NESAMITHRAN

 FIVE POEMS BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. SHE WHO COUNTS THE CLOUDS

The movements of the snake falling into the water with thorn twisted and pierced through

resembles the voice-tract of the wolf looking up at the moon and speaking.

Under the circus-tent floating in the flooded city

the cage with animal that knows swimming

keeps sinking gradually

At the entrance of Stem Cell Bank

the saliva oozing out of the

autism - afflicted mentally deranged female

counting the clouds,

conversing with soothing silence

drips

on the amulet made of umbilical cord

Upon the wait atop the beak that would peck at and open it

at the close of the final day,

remains the bird with yet to grow fluffs.

Standing in front of the receiver

the dumb bar-worker is smoking

his own song.

மேகங்களை எண்ணும் பெண்

நேசமித்ரன்

பிசகி ஏறிய முள்ளுடன்

நீரில் வீழும் பாம்பின் உடல்மொழி,

முழுநிலா பார்த்துப் பேசும்

ஓநாயின்

குரல்பாதையை ஒத்திருக்கிறது.

வெள்ளம் வந்த நகரத்தில்

மிதக்கும் சர்க்கஸ் கூடாரத்தின் கீழ்

நீந்தத் தெரிந்த மிருகம் உள்ள கூண்டு

மெல்ல மூழ்கியபடி

ஸ்டெம் செல் வங்கியின் வாசலில்

பதனத் தைலமிடப்பட்ட

மௌனத்திடம் கதைத்தபடி

மேகங்களை எண்ணுகிற ஆட்டிசப் பிச்சியின்

கடைவாயிழுகும் நீர்

சொட்டுகிறது

தொப்பூல் கொடி

அடைத்து செய்த தாயத்தின் மீது

இறுதிநாள் அடைக்குப் பின்

தன்னைக் கொத்தித்திறக்கும்

அலகின் மீதான காத்திருப்பிலிருக்கிறது

இன்னும் ரோமம் முளைக்காதப் பறவை

ஒலிவாங்கியின் முன் நின்று

புகைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்

ஊமை பார்ஊழியன்

தன் பாடலை

2. SKY’S GOOSEBUMPS

These stars are the goosebumps that come

when in the foreplay of a communion

I ecstatically caress a body

set afire in an attempt at self-immolation

but yet survived

This crescent moon is the hanging- out tongue

of the watch dog

of a wine-shop opened at

early morn

that stretches its limbs

with head shaking

and front legs leaning backward

the lilies blossomed in the nakedness of the pond

resembles the fiery-eyed incense-sticks

emitting smoking on a tomb

The ants have devovoured the sunflower;

the fruit-eating bats gobble

at the clusters of grapes

hanging low as the breasts of pregnant woman

The body

stitched and handed over

giving no room to fall upon and wail

can ‘t be kept with us for long.

From somewhere seeps

the fragrance of the flower ‘Paalappoo’

ஆகாயத்தின் மயிர்க்கூச்சம்

---------------------------------------------------

தீக்குளித்து மரிக்காத உடலின்

தழும்புகளை ஒரு கூடலின்

முன்விளையாட்டில் தடவிக் களிக்கையில்

வரும் மயிர்க்கூச்சம்

இந்த நட்சத்திரங்கள்

தன் முன்னங்கால்கள் பின்சாய

தலைநடுங்க சோம்பல் முறிக்கும்

ஓர் இளங்காலை

மதுச்சாலையின் காவல் நாய்

நீட்டும் நாக்கு

இத்தேய் பிறை

கல்லறை மேல் புகையும்

தீக்கண் ஊதுபத்திகளை ஒத்திருக்கின்றன

குளத்தின் நிர்வாணத்தில் பூத்த

அல்லிகள்

சூரியகாந்திப் பூவை முற்றுமாய்

தின்றுவிட்டன எறும்புகள்

கர்ப்பவதியின் தனங்களாய்

தாழ்ந்த திராட்சைக் குலைகளைக்

காவுகின்றன பழந்தின்னி வவ்வால்கள்

விழுந்து அழ இயலாத

தைத்துக் கொடுக்கப்பட்ட உடலை

வெகுநாட்களுக்கு வைத்துக் கொண்டிருக்க

முடிவதில்லை

எங்கிருந்தோ கசிகிறது பாலப்பூவின்

வாசனை

(3)

In the book wherein

names are lost no sooner than they are written

I left behind an ultimate/armed alphabet.

All that those who willingly pay their obeisance

to the great grand God of Oblivion

place at Time’s altar of sacrifice is but

sun’s ashes of those days deeply relished.

In the liver of the bird migrating beyond the continent

the seed of the fruit savoured utmost .

In an unpredictable wave of the sea

the reflection of it’s abdomen for a split-second

winked as a wishfully believable lie.

எழுதியதும் பெயர்கள் தொலையும் புத்தகத்தில் ஓர் ஆயுத எழுத்தை

விட்டு வந்தேன்

மறதியின் பெருந்தெய்வத்தை

விரும்பித்தொழுபவர்கள்

காலத்தின் பலிமேடையில்

வைப்பது மிகச் சுகித்த

நாள்களின் சூரியச் சாம்பலைத்தான்

கண்டங்கடக்கும்

வலசைப் பறவையின் இரைப்பையில்

மிக ருசித்த கனியின் விதை

கடலின் ஏதோ ஒரு அலையில்

அதன் அடிவயிற்று பிம்பம்

ஒரே ஒரு கணம்

நம்ப விரும்புமோர் பொய் போல

சிமிட்டியது

(ஜூன் நினைவு)

(4)

Atop the tower of absurdity

a bird named Wonder

has laid eggs.

For someone to pray

each time it has to go flying and show

For love to hatch

how many more prayers

or

half-circles.

அபத்தத்தின் கோபுரத்தில்

அற்புதம் என்ற பறவை

முட்டையிட்டிருக்கிறது

யாரோ பிரார்த்திப்பதற்கு

ஒவ்வொருமுறையும்

பறந்து காட்ட வேண்டியிருக்கிறதும்

கூட

அன்பு பொரிப்பதற்கு

இன்னும் எத்தனை பிரார்த்தனைகள்

அல்லது

எத்தனை அரை வட்டங்கள்

நேச மித்ரன்

(5)

The purse she had lost while getting into the festival day bus

forced the old lady to get off the bus midway.

She stands there speechless

holding the new clothes which she had bought for her

dear grandson

with the money of her tireless toil

the whole month

The sky turns darker and darker

She stood there visualizing the inferno of thieves

in that remote deserted bus terminus

till the time

someone approached her

seeing the cloth bag

and ascertaining her identity.

பண்டிகை நாள் பேருந்தில்

ஏறும் போது

பறிகொடுத்த பர்ஸ்

அந்த மூதாட்டியை

பாதி வழியில்

இறக்கி விடுகிறது

மாசம் முழுக்க உழைத்து

பேரனுக்கு வாங்கிய புத்தாடையுடன்

செய்வதறியாது திகைத்து நிற்கிறாள்

வானம் இருட்டிக் கொண்டு வருகிறது

திருடர்களின் நரகம் எப்படி இருக்கும்

என்று கற்பனித்துக் கொண்டிருந்தாள்

அந்த தனித்த பேருந்து நிலையத்தில்

யாரோ துணிப்பையை பார்த்து

நீங்கள் இன்னார் தானா என்று

கேட்கும் வரை

நேச மித்ரன்