INSIGHT - MAY 2021

INSIGHT MAY 2021

POETS IN THIS ISSUE…..

1. VELANAIYOOR THAS

2. YUMA VASUKI

3. RAGAVAPRIYAN THEJESWI

4. AATHI PARTHIBAN

5. RAMESH PREDAN

6. VIJAI RAJENDRAN(VETRISELVAN)

7. RAJAPUTHIRAN

8. MOHAMMED BATCHA

9. JEYADEVAN

10. ANA MIKA

11. MAHA(RASIGAN)

12. YAVANIKA SRIRAM

13. MALINI MALA

14. PERUMAL ACHI

15. ILAMPIRAI

16. KO.NATHAN(EGATHUVAN)

17. ATHMAJIV

18. IYYAPPA MADHAVAN

19. AZHAGIYASINGER

20. RIYAS QURANA

21. THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

22. SAMAYAVEL KARUPPASAMY

23. THEEPIKA THEEPA

24. MARIMUTHU SIVAKUMAR

25. UMA SHANIKA

26. THAMIZHNATHY

27. MA.KALIDAS

28. KARUPY SUMATHY

29. NEDUNTHEEVU NETHAMOHAN

30. PALAIVANA LANTHER

31. K.S.AMBIGAVARSHINI

32. MANARKADAR(RAJAJI RAJAGOPALAN)

33. V.N.GIRITHARAN

34. RAM PERIYASAMI

 

 

 

 

 

VELANAIYOOR THAS

 A POEM BY

VELANAIYOOR THAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

GOOD MORNING

How to send this Good Morning

Wifi, Laptop, e-mail – everything is there

Severing all connections

You remain as the primordial female.

You turn into an island surrounded by vast sea

How I wish I had trained a bird

If I had it would have carried my love

safely covering it with its feathers

and handed it over to thee

shall I ascend the peak and cry out proclaiming

But, won’t the words carried by the wind become time-ravaged

Can write on the cloud

But of the thousand and odd clouds running across the sea

How would you find this particular piece!

My lovely little girl!

This is Good Morning meant for you.

Should tell this before

The moisture of love on each word

go dry

extending the hand of thought that stretches on and on

I feel you

Now I say resounding

GOOD MORNING

காலை வணக்கம்

-----------------------வேலணையூர்-தாஸ்

எப்படி அனுப்புவது இந்த காலை வணக்கத்தை

வைபர் வட்சாப் ஈ மெயில் எல்லாம் இருக்கிறது

தொடர்புகளை துண்டித்து

ஆதி கால மனுசியாகி இருக்கிறாய்

நீண்ட கடல் சூழ்ந்த தீவாகிறாய்

நான் ஒரு பறவையை பழக்கியிருக்கலாம்

என் பிரியத்தை சிறகினால்

பொத்தி வந்து கொடுத்திருக்கும்.

உயரத்தில் ஏறி நின்று உரக்க சொல்லிவிடவா

காற்று காவி வரும் வார்த்தைகளுக்கு

வயதாகி விடாதா!

மேகத்தில் எழுதி விடலாம்

ஓடும் ஆயிரம் மேகங்களில்

எப்படி கண்டு கொள்வாய் இந்த துண்டு மேகத்தை!

என் சின்னப்பெண்ணே!

உனக்கான வணக்கம் இது

ஒவ்வொரு எழுத்திலும் இருக்கிற அன்பின் ஈரம் காயும் முன்

இதை சொல்லி விடவேண்டும்

நீள நினைக்கிற நினைவின் கை நீட்டி

உன்னை தொடுகிறேன்

இப்போது சொல்கிறேன்

இனிய காலை வணக்கம்-------

YUMA VASUKI

 TWO POEMS BY

YUMA VASUKI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. MARBLES ROLLING IN THE LIQUOR SHOP

The coins that a boy doing errands

for those tipplers

pleaded with one fully drunk and

on his way out

slipped from hand and fell on the floor.

As he bent to collect them

a miracle takes place….

Some marbles slipping from his shirt-pocket

scattered on the floor tinkling.

Bonding all there at once

they keep running on and on.

Stalled they were

at the childhood of all those

looking at them and floating

in times bygone.

As the boy stood there hesitant, shocked

One being merciful picked up that which lay by his side

and gave it to the boy.

With love swelling inebriated

another followed suit.

Hands too many

softening in a sense of unbearable guilt

gathered the marbles and gave them to the boy

as blessings.

மதுக்கடையில் உருளும் கோலிக்குண்டுகள்

யூமா வாசுகி

குடிப்பவர்களுக்குக் குற்றேவல் புரிந்து

அலைக்கழிந்த சிறுவன்

நிறைந்த போதையில் வெளியேறும் ஒருவனிடம்

இறைஞ்சிய சில்லறை

கைந்ழ்வு விழுகிறது தரையில்.

எடுக்கக் குனிகையிலோ

நிகழ்கிறதொரு அற்புதம்….

அவன் சட்டைப்பையிலிருந்து தவறி

கலீரிட்டுச் சிதறின கோலிக்குண்டுகள்.

அத்தனை பேரையும் சட்டென இணைத்துக்கொண்டு

நெடுக ஓடுகின்றன அவை.

கடந்த காலங்களில் மிதந்து

பார்த்திருந்தவர்களின் பால்யத்தில்

தட்டி நின்றன.

தயங்கித் திகைத்த சிறுவனிடம்

கருணை கூர்ந்து ஒருவன்

தன்னருகே கிடந்ததை எடுத்துக் கொடுத்தான்.

போதை மிகைத்த அன்புடன்

மற்றொருவனும் அவ்வாறே செய்தான்.

தாளாக் குற்றவுணர்வில்

நெகிழ்ந்த கரங்கள் பல

ஆசிகளெனக் கோலிக்குண்டுகளைப்

பொறுக்கிச் சேர்த்தன அவனிடம்.

2. THROUGH THE PASSAGE OF TIME....

Let the candy that I am

giving to this child

to eat and savour

taste sweet to the

Children of all ‘Ages’.

I caress the eye-lids of this

kid.

They would never lose anything

sweet and precious.

Let this kiss press itself

on all the cheeks and cause smile to blossom.

There is none outside

my embrace that’s

nurturing this child

which remains all engrossed in me

without a worry in the world.

Placing my hand on this

tiny head

I wish well and bless

all the children who I

have so far come across

and even beyond.

Here, all those lives have

become wholesome.

The all too precious world

opens its glittering stripes

wondering

‘Oh, Love, is your very quality

so divine!’

In this bus so overcrowded

someone’s child

sits in my lap.

A few minutes right

to take care of it

has come my way.

Oh, my fellowmen-suffering brethren

It is but my stars that

I have offered to your sky.

Even if one ray of light is lost

You are answerable.

For my invaluable treasures

I have appointed none save you

as security personnel.

Do keep them safe and secure.

சில நிமிடங்களில் யுகங்களுக்கு

யூமா வாசுகி

(சாத்தானும் சிறுமியும் கவிதைத் தொகுப்பி லிருந்து)

இந்தக் குழந்தைக்கு நான்

சுவைக்கத் தருகிற மிட்டாய்

அனைத்துக் குழந்தைகளின் காலத்திலும் இனிக்கவேண்டும்.

இக் குழந்தையின் இமைகளை வருடுகிறேன்.

என்றைக்கும் எந்த அருமையையும் இவர்கள் தவறவிட மாட்டார்கள்.

அத்தனை கன்னங்களிலும்

இந்த முத்தம் பதிந்து

குறுஞ் சிரிப்பை மலர்த்தட்டும்.

எந்தக் கவலையுமற்று என்னோடு ஒன்றியிருக்கும்

இக்குழந்தையைப் போஷிக்கும் என் அணைப்பிற்கு வெளியே ஒருவரும் இல்லை.

இதுவரை பார்த்த குழந்தைகள்

அதற்கப்பாற்பட்டவை அனைத்தையும்

இச்சிறு சிரசில் கைவைத்து வாழ்த்துகிறேன்.

அத்தனை வாழ்க்கையும் இதோ செப்பமாயிற்று.

அன்பே! உன் பதம் இவ்வளவு இனிதா என

வைரமணி உலகு

ஒளிரும் பட்டைகளைத் திறக்கிறது.

யாருடைய குழந்தையோ

இந்தப் பேருந்து நெரிசலில்

என் மடியிலிருக்கிறது.

சில நிமிடங்களுக்குக் கிடைத்திருக்கிறது சீராட்டும் உரிமை.

மக்களே

என் நட்சத்திரங்களைத்தான்

உங்கள் வானத்திற்குக் கொடுத்திருக்கிறேன்.

ஒளியின் ஒரு ரேகை குறைந்தாலும்

நீங்கள்

பதில் சொல்லக் கடமைப்பட்டவர்கள்.

என் பொக்கிஷங்களுக்கு உங்களையே

காவலாட்களாக நியமித்திருக்கிறேன்.

பாதுகாப்பாக வைத்திருங்கள்.

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 TWO POEMS BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Seeing the skin peeled-off by my poem-snake

Leaving the snake

They are all out to thrash me…

As my poem-snake

is crawling in search of Truth

in its skin being discarded time and again

There might be Truth sticking.

But

not just my poem

but also me _

venom-free.

என் கவிதைப்பாம்பு

உரித்துப்போட்ட சட்டையைப்

பார்த்து விட்டு

பாம்பைவிட்டுவிட்டு

என்னை அடிக்கத் துடிக்கிறார்கள்..

என் கவிதைப்பாம்பு

உண்மையைத்தேடி

ஊர்ந்துகொண்டிருப்பதால்

அவ்வப்போது உரிக்கும் சட்டையில்

உண்மை ஒட்டியிருக்கலாம்..

ஆனால்..

என் கவிதையில் மட்டுமல்ல

என்னிடமும் விஷம் இல்லை...

ராகவபிரியன்

(2)

It is in that footpath

we can see the hues and shades of

Human legs on the move.

Flying Red

Ultimate Black

Luscious Yellow

So a lot more ….

These days

legs wear footwear

so that the speed-hue of the feet

stay intact.

The climax of human walk

would lie still as the slippers torn.

In the tinge of soil

on wayside

It is in a corner where the sweat-pools of

speeding human walk

stagnate

The man who stitches the Speed

Sits on…

Still

in the Indian shade.

In front of him

whatever the haste be

it has to stand

with the back bent

as speed breaker….

In the hue of head bowed down….

As we keep pouring the time of stitching

any and everything

into the measure of eons

it would go on receiving and absorbing

the hue of patience

would be glittering with nil colour.

It is for you to learn

that your haste is a waste

That the footwear tears off

and lie stiff and erect all at once

along your paths

as speed-breakers.

Stitch on your own

the tattered speed

and the hours indeed.

and the slippers

Patience

Yourself…

and the hues of speed

that you had turned worn out

and tattered.

Ragavapriyan Thejeswi

•

அந்த நடைபாதையில்தான்

மனித கால்களின்

வேகத்தின் வண்ணங்களை

காணமுடிகிறது..

அதிவேகச் சிகப்பும்

அந்திம கருப்பும்

சிருங்கார மஞ்சளும்

இன்ன பிற நிறங்களும்...

இப்போதெல்லாம்

கால்கள் வேகவண்ணம் தேயாமலிருக்க

செருப்பணிகின்றன..

வேகம் கூடும்

மனித நடையின்

உச்சம்

அறுந்து விழும்

செருப்பாய் தேங்கும்..

மண்ணின் நிறத்தில்..

பாதையின்

ஓரங்களில்

மனித நடை வேகத்தின்

வியர்வைக் குட்டைகள்

தேங்கிக் கிடக்கும்

ஒரு மூலையில்தான்..

அறுந்துகிடக்கும்

வேகம் தைக்கும் தொழிலாளி

அமர்ந்திருக்கிறான்..

இன்னமும்

இந்திய நிறத்தில்..

அவன் முன்னே

எந்த வேகமும்

வேகத் தடையென

முதுகு வீங்கி

நின்றாக வேண்டும்..

தலை குனியும் நிறத்தில்...

எதையும் தைக்கும் நேரம்

யுகங்களின் அளவையில்

ஊற்ற ஊற்ற

வாங்கிக் கொண்டே இருக்கும்..

பொறுமையின்

நிறம் வண்ணங்களற்று

மின்னிக்கொண்டிருக்கும்..

உன் வேகம்

தேவையற்றதென

நீ அறியத் தான்

செருப்பின் வார் அறுந்து

வேகத் தடையென

உன் பாதைகளில்

திடீரென நிமிர்ந்து கிடக்கிறது..

தைத்துக் கொள்

அறுந்த

வேகத்தையும்

பொழுதுகளையும்

செருப்பையும்

பொறுமையையும்

உன்னையும்...

நீ தேய்த்துக் கிழித்த

உன் வேக வண்ணங்களையும்...

ராகவபிரியன்...

AATHI PARTHIBAN

 A POEM BY

AATHI PARTHIBAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOMENT RETRIEVED

Water-fostered Wilderness; the writhing torsos of water-snakes;

A dot of a mid-sea island;

Water-dripping core of eye;

The tinge of blood;

The Sky

Offering love, your fluctuations

Your eye opens the first ever blossom;

wonder what the very life would stare at

without blinking

In the occurring moment you came along

Sucking its heat does the

wintry season turn warm;

withered tree with winged species blooming.

The feathers fluttering and fall

would shroud the soil.

Will you be coming from there afar

After all had fallen asleep

there would be a lone strand of feather

so soft as silky cotton!

That turning alive in the blowing wind banging against,

the countenance turned blurred and distorted,

once it becomes translucent

will you be coming from there afar.....

Aathi Parthipan

மீள் கணம்

நீர் வளர்த்திய காடு; நீர்ப்பாம்புகளின் நெளிவுடல்; கடலின் நடுமையத்தில் ஒரு புள்ளி தீவு

தாகத்திற்காய் நீர் சொட்டும் விழி மையம்; கனவின் குருதி நிறம்

வானம்

அன்பை தரும் உன் அலைவுறுதல்

மலர்த்திப் பார்க்கிறது உன் கண் முதல் பூவை, கண் வெட்டாமல் யாரை பார்க்குமோ உயிர்

நிகழ்கணத்தில் நீ வந்தாய்

அதன் வெம்மை உறிஞ்சி கதகதக்கின்றதா குளிர்காலம்; புள்ளினங்கள்

பூக்கும் வறண்ட மரம்; சலசலத்து உதிரும் சிறகுகள் நிலத்தை மூடும். அங்கிருந்து நீ வருவாயா

எல்லாம் உறங்கியபின்னும் பஞ்சைப்போல் இருக்குமே ஒரு சிறகு

அது உயிர்த்து காற்றின் அடிப்பில் மோதி கழறும் முகம், தெளிந்த பின் நீ வருவாயா அங்கிருந்து

ஆதி பா