G.MAGUDESWARAN

 A POEM BY 

MAGUDESWARAN

rendered in English by Latha Ramakrishnan.(*First Draft)

For he who stood in the wordless space

there is no need to speak.

It was an ancient land with no camaraderie.

He didn’t see his mother.

First and foremost he saw the trees, plants and creepers

Then he heard the musical notes of birds.

Tender breeze that caresses us

It was an incessant cool jungle.

In the cool felt by him

forgetting one’s own self and straining with all his might

raising his voice

as splitting the throat

he has uttered a word with utmost effort.

Please be gracious enough to accept that sound as a word

- so I would beseech you.

Not doing that

oh, don’t regard him as a wild animal and aim at him

as if he is a dangerous species to be hunted down.

Go near him,

like a cat

he would kiss your feet

Just touch his head fondly.

Believing in your affection

he would close his eyes deeply.

Don’t ever look at his lips

that are too full of the sweet smell of fruits.

You would go crazy.

Unless you whole-heartedly invite him to come along

he would never pursue you.

சொல்லற்ற வெளியில்

நின்றவனுக்குப்

பேச வேண்டிய நிலை இல்லை.

தோழமையில்லாத

தொன்மை நிலம் அது.

அவன் தாயைப் பார்க்கவில்லை,

காடாய் விரிந்திருக்கும்

மரஞ்செடிகொடிகளைத்தான்

முதலில் பார்த்தான்.

பிறகு புள்ளினங்களின்

இசையொலிகளைக் கேட்டான்.

உடல்தீண்டும் இளங்காற்று

ஓயாத குளிர்வனம் அது.

தானுணர்ந்த தண்மையில்

தனைமறந்து குரல்முயன்று

தொண்டையைக் கீறியதுபோல்

ஒலித்தன்மை ஏற்றி

ஒரேயொரு சொல்லை

முயன்று கூறிவிட்டான்.

அந்த ஒலியைச் சொல் என்றே

ஏற்றருள்க என்று

உங்களை மன்றாடுவேன்.

அதை விடுத்து

அவனைக் கொல்விலங்குபோல் கருதிக்

குறிவைக்காதீர்.

அருகில் செல்லுங்கள்,

பூனையைப்போல்

உங்கள் கால்களை முத்தமிடுவான்.

தலையைத் தொட்டுக் கொடுங்கள்,

உங்கள் பாசத்தை நம்பி

கண்களை ஆழ்ந்து மூடுவான்.

பழவாசனை கமகமக்கும்

அவன் இதழ்களை

ஒருபோதும் நோக்காதீர்

மனம் பிறழ்ந்துடும்.

நீங்கள் வேண்டி அழைத்தால் ஒழிய

ஒருபோதும் பின்னால் வரமாட்டான்.