறுக்கும் எனதழகு ,தொகுப்பிலிருந்து)

(3)

Crow parrot vulture crane – Oh!
All such names belonging to your clan
are but the winged ones and sparrows to me.
So soft and so lovely you’re _
Whose name I am unaware.
Just as gathering words for an emotion-filled verse
bringing in its beak tiny strands of rope
You are collecting them in the electric fan of the niche
I contemplate on how you would struggle for that.
Don’t, dear sparrow
Build your nest upon a tree only.
There at least storms arrive only rarely.
We are humans
That’s why I am telling
O splendorous sparrow.

Ilampirai: “ This poem is dedicated to the sparrow that visits our home

Ilampirai

காகம் கிளி பருந்து கொக்கென
உம்மினத்துப் பெயர் அறிதல் சொற்பமே
பறப்பன எல்லாம்
பறவைகளும் குருவிகளும் தான் எனக்கு
இவ்வளவு மென்மையாகவும்
அழகாகவும் இருக்கும்
உன் பெயர் என்னவென அறியேன்
உணர்வு பெருகும்
கவிதை ஒன்றிற்கு
சொற்கள் சேர்ப்பதுபோல்
சிறுசிறு நார்களை
அலகில் ஏந்தி வந்து
மாடத்து மின்விசிறியில்
சேகரித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
அதற்கென நீ படும் சிரமங்களை
நினைத்துப் பார்க்கிறேன்
வேண்டாம் குருவியே
உன் கூட்டை ஒரு மரத்திலேயே
கட்டிக் கொள்
அங்கே எப்போதாவதுதான்
புயலடிக்கும்
நாங்கள் மனிதர்கள்
அதனால்தான் சொல்கிறேன்
அழகுக் குருவியே .

- இளம்பிறை
வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருக்கும் குருவிக்காக இன்று எழுதிய கவிதை.