THAMIZH UDHAYA

 A POEM BY

THAMIZH UDHAYA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The rims of oysters which refusing to doze off

go shifting to the dark abyss of sea

are probing the inflorescence of sleep

In the bone-jars of sorrow-filled suicidal boats

of the sea-horses

the thefts of language set aflame

remain lost.

Inside the bodies that murmur in the dungeon

with heavy iron planks

Nation’s knee-bones

sing the song of dirge.

The volcano of lives that burn in the eyes

as raging flames

in mid-sea unleashed

surrounds an all too expansive jungle

and lays it under siege

In Crosses still wet with blood

Babies are coming into being.

For lifting and carrying them

we with our backbone broken

are getting ready

The cannons and supersonic

Are getting ready to

Sprout again in the battleground

Jungle of wild dense bush spread

towards the land in heaps

The province of colossal wound

with scar that pricks and pains

The wells spring nuclear power plants

The shreds and remains of our

torn apart bodies

not turning dry and becoming manure

lie there rotten

Whoever rules us

what does it matter

Whoever digs the soil

the seed in slumber

is to get reenergized – right?

We are the killed again corpses of Nationalism.

உறங்க மறுத்து

கடலின் இருளாழத்தில் இடம்பெயரும்

சிப்பிகளின் முனைகள்

துயிலின் பூந்துணர்களை

துழாவிக் கொண்டிருக்கின்றன

கடற்குதிரைகளின் துயருற்ற தற்கொலைப்படகுகளின்

எலும்பு சீசாக்களில்

தீப்பற்றிய மொழியின் திருட்டுகள்

தொலைந்து கிடக்கின்றன

கனமான இரும்புப் பாளங்களுடன்

ஆழ்கிடங்கில் முணுமுணுக்கும் சரீரங்களுக்குள்

தேசியத்தின் முட்டி எலும்புகள்

முகாரி பாடுகின்றன

கண்களில் மூண்டெரியும்

உயிர்களின் எரிமலை

கடல் நடுவில் கட்டுக்கடங்காது

பெருங்காட்டைச் சுற்றி வளைக்கிறது

இரத்தக்கறை காயாத சிலுவைகளில்

பாலன்கள் பிறந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்

தூக்கிச் சுமக்க

முள்ளெலும்பு ஒடிந்த நாங்கள்

தயாராகிக் கொண்டிருக்கிறோம்

மறுபடியும்

டாங்கிகளும் சுப்பர் சொனிக்கும்

போர் வெளியில் முளைத்து

பலியெடுக்க ஆயத்தமாகிறது

நிலம் நோக்கி

புதர்க்காடு புற்றெடுக்கிறது

காயப் பெரும் பிரதேசம்

உறுத்தும் தழும்பேறிக் கிடக்கிறது

கிணறுகள் அணு உலைகளை

ஊற்றெடுக்கிறது

கிழித்தெறியப்பட்ட

எங்கள் உடல் சிதிலங்கள்

உலர்ந்து மக்காது அழுகிக் கிடக்கின்றன

எங்களை யார் ஆண்டால் என்ன

யார் தோண்டினால் என்ன

விதைகள் உறங்குவது

வீரியம் கொள் முளை தகவுக்குத்தானே

நாங்கள் தேசியத்தின் மறுபிணங்கள்.