INSIGHT - DECEMBER 2022

 

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY 

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Late at night seeing the doctor in Pettai he returns

carrying his daily routines in his backpack

Unmindful of the buzzing traffic of the ’Rettai paalam’

an insane person is sketching a portrait in the air

and conversing with it.

He who lives almost like a frog

Neither there

Nor here

tries to translate him in vain

and speeds past.

In the Sulochana Mudaliar bridge

that boy

Is still fighting for a rise in daily-wage.

The figure of Krishnaswamy who gave his support

for making Kanimozhi a Rajyasabha MP

surfacing

If crushed under the wheel

After everything has become opportunism

is there any value for conscience

_so asked a voice which I refuted

Reaching the nest in Vannarpettai

shared with a few of my friends

unable to eat and sleep

I set out towards the steps of the temple tank

where Peraachi amman is sitting.

Death is there having thrown his fishhook

in Thamirabarani

for ‘Madhi’

and lying in wait.

The water-level keeps rising and falling.

True

Between the two

feeling his land and the strength of his feet

he kicks away

this globe colossal...

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

பின்னிரவில் பேட்டையில் மருத்துவரைப் பார்த்துவிட்டு தன்னுடைய அன்றாடங்களை முதுகுப் பையில் சுமந்தபடி திரும்புகிறான்

அந்நேரத்திலும் ரெட்டைப் பாலத்தின் சுறுசுறுப்பான போக்குவரத்தை சட்டை செய்யாது

சித்த பிரமை பீடித்தவன் ஒருவன்

காற்றில் ஒரு சித்திரத்தை வரைந்து அதனோடு

உரையாடிக் கொண்டிருக்கிறான்

சற்றேறக்குறைய

அங்குமில்லாது

இங்குமில்லாது

தவளையைப் போல வாழ்பவன்

அவனை மொழிபெயர்க்க முயன்று தோற்று

வாகனத்தை விரட்டுகிறான்

சுலோச்சனா முதலியார் பாலத்தில்

அந்தப் பாலகன்

இன்றும் கூலி உயர்விற்காகப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறான்

கனிமொழியை ராஜ்யசபா உறுப்பினராக்க

ஆதரவு கொடுத்த கிருஷ்ணசாமி யின் உருவம்

மேலெழ

அதனை சக்கரத்தில் நசுக்கினால்

எல்லாம் பிழைப்புவாதமென்றாகிப் போன பின்பு

மனசாட்சிக்கு என்ன மரியாதை எனக் கேட்ட குரலை மறுதலித்தேன்

சேக்காளிகளுடன் பகிர்ந்து கொண்டிருக்கும்

வண்ணார்பேட்டை யில் அமைந்திருக்கும் கூடடைந்து

உணவும் கொள்ளாமல்

நித்திரையும் வராமல் போக

பேராச்சியம்மன் அமர்ந்திருக்கும் படித்துறை

நோக்கிப் போகிறேன்

காலன் தன் தூண்டிலை

தாமிரபரணியில்

மதிக்காக வீசிவிட்டு

காத்திருக்கிறான்

ஏறி

இறங்குவதாக இருக்கிறது

நீர் மட்டம்

வளர்வதும்

தேய்வதுமாக நிலவு

உண்மை

இரண்டுக்கும் இடையில்

தன் நிலத்தையும்

பாதங்களின் பலத்தையும்

உணர்ந்தவன்

உதைத்துத் தள்ளுகிறான்

இப் பெருங் கோளத்தை...

MAGUDESWARAN

 A POEM BY 

MAGUDESWARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

If the elephant takes a liking

to thee

It is not just the love of an elephant

From the whirl and swirl of the trunk

Starting from the wink of the tiny eye

Surging through the fanning of the

mammoth earlobe

With the shrink of the central back

Till the left-right swing of the tail

With its entire being

Tumult-ridden

swelling giant wave it is.

Magudeswaran Govindarajan

•

யானைக்கு

உன்னைப் பிடித்துவிட்டால்

அது வெறுமனே

யானையன்பு மட்டுமன்று.

தும்பிக்கைச் சுழற்சி

முதல்

சிறுகண் சிமிட்டல்

தொடங்கி

பெருங்காதுமடல் விசிறல்

வழி

நடுமுதுகுச்

சுருக்கத்தொடு

வாலின்

இடவல ஆட்டம்வரை

உருவெங்கும்

பெருந்தவிப்பாய்த்

திரளும் பேரலை

அது.

THARIK THASKI

 A POEM BY 

THARIK THASKI 

(Nero)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I am holding and stalling the night from moving on

Begging and beseeching you have

gone past many a house, dear old lady

Your legs must be feeling like hell

Your heart as well

It would have pains galore

I know

So only I keep holding the night

from moving on

Sleep well, dear senior citizen

Sometimes you would be leading life wholesome

in your dream.

There your children would be

calling you so affectionately for ever

Mother, Dear Mother

showering you with love

not allowing you to go anywhere

and suffer

It is for this

that I hold fast the night

not allowing it to move on

Sleep well, dear old lady.

Everything will be alright.

Tharik Thaski

•

இந்த இரவை இழுத்துப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

கையேந்திக் கையேந்தி நீங்கள் நிறைய வீடுகளைக் கடந்து விட்டீர்கள் மூதாட்டியே.

உங்கள் கால்கள் நிறைய வலித்திருக்கும்.

அதை விடவும் உங்கள் மனது

நிறையவே வலிகள் கொண்டிருக்கும் என்பதை நான் அறிவேன்

ஆகவேதான் அவசரமாய் விடிய விடாமல்

இந்த இரவை இழுத்துப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

நீங்கள் நன்றாக உறங்கிக் கொள்ளுங்கள் மூதாட்டியே.

சிலவேளை உங்கள் கனவுக்குள்

அழகாய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கலாம் நீங்கள்.

அங்கு உங்கள் குழந்தைகள் உங்களை எங்கும் நகர விடாமல்

அம்மா அம்மா என்றழைத்து

அன்பில் நனைத்துக் கொண்டிருக்கக் கூடும்.

அதற்காகவே இந்த இரவை விடிய விடாமல்

இழுத்துப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

நீங்கள் நன்றாக உறங்கிக் கொள்ளுங்கள்

மூதாட்டியே.

நீறோ

VELANAIYOOR THAS

 A POEM BY

VELANAIYOOR THAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Today in Arali seashore

I saw several humans with wings sprouted on their shoulders.

Green Blue Yellow – so in hues myriad soft and splendid feathers wearing humans…..

They came floating above the sea…

Flew everywhere along the shores…

Some of them flew and landed on the trees closeby…

I asked one of them

“How come you have wings grown on thee?

What should I do to have wings sprout on me.

He said, ’You should first give up desire anger envy

Only for those who forsake these

Wings will sprout”.

It is desire that kindles effort in one

Without desire there won’t be attachment in the world.

Without attachment life is nothing.

No anger – how

Do you want me to wear an abject grin always

For anything and everything

Do I consciously train myself to be jealous

It springs on its own in the humans

Desire is the root of Misery!

Anger shuts tight your eye of wisdom

Envy begins to annihilate you from within!

Only when you find release from all these

You can really be free.

Only then wings will spring on thee’, said he.

‘Mmm… not possible to renounce desire.

Well, isn’t there women among you with wings sprouted

‘Of course there are’

Responding thus with a laugh a young woman

with red wings alighting from a tree

came towards me.

I asked her

‘Tell me some other way for the sprouting of wings’

And she said:

‘Write a real good poem

Wings will sprout on you too’.

Now upon my shoulders as a cotton-spread

Floating in layers many

In green and blue mix

Something having the semblance of wing

began growing-

…. Well, what for you are

now feeling your shoulder?

இன்று அராலிக் கடற்கரையில்

தோள்களில் சிறகுகள் முளைத்த மனிதர்கள்

சிலரைக் கண்டேன்...

பச்சை நீலம் மஞ்சள் ...என பல நிறங்களில்

மென்மையானதும் அழகானதுமான சிறகுகளை கொண்ட மனிதர்கள்....

கடலுக்கு மேலால் மிதந்து வந்தார்கள் ..

கரைகளில் பறந்து திரிந்தார்கள்...

சிலர் அருகில் இருக்கின்ற மரங்களின் மேலே

பறந்து ஏறினார்கள் ....

அவர்களின் ஒருவனை கேட்டேன்

உங்களுக்கு எப்படி சிறகு முளைக்கிறது?

இப்படி சிறகு முளைக்க என்ன செய்ய வேண்டும் ?

அவன் சொன்னான்.

"ஆசை,கோபம்,பொறாமை, இதை எல்லாம் முதலில் நீ விட்டுவிட வேண்டும்

இதை விட்டு விடுபவனுக்குத்தான் சிறகு முளைக்கும்" என்றான்...

ஆசைதானே முயற்சியை

தூண்டுகிறது.

ஆசை இல்லாவிட்டால் உலகத்தில் பற்றின்றி போய்விடும் ...

உலகில் பற்றற்று போனதின் பிறகு என்ன வாழ்வு .

கோபம் இல்லாமலா.

அப்படியானால் என்னை எல்லாவற்றிக்கும் இளித்துகொண்டு இருக்க சொல்கிறாயா?

பொறாமை பட சொல்லி நானா சொல்லிக்கொடுக்கிறேன்

அது மனிதர்களிடத்தில் தானாக விளைகிறது.....

ஆசையே துன்பத்தின் வேர்!

கோபம் உன் அறிவு கண்ணை மூடி விடுகிறது !

பொறாமை உன்னை உள்ளிருந்து அழிக்க தொடங்குகிறது!

எப்போது இவற்றில் இருந்து விடு படுகிறாயோ அப்போதுதான்

உனக்கு விடுதலை.

அப்போது உனக்கும்சிறகு முளைக்கும்" என்றான்...

ம்ம் ... ஆசையை விடுதல் சாத்தியம் இல்லை அது சரி. இருக்கட் டும்

உங்களில் சிறக்க முளைத்த பெண்கள் இல்லையா

ஏனில்லை சிரித்தபடி மரத்திலிருந்து இறங்கி வந்தாள்

சிகப்பு சிறகுகளுடன் ஓர் இளைய பெண்

அவளிடம் கேட்டேன்

சிறகு முளைப்பதற்கு வேறு ஏதாவது வழி சொல்லு .

அவள் சொன்னாள்

ஒரு நல்ல கவிதை எழுது

உனக்கும் சிறகு முளைக்கும்"...

இப்பொழுது என் தோளில் பஞ்சுப்படலமாய்

பல மடிப்புகளின் மிதப்பாய்

நீளமும் பச்சையும் கலந்த வண்ணத்தில்

சிறகு போல் ஒன்று வளரத் தொடங்கியது. ....

... அது சரி நீங்களேன் இப்பொழுது

உங்கள் தோளை

தடவிப் பார்க்கிறீர்கள்.

வேலணையூர் தாஸ்

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY 

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FATHERS' LEGS

How many a pair of legs would have gone past

trodden to and fro

from the start

the pathways know not

For, the passage infinite

that panting keeps on running

without a backward glance

have no time

to count the legs _ isn’t it?

Only when the heart weighs heavy

does the path realize

that they are the legs of fathers

running all day long

for the well-being of their offsprings

burnt to the core

in Time’s furnace.

அப்பாக்களின் கால்கள்

______________________

தன் மீது எத்தனை கால்கள்

பயணித்திருக்குமென்று

ஆதியிலிருந்து பாதைகளுக்கு

சரியாக ஞாபகம் இல்லை

திரும்பிப் பார்க்காது

மூச்சிரைக்க ஓடிக் கொண்டிருக்கும்

முடிவற்ற பாதைக்கு

கால்களை கணக்கெடுக்க

அவகாசம் இருக்குமா என்ன

நெஞ்சு கனக்கும் போது மட்டும்

பாதையால் உய்த்துணர முகிறது

தன் மகவுகளுக்காக ஓடியோடி

காலத்தின் உலையில்

வெந்து காய்த்துப் போன அப்பாக்களின் கால்களென்று

0

ஜமீல்

THENMOZHI DAS

 A POEM BY 

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NOTHINGNESS UNPARALLELED

The moon accustomed to

Snow’s glow

has ripened.

Sweat-droplets of Space

sparkle upon silvery stars

as lust pristine.

In the two hands of nights

Lifelines vary

The place as usual

lies curling as yet another shoot

that darkens for tomorrow

inside the stem.

A suprme void

A saint renouncing all hungers

ஒப்பற்ற வெறுமை

---------------------------------

பனியின் சுடர்

பழகிய நிலா

பழுத்துவிட்டது.

வெளியின் வியர்வைகள்

வெள்ளி நட்சத்திரங்களின் மேல்

காமமாய் மின்னுகின்றன.

இரவின்

இருகரங்களிலும்

ரேகைகள் மாறுபட்டிருக்கின்றன.

ஊர் என்றைக்கும்போல்

தண்டிற்குள் நாளைக்கென இருளும்

மற்றுமொரு தளிராய் சுருண்டு படுக்கிறது.

ஒரு ஒப்பற்ற வெறுமை

பசிகள் அத்தனையும் துறந்த துறவி