INSIGHT - JANUARY ISSUE 2022

INSIGHT _ JANUARY 2022

 

JEYADEVAN

 THREE POEMS BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Last Man

Last Plant

Last Rain

Last Seed

Last Bird

Last Animal _

Is there any such thing?

In the world surrounded by water

even in the last Sun there would be a little one

Today doesn’t end today

Tomorrow doesn’t end tomorrow

This world is destined for perpetuity.

While lying lie like a stone

While rising rise like a bow.

Life is a boomerang.

Where you have left

your son or daughter would grasp it

With wide-opened eyes

even the dead one keeps staring at the sky.

It is there the one dead yesterday

is now

The rain to pour tomorrow might be him,

who knows.

கடைசி மனிதன்

கடைசி தாவரம்

கடைசி மழை

கடைசி விதை

கடைசி புள்ளினம்

கடைசியாய் ஒரு மிருகம் என ஏதும் உண்டா

நீர்சூழ் உலகின் கடைசிச் சூரியனுக்குள்ளும் ஒரு குட்டிச் சூரியன்

இருக்கும்.

இன்றோடு முடிவது இல்லை இன்று.

நாளையோடு முடிவது இல்லை நாளை.

மரணமற்ற பெருவாழ்வுக்கு விதிக்கப் பட்டது இவ்வையம்

கிடக்கும் போது கிட கல்லென

எழும்போது எழு வில்லென

வாழ்க்கை ஒரு பூமராங்.

நீ விட்ட இடத்தில அதைப் பற்றிக் கொள்வான் உன் மகன் அன்றி மகள்.

இறந்தவன் கூட இன்னும் அகல விரித்துப்

பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான் வானத்தை.

அங்கேதான் நேற்று இறந்தவன் இருக்கிறான்

நாளை பெய்யும் மழை ஒருவேளை அவனாகவும் இருக்கலாம்.

ஜெயதேவன்

2. SHE, THE FRIEND OF FISHES

That she had plucked me from amidst the stars

and brought here, mother said.

Buying the dreams of flowers

and melting them she had created me

said my elder sister

That she had sliced me from the cloud and so made me

and because the celestial birds fed me with nectar

I have acquired this marble tinge

Said grandma.

Of the pearls gained

After breaking thousands of shells

I was the most precious ‘Aanimuthu’

And my siblings are still inside sharks

Grandpa would say.

But

My friend Alamu who claims that

she was bought in exchange for barn says

That a sparrow feeds her with honey

Daily.

She climbs on the river-fish and goes to the shop.

The golden bees accompany her till her school and

then leave

A flower and at times a jungle

She is

A flute has bloomed on her body

Even the jelly fish in the fish tank

refuse to play with me

sitting at the window in the multistoried apartment

and catching fish in dream every evening.

Myself metamorphosing into a pot-plant

I being where I am

losing the little girl in me

As the ball static in the marble goblet

There stand still

my evening Sun

and my Sunday vacations.

ஜெயதேவன்

மீன்களின் சிநேகிதி

---------------------------------

நட்சத்திரங்களுக்கிடையே இருந்து என்னைப் பறித்து வந்தததாக அம்மா சொன்னாள்

பூக்களின் கனவுகளை வாங்கி

உருக்கி என்னைச் செய்ததாய்

அக்கா சொன்னாள்

மேகத்திலிருந்து வெட்டி எடுத்து

செய்ததாகவும்

தேவலோகப்பறவைகள் அமுதம்

ஊட்டியதால்தான் எனக்கு இந்தப்

பளிங்கு வண்ணம் என்றும்

பாட்டி சொன்னாள்

கோடி சிப்பிகளை உடைத்து எடுத்த

முத்தில் நான் ஆணி முத்தென்றும்

என்னோடு பிறந்தவர்கள் இன்னும்

சுறாமீன்களுக்குள் இருக்கிறார்கள் என்றும் தாத்தா சொல்வார்

ஆயின்

தன்னைத் தவிட்டுக்கு வாங்கி வந்ததாக சொல்லிக்கொள்ளும்

என் சிநேகிதி அலமு சொல்கிறாள்

தினமும் அவளுக்குத் தேனூட்டி விடுகிறதாம் சிட்டுக்குருவி

அவள் ஆற்றுமீன்களின் மேலேறி

கடைக்குப் போகிறாள்

பொன்வண்டுகள் பள்ளிவரை

வந்து அவளை விட்டுவிட்டுப் போகின்றன

அவள் ஒரு பூவாகவும் சமயங்களில் காடாகவும் இருக்கிறாள்

ஒரு புல்லாங்குழல் பூத்துவிடுகிறது அவள் உடலில்

ஒவ்வொரு மாலைப்பொழுதிலும்

அடுக்குமாடி ஜன்னலோரம் அமர்ந்தபடி கற்பனையில் மீன்பிடிக்கும் என்னோடு

விளையாட மறுக்கின்றன

தொட்டியின் ஜெல்லிமீன்கள் கூட

நானே தொட்டிச் செடியாகி

இரவும் பகலும் கிடக்கிறேன்

கிடந்த இடத்தில் கிடந்து

என்னுள் இருக்கும் சிறுமியை

தொலைத்துவிட்டு

பளிங்கு கிண்ணத்தில் இருக்கும்.

அசையாத பந்தாய் நிற்கிறது

என் மாலைச்சூரியனும்

என் விடுமுறை ஞாயிறுகளும்.

சிநேகிதி என்பதை ஆங்கிலத்தில் எப்படிச் சொல்ல? திணறி முடியாமல் ஒருவழியாய் தலைப்பிட்டிருக்கிறேன். மீன்கள் என்பதற்கு ஆங்கிலத்தில் FISH என்றும் சொல்லலாம், FISHES என்றும் சொல்லலாம்(வெவ்வேறு வகையான மீன்களைக் குறிக்கும்போது FISHES என்று வரும். ஆற்றில் ஒரே வகை மீன்கள் இருக்குமா? வெவ்வேறு வகை மீன்கள் இருக்குமா - எனக்குத் தெரியாது. உங்களுடைய கவிதையின் இறுதி இரண்டு வரிகளின் அர்த்தச் செறிவையும் அழகையும் (ஞாயிறு - சூரியன்; விடுமுறை நாள்)எத்தனை முயன்றும் என்னால் ஆங்கிலத்தில் கொண்டுவர இயலவில்லை. - TRANSLATOR

(3)

Growing flower plants

is not to my liking.

Once I poured a bucket of water

to a flower plant in my garden

Gifting me with blossoms

the plant smiled at me

Now I have bought many a bucket

not for the plant but for the flowers

‘I was walking barefoot along the street

Sans thorns

My friend bought me slippers

saying thorns might prick en route.

Now on days when no footwear available

there are thorns along the way

I used to chat with a lovely lass

of the house adjacent

time and again

Till date I have not seen her beauty

One day she gave me a rose

touching my finger

Now I wait everyday

by the side of the god’s portrait

in my household

for her and for the rose

These days God doesn’t ask

Rose.

ஜெயதேவன்

*பூச்செடி வளர்ப்பது

எனக்கு விருப்பமானது அல்ல

ஒரு சமயம் என் வீட்டுத் தோட்டத்தில்

ஒரு வாளி தண்ணீர்

விட்டேன் ஒரு பூச்செடிக்கு..

பூத்தந்து சிரித்தது செடி

இப்போது செடிக்காக அல்ல

பூவுக்காக வாங்கி வைத்துள்ளேன்

நிறைய தண்ணீர் வாளிகள்

*செருப்பு இன்றி நடந்துகொண்டிருந்தேன்

தெருவில் முள் இல்லை

முள் குத்தும் என்று செருப்பு

வாங்கித் தந்தான் நண்பன்

இப்போது செருப்பு இல்லாத

நாட்களில்

முள் இருக்கிறது வழியில்

*ஓர் அழகான பக்கத்து வீட்டுப் பெண்ணுடன் பேசிக்கொண்டிருப்பேன்

அடிக்கடி...

அவள் அழகை இதுவரை நான்

பார்த்தது இல்லை

ஒரு நாள் ஒரு ரோஜாவை விரல் தொட்டுக் கொடுத்தாள்

என் வீட்டு சாமி படத்திற்காய்

இப்போது

ஒவ்வொரு நாளும் காத்திருக்கிறேன்.

அவளுக்காகவும் ரோஜாவுக்காகவும்

சாமி இப்போது கேட்பதில்லை

ரோஜாப் பூ

RAJAJI RAJAGOPALAN

 A POEM BY

RAJAJI RAJAGOPALAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

On a day when the gods were fast asleep

that country was butchered.

The sky where their hapless souls wandered

choked by the thick smoke emitted by the mortars

started coughing.

Flood of blood drowned the horizon.

The desperate soul screamed and cried.

Alas it reached the ears of no god. None.

When it finally died down

the gods woke up.

If only we had been awake

we wouldn’t have allowed this to happen

They roared

At least the spirit could have been

allowed to remain alive

those who killed it are not cannons

nor gods who chose not to listen

but we, the now living ones.

Rajaji Rajagopalan

December 9, 2021

கடவுள்கள் தூங்கிக்கொண்டிருந்தவொரு நாளில்

அந்த நாடு கொல்லப்பட்டது

அதன் ஆத்மா அந்தரித்துச் சஞ்சரித்த வான்வெளி

பீரங்கிகள் எழுப்பிய புகை மூட்டத்தால்

இரும ஆரம்பித்தது

குருதி வெள்ளம் அடிவானத்தை மூழ்கடித்தது

ஆத்மாவின் அந்தரிப்பு அலறலாய் எழுந்தது

எந்தக் கடவுளின் காதிலும் அது விழவில்லை

இறுதியில் அது ஓய்ந்து அடங்கியபோது

கடவுள்கள் தூக்கம் கழிந்தனர்

நாம் விழிப்பாக இருந்திருந்தால்

அந்த நாடு கொல்லப்பட்டதை

அனுமதித்திருக்கமாட்டோமென ஆர்ப்பரித்தனர்

ஆத்மாவையாவது உயிர்த்திருக்க வைத்திருக்கலாம்

அதைக் கொன்றது பீரங்கிகளல்ல

கேளாதிருந்த கடவுள்களுமல்ல

இப்போது உயிர்பிழைத்து வாழ்கின்ற நாம்

✽

THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CITY IN DREAM

The city that so effortlessly get into the dream

Bathes in different ways

Those city bred coming inside the dream

Do not beg

Do not smoke

Never sing either coarsely or divinely

But tying the liquor bottles in their shoulders

They scrape even their letters

One day I came across a person catching light

jumping and leaping

Another day one who opened his skull

and take out the brain

One who covered the roads with clouds

One who carried sparrows in baskets too many

A little girl changing Water into Mercury

Hands that wear snake’s skin

The ‘Kuravar’ creating fonts upon cave

The bark of ‘Udhiramaram strolling along

The moon straightening and turning into a line

and a pole standing erect on the land

Sea conches flying in the air

The hues of rainbow melting

Thousand holy bells collecting

Auspicious pots rotating inside the soil

Turmeric tubers turning into young girls

Aerial roots of banyan turning into serpentines

Aged women wearing ‘Panampoo’ garlands and dancing

The image of Nataraja in the cloud

Leaves speaking

‘Vellerukku’ root becoming a sage

Red-sun dawning

The earth flying as plate

An ant wearing grass-crown and hopping

Blue lotus sprouting on my back

So nights many

Inside these many a time

this city had bathed and changed into golden attires

and tortoises carried mountains for sure.

Thenmozhi Das

கனவில் நகரம்

•

கனவுக்குள் மிக எளிதாக புகுந்து விடும்

நகரம் விதவிதமாக குளிக்கிறது

கனவுக்குள் வரும் நகரவாசிகள்

பிச்சை எடுப்பதில்லை

புகைபிடிப்பதில்லை

மட்டமாகவோ தரமாகவோ பாடுவதே இல்லை

ஆனால் மதுபாட்டில்களை தோள்களில்

கட்டிக் கொண்டு

அதன் எழுத்துகளைக்கூட சுரண்டுகிறார்கள்

ஒருநாள் ஒளியை தாவித் தாவி பிடிக்கும் மனிதனைச் சந்தித்தேன்

பின்னொரு நாளில்

தன் கபாலத்தைத் திறந்து

மூளையை கையில் எடுக்கும் ஒருவனை

சாலைகளுக்கு மேகம் போர்த்தும் ஒருவனை /

சிட்டுக் குருவிகளை கூடை கூடையாய்

சுமக்கும் ஒருவனை /

தண்ணீரைப் பாதரசமாக்கும் சிறுமியை/

பாம்புச் சட்டையை அணியும் கைகளை /

குறவன் எழுத்துருக்களை குகைமேல் உருவாக்குவதை/

உதிரமரத்துப் பட்டை ஊருக்குள் வலம் வருவதை/

நிலா நிமிர்ந்து கோடாகி

கோலாகி குத்திட்டு நிலத்தில் நிற்பதை/

கடல் சங்குகள் வானத்தில பறப்பதை /

வானவில்லின் நிறங்கள் உருகுவதை/

ஆயிரம் ஆலய மணிகள் கூடுவதை/

நிலத்தின் உள்ளே கும்பங்கள் சுற்றுவதை/

மஞ்சள் கிழங்குகள் குமரிகளாவதை/

ஆலவேர்கள் நாகங்களாவதை /

பனம்பூ மாலை கட்டி ஆடும் கிழவிகளை/

மேகத்தில் நடராஜ பிம்பத்தை/

இலைகள் பேசுவதை/

வெள்ளெருக்கு வேர் முனிவராகுவதை/

சிவப்புச் சூரியன் உதிப்பதை /

பூமி தகடாகப் பறப்பதை /

புல்கிரீடம் சூடி ஆடும் எறும்பை /

நீலத்தாமரை என் முதுகுத் தண்டில் முளைப்பதை/

இப்படி எவ்வளவோ இரவுகள்

இதனுள் இந்த நகரம் குளித்து

தங்க உடை மாற்றியதும் உண்டு

மலைகளை ஆமைகள் சுமந்ததும் உண்டு

•

Composed by Thenmozhi das

08.1.2021

10:06 pm

SUNDAR NITHARSAN

 A POEM BY

SUNDAR NITHARSAN

Translated into Tamil by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Lifting the days

one by one

I am throwing them away

With the clowns

and donkeys

in them

staying back with me

my cheeks

slapped

by my mother

when I was a boy

turning hairy

all over

are stroked

by my own hand.

The donkey

taking pity on the

starving

sobbing child

_the king slays.

I am laughing.

நாட்களை ஒவ்வொன்றாக

எடுத்து வீசிக்

கொண்டிருக்கிறேன்.

அதில் இருந்த

கழுதைகளும்

கோமாளிகளும்

என்னுடனேயே

தங்கிவிட

சிறுவயதில்

அம்மாவால்

அறையப்பட்ட என்

கன்னங்கள்

முழுதும் உரோமக்

குவியலாகி

எனது கையாலேயே

கோதிவிடப்படுகின்றது.

பசியால்

அழுது கொண்டிருக்கும்

குழந்தைக்காக இரங்கிய

கழுதையை

ராஜா வெட்டி வீழ்த்துகிறான்.

நான் சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

PON ILAVENIL B

 A POEM BY

PON ILAVENIL B

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SHEDDING SMILE

Just as giving out a smile

the plant sheds a flower

the beak of eagle that

coolly grabs the slither of snake

born of your fingers stretched

herein on the rock

sketches bliss

Today you complete the Day

that turn you a fool

In the weightless space

the splendour of the strand of feather

swaying and floating

is my vision

Scratching the head

the absorption on

entering into the city

holding close the shirt being torn

in the row for getting ticket to the

seat

reveals your tense

countenance

Cross Go Across

in every sense.

சிரிப்பை உதிர்த்தல்

_________________

சிரிப்பை உதிர்க்கிற மாதிரி

பூவை உதிர்க்கிறது செடி

உன் விரல்களால் நீளும் பாம்பின்

ஊர்தலை

குளிர்ச்சியாக கொத்திச் செல்லும்

கழுகின் மூக்கு இங்கு

பாறையில் சுகம் தீட்டுகிறது

இன்றைக்கு நீ முட்டாளாகும்

கிழமையை நிறைவு செய்கிறாய்

கனமற்ற வெளியில்

அசைந்து மிதக்கும் பொங்கின்

அலாதி எனதின் காட்சி

தலையை சொரிந்து கொண்டு

நாற்காலிக்கு நுழைவு சீட்டு

பெறும் வரிசையில்

கிழிந்த படி இருக்கும்

சட்டையை பற்றிக் கொண்டு

நகரத்துக்குள் நுழையும் கவனம்

வுன் முக இறுக்கம் காட்டுகிறது

கட