THARMINI

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

RETURN TO ONE’S HOMETOWN

Standing in street deserted

With whom do you chitchat?

Why keep knocking on the door of a house

where none lives?

Tugging and pushing aside the screen

of matted leaves

Thoroughly fatigued you turned.

In each house there lived people – You had known.

In roads barren the sun’s heat strolls on.

Coconut trees standing like old ones

awaiting death anon.

Mango trees having fingers extending

empty hands towards the sky.

Palm-trees providing umbrella-shade

whenever you return to this land.

In the cracked wall of the well

the Banyan tree brings to life the soil.

In hands that played with the sand

In legs that stamped on barren ground

isolation creeps on.

When coming across faces known

the distance of Time in migration

seen.

ஊர் திரும்புதல்

--------------------------

ஆட்களில்லாத தெருக்களில்

நின்று

யாரோடு கதைக்கிறாய்?

யாருமில்லாத வீடொன்றின் கதவை

ஏன் தட்டிக் கொண்டிருக்கிறாய்?

கயிறு இழுத்துக் கட்டப்பட்ட படலைகளை

உலுப்பித்தள்ளி களைத்துப் போனாய்.

ஒவ்வொரு வீட்டிலும் மனிதர்கள் வாழ்ந்தனரே.

வெறித்த வீதிகளில் வெயில் நடமாடுகிறது.

சாகக் காத்திருக்கும் முதியவர்களைப்போல

தென்னைகள்.

வெறுங்கைகளை விண்ணோக்கி நீட்டும்

விரல்களுடன் மாமரங்கள்.

எப்போது திரும்பி வந்தாலும் ஒரு குடை நிழல் தரும்

பனைகள்.

வெடித்துப்போன கிணற்றுச் சுவரில்

ஆலமரம் காணியை உயிர்ப்பிக்கிறது.

மணல் அளைந்த கைகளிலும்

வெறுந்தரை மிதித்துத் திரிந்த கால்களிலும்

அந்நியம் ஊர்கிறது.

அறிந்தவர் தெரிந்தவரைக் காணும்போது

புலம்பெயர்ந்த காலத்தின் நீளம் தெரிகிறது.

-தர்மினி-

•