RAVI SUBRAMANIAN

 A POEM BY

RAVI SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

YOU ARE EVERYTHING

In order to provide us shelter

From the sultriness of ‘Karisal’, the Black soil

You planted saplings so full of care

Upon growing thirsty turning dry and disintegrating

You became the fountain

Upon the fence of compassion too

Pirandai creepers.

By reason of being in harmony

the yellow-soaked heat too

turns into warmth.

On the soil of

Time Immemorial isolation

the fragrance of Love

creeps and grows

far and wide

in the kindness of your voice

fruits fertile

burst open.

Disclaiming responsibility for the wonders

happening

If you stand thus thoroughly immersed

in the flutter of cluster of birds

_ Oh, how to name it?

யாதுமாகிநின்றாய்

கரிசலின்வெக்கைகண்டு

கரிசனகன்றுகள்நட்டுவைத்தாய்

தாகித்துவெடித்துக்காய்ந்ததில்

சுரந்தாய்ஊற்றாய்

பரிவின்வேலியிலும்பிரண்டைக்கொடிகள்

அணுக்கஇருப்பின்விளைச்சலால்

மஞ்சள்தோய்ந்தவெய்யிலும்

இளஞ்சூடாகிறது

பன்னெடுங்கால

தனிமையின்நிலமெங்கும்

பற்றிப்படர்ந்துவீசுகிறது

அன்பின்நறுமணம்

நின்குரலின்கனிவில்

சூல்கொண்டகனிகள்

பிளக்கின்றன

நிகழும்அற்புதங்களுக்குப்

பொறுப்புதுறந்து

புட்கூட்டச்சலசலப்பில்

இப்படிலயித்துநின்றால்

இதற்குஎன்னவெனபெயர்வைப்பேன்நான்.