ADHEEDHAN SUREN

 A POEM BY

ADHEEDHAN SUREN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE PLAYGROUND

(1)

He who goes on

with no care in the world

whistling and viewing the sky

when pausing and casting a backward glance

chanced to see that Being’s eyes

looking so straight.

Though they are to alight

at some stop

of the ongoing journey

which has begun well beyond Time Immemorial

their wagon speeds past without halting.

He who tries to escape from its eyes that pierce his skin

I remember seeing umpteen number of times

in the looking glasses.

The countenance of the owner of the fingers

holding the edge of the chain clasped around the neck

of that which chases incessantly.

Eating away the clothes of

He who keeps running

shedding off his attires one by one

it pursues him as the ring of inescapable curse.

Coming close to him crouching

at the height of fear

with no way out

and staring at him who is ping the chain

with position changed

staring at him _

the meaning of the sarcastic laugh

seen on its lips

deciphered

the path unravels.

(2)

On the other side of this towering compound wall

there is a playground

Controlling its heart that is stirred a lot

hearing the hues and cries of those

daily visitors

when it tries to sleep focused

within the dream are slowly heard

the dos and don’ts of a game hitherto unknown.

When the container with dust

that come floating in the air collected

brims and overflows

comforting those who want not

to be the ball being kicked

nor bat that hits

or the net in the court

nothing of this sort

but nurturing the weird desire

of becoming the floor

to turn into the floor of the playing ground

and keep waiting day after day

and for the opportune moment

brimming and overflowing

the resounding bell heard afar

coming in the way

in the ground where those

in front of the compound wall

unable to ever enter inside _

who have taken a print out and

preserved the laughing face drawn on the ball

that lands from nowhere

games aplenty are being played

non-stop.

(3)

None seemed to have noticed the man who sits there

saying nothing

just like that statue that

keeps watching in silence

all that are taking place.

As an ace photographer

who clicks everything

with his head raised as he goes on

closing and opening his eyes

stills accumulate.

Calling him who is forever engaged

in the game of finding the old one

in hiding inside the new ones

piling up

the voice pleading for inclusion in the game

being heard by him alone

slowly turning towards that direction

and smiling

the statue winks and laughs

in response.

விளையாட்டு மைதானம்

(1)

எவ்விதக் கவலைகளுமின்றிச் சீழ்க்கையடித்தபடி

வான்பார்த்து நடந்துசெல்பவன்

நிதானித்துத் திரும்பிப் பார்க்கையில்

அவ்வுயிரின் கண்களை

நேருக்குநேர் சந்திக்க நேரிடுகிறது

எப்போதென கணிக்க இயலாத

காலத்திற்கு முன்பிருந்தே

தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் பயணத்தின்

ஏதோவொரு நிறுத்தத்தில்

இறங்கவேண்டியவர்களாயினும்

நிற்காமல் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது

அவர்களின் வாகனம்

உடலைத் துளைத்திடும் பார்வையிலிருந்து

தப்பிக்க முயல்பவனை விடாது துரத்திடும்

அதன் கழுத்தில் மாட்டப்பட்டிந்த

சங்கிலியின் முனையைப் பிடித்திருக்கும்

விரல்களுக்குச் சொந்தக்காரனின் முகத்தை

இதற்குமுன் பலமுறை

கண்ணாடிகளில் பார்த்த ஞாபகம்

உடையினை ஒவ்வொன்றாய்க் களைந்தபடியே

ஓடிக்கொண்டிருப்பவன்

அவிழ்த்தெறிந்த ஆடைகளைத் தின்றபடியே

மீளமுடியாச் சாபத்தின் கண்ணியாய்

பின்தொடர்கிறது

இனி வழியேதுமில்லையென

பயத்தின் உச்சத்தில் உடலொடுங்கிக்

குன்றியவனின் அருகில் வந்து

இடம்மாற்றிய

சங்கிலியைப் பற்றியவனை

விழிகளால் வெறித்துப் பார்க்குமதன்

இதழில் தெரிந்த ஏளனச் சிரிப்பின்

அர்த்தம்புரிந்திட

திறந்துகொள்கிறது பாதை.

(2)

நெடிதுயர்ந்த

இம்மதிலுக்குப் பின்னே இருக்கிறது

ஒரு விளையாட்டு மைதானம்

தினமும் வருபவர்களின்

கூச்சல்களும் இரைச்சல்களும்

செவிகளில் விழும்போதெல்லாம்

பரபரக்கும் மனதைக் கட்டுப்படுத்தி

கவனம் சிதறாமல் உறங்க முயல்கையில்

கனவுக்குள் மெல்லக் கேட்கிறது

இதுவரை அறியப்படாத விளையாட்டின்

விதிமுறைகள்

உதைபடும் பந்தாகவோ

அடித்திடும் மட்டையாகவோ

இடையிலிருக்கும் வலையாகவோ

எதுவொன்றாகவும் இல்லாமல்

மைதானத்து நிலமாக இருக்க விரும்பும்

விநோத ஆசையோடு

நிதமும் தருணத்தை எதிர்பார்த்துக்

காத்திருப்பவர்களுக்கு ஆறுதலெனக்

காற்றில் மிதந்து வரும் தூசிகளைச்

சேகரித்து வைத்திருக்கும் கொள்கலன்

நிரம்பி வழிகையில்

தூரத்தில் ஒலித்த மணியோசையால்

சிந்தை மீண்டு தலைதிருப்பிட

எங்கிருந்தோ வந்து விழும்

பந்தொன்றில் வரையப்பட்டிருக்கும்

சிரிக்கும் முகத்தைப் பிரதியெடுத்து

பத்திரப்படுத்தி வைத்திருக்கும்

மதிலுக்கு முன்னிருப்பவர்களால்

ஒருபோதும் போகமுடியாத மைதானத்தில்

தொடர்ந்து நடந்து கொண்டுதானிருக்கின்றன

எண்ணற்ற விளையாட்டுகள்.

(3)

நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும்

யாவற்றையும் பார்த்தவாறே

அமைதியாய் இருக்கும்

அச்சிலையைப் போலவே எதுவும் பேசாமல்

ஒரு ஓரமாய் உட்கார்நிருப்பவனை

யாரும் கவனித்ததாய்த் தெரியவில்லை

அனைத்தையும் படம்பிடிக்கும்

தேர்ந்த புகைப்படக் கலைஞனைப்போல

தலையை உயர்த்தி

கண்களை மூடிமூடித் திறக்க

சேகரமாகின்றன புகைப்படங்கள்

குவியத்தொடங்கிய புதியனவற்றுக்குள்

ஒளிந்துகொண்டிருக்கும்

பழையவைகளைக் கண்டுபிடிக்கும்

ஒருபோதும் அலுத்திடாத விளையாட்டில்

ஈடுபட்டிருப்பவனை அழைத்து

தன்னையும் சேர்த்துக்கொள்ளச் சொல்லி

இறைஞ்சும் குரல் அவனுக்கு மட்டுமே கேட்டிட

மெல்ல அத்திசைநோக்கி

திரும்பிப் பார்த்து சிரித்தவனுக்குப் பதிலாய்

ஒற்றைக்கண் சிமிட்டி நகைக்கிறது சிலை.

அதீதன் சுரேன்