ABDUL JAMEEL

INSIGHT - OCT- NOV, 2025

 TWO POEMS BY

ABDUL JAMEEL

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Whenever they happen to cross

the thatched dwellings of

poor little boys and girls

who

despite having the potentials for drawing

not having the means to buy colours

the benevolent Butterflies

would well remember

to shed some of the radiant

hues and shades

spread on their wings

so dazzling.

ஓவியம் வரைவதற்கான

ஆற்றல்கள் இருந்தும்

நிறம் வாங்க வசதியற்ற

ஏழைச் சிறுவர் சிறுமியரின்

குடிசையினை கடக்க

நேரும் போதெல்லாம்

தனது றெக்கைகளில்

கண்களை கவர்ந்தபடி

விரவிக் கிடக்கும்

பகட்டு வர்ணங்களில் சிலதை

உதிர்த்தி விட்டுச் செல்ல

ஒரு போதும் மறப்பதில்லை

ஈரமிகு வண்ணத்துப் பூச்சிகள்

ஜமீல்

2. FACE THE FACES

As against what you believe -

that which I have

is not just one face at all

How many faces it comprises

I am unable to surmise

Sketching different faces upon my wall

Time has left them hanging there

As suits the time

Adorning me with appropriate faces

I cope with life

Here there can be almost none

having face just one

Just as the leaves having two faces

a coin having two faces

Each of us

have faces many

Just as adorning himself i

with dresses many

man wears masks myriad

at those instances when the face I wear

come off

at once wearing another

I manage time

Ere the remaining life is over

Wonder how many more faces

Time would force me to wear

ஒரு முகமென்பது

ஒரு முகமல்ல

நீங்கள் நம்பித் தொலைவதுபோல்

என் வசம் இருப்பது

ஒரு முகமே அல்ல

அது எத்தனை முகங்களென்றும்

எனக்குத் தெரியவுமில்லை

எனது சுவர் மீது விதம் விதமான

முகங்களை வரைந்து

தொங்கவிட்டிருக்கிறது காலம்

தருணங்களுக்கு ஏற்றவாறு

பொருத்தமான முகங்களை அணிந்து வாழ்வை சமாளிக்கிறேன்

இங்கு வேசமிடா பாத்திரங்களென

அனேகமாக யாருமே

இருக்கச் சாத்தியமில்லை

ஒரு இலைக்கு

இரண்டு முகம் இருப்பதுபோல்

ஒரு நாணயத்திற்கு

இரண்டு முகம் இருப்பதுபோல்

எல்லோர் வசமும்

நிறைய முகங்கள் இருக்கின்றன

புதிது புதிதாக

ஆடைகளை அணிவதுபோல்

விதம் விதமான முக மூடிகளையும்

அணியத் தவறுவதில்லை மனிதன்

நான் அணிந்திருக்கும் முகம்

கழண்டு விழும் கணங்களிடை

உடன் இன்னுமொரு முகத்தை

அணிந்து காலத்தை சமாளிக்கிறேன்

எஞ்சியிருக்கும் ஆயுள்

தீரந்து போவதற்கிடையில்

இன்னும் எத்தனை முகங்களை

அணிந்து கொள்ளச் சொல்லி

நிர்ப்பந்திக்குமோ காலம்

ஜமீல்

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY 

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOTHER’S TORRENT ON THE MISSING UMBRELLA

Buying an umbrella with the hues of rainbow blooming all over

The Mother gifts it to her little daughter.

While getting introduced to the rain

Visiting their home

The umbrella goes missing.

In the rain arrived last

For the poor grandma who came begging

with rain water brimming in her plate

giving away the umbrella

and seeing her off

_ Ho, how can the little girl dare

to tell it all

to her mother dear.

Whenever it rains

Mother’s torrent about the

missing umbrella

pours without fail, in vain.

தொலைந்த குடைபற்றிய

அம்மாவின் மழை

__________________________

வானவில்லின் வர்ணங்கள் பூத்த

குடையொன்றை வாங்கி வந்து

சிறுமிக்கு பரிசளிக்கிறாள் அம்மா

வீட்டுக்கு வந்த மழையை

அறிமுகம் செய்வதற்கிடையில்

தொலைந்து போகிறது குடை

இறுதியாய் பெய்த மழைக்குள்

தட்டம் நிறைய மழையுடன்

யாசகம் அவாவி வந்த பாட்டிக்கு

குடையை தர்மம் செய்து

வழியனுப்பிய சம்பவத்தை

அம்மாவிடம் எடுத்துயம்பி

எப்படிச் சமாளிப்பாள் சிறுமி

மழை பெய்யும் போதெல்லாம்

காணாமல் போன குடைபற்றிய அம்மாவின் மழையும்

பெய்யத் தவறுவதில்லை.

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY 

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FATHERS' LEGS

How many a pair of legs would have gone past

trodden to and fro

from the start

the pathways know not

For, the passage infinite

that panting keeps on running

without a backward glance

have no time

to count the legs _ isn’t it?

Only when the heart weighs heavy

does the path realize

that they are the legs of fathers

running all day long

for the well-being of their offsprings

burnt to the core

in Time’s furnace.

அப்பாக்களின் கால்கள்

______________________

தன் மீது எத்தனை கால்கள்

பயணித்திருக்குமென்று

ஆதியிலிருந்து பாதைகளுக்கு

சரியாக ஞாபகம் இல்லை

திரும்பிப் பார்க்காது

மூச்சிரைக்க ஓடிக் கொண்டிருக்கும்

முடிவற்ற பாதைக்கு

கால்களை கணக்கெடுக்க

அவகாசம் இருக்குமா என்ன

நெஞ்சு கனக்கும் போது மட்டும்

பாதையால் உய்த்துணர முகிறது

தன் மகவுகளுக்காக ஓடியோடி

காலத்தின் உலையில்

வெந்து காய்த்துப் போன அப்பாக்களின் கால்களென்று

0

ஜமீல்

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE READER CALLED WIND

Hearing the sound of someone leafing through the books

I open the room and look inside.

The books not read for ages

and have turned dusty

were being read by the breeze

entering through the window.

In which language the wind would have read

Is immaterial to me indeed.

I come out and observe

Sitting on the branches

it was sharing all that it had read

With the leaves there..

Yet while leaving

whether the wind will have written in its memory

the number of the page read last

I wonder

Every time it arrives

if it starts from the first page

Oh, when at all would the wind conclude

reading a book

புத்தகம் வாசிக்கும் காற்று

___________________________

புத்தகங்களை யாரோ

புரட்டும் சப்தம் கேட்டு

அறையை திறந்து பார்க்கிறேன்

நீண்ட நாட்களாக வாசிக்கப்படாமல் புழுதி வளர்ந்து கிடந்த புத்தகங்களை

சன்னலூடாக வந்த காற்று

வாசித்துக் கொண்டிருந்தது

காற்று என்ன மொழியில்

வாசித்திருக்கும் என்பதெல்லாம்

எனக்கு அவசியமில்லை

வெளியில் வந்து பார்க்கிறேன்

வாசித்த சம்பவங்களை

கிளைகளில் அமர்ந்தபடி

இலைகளுடன் பகிர்ந்து கொண்டது

இருந்தும் திரும்பிச் செல்லும் போது

இறுதியாக வாசித்தது

எத்தனையாவது பக்கமென்பதை

காற்று நினைவில்

எழுதி வைத்திருக்குமா என்ன

ஒவ்வொரு முறை வரும் போதும்

முதல் பக்கத்திலிருந்து துவங்கினால்

காற்று புத்தகத்தை

எப்போது வாசித்து தீர்க்குமோ

●

ஜமீல்

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

ANTS AND THEIR ENDURING WAIT

Closing the tea shop

I come away

Even after locking the shop

Ants wait in row

In tea (work)shop

They waiting in front of the

sugar-filled bottle

with lid tightly closed

sinking into darkness

still waiting

_ Know not how to handle these ants.

Their enduring hunger

instills in me a sense of guilt

as I proceed to eat

For the specks of sugar

that would slip off the table spoon

absentmindedly

till dawn

not getting disheartened

with hope in tact

the ants wait

in row accurate.

Abdul Jameel

நம்பிக்கை சிதறாமல்

காத்து நிற்கும் எறும்புகள்

_____________________________

தேநீர் கடையினை

அடைத்து விட்டு வருகிறேன்

கடையை மூடிய பின்னரும்

தேநீர் பட்டறையில் வரிசையில்

காத்து நிற்கின்றன எறும்புகள்

இறுக மூடி வைகப்பட்டிருக்கும்

சக்கரை நிரப்பபட்ட

போத்தல் முன்பாக

இருளில் மூழ்கியபடி காத்து நிற்கும்

எறும்புகளை என்ன

செய்வதென்றுதான் புரியவில்லை

அதன் தீராப் பசி

சாப்பிடச் செல்லும் என்னை

உறுத்தாமல் விடுமா என்ன

மேசைக் கரண்டியிலிருந்து

கவனக் குறைவால்

சிந்தும் சக்கரைகளுக்காக புலரிவரை

நம்பிக்கையினை சிந்த விடாமல்

நிரை குலையாது

காத்திருக்கின்றன எறும்புகள்

0