JEYADEVAN

 TWO POEMS BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1) A CUP OF LOVE

The love of one and all

are not the same

The love of some women

is like the flower with worm-snake

In laughter it is flower

If provoked, snake for sure

The love of some

is like nail-polish

Excessively elegant

Those who love in-depth

just as relishing a cup of tea

would each day leave behind

dove-feathers

on the shore where they sat and conversed

Just the way the parrot is reared with

feeding milk

Love nurtures one

feeding emotions

As cotton with the shell opened

it might also run off one fine evening

Consummate love is like the water

flowing along the canals and joining the river

Tiger’s roar

Snail’s crawl

Butterfly’s perch

Stallion’s leap

So the lovers would be in

acts myriad

But

Love is like a glass vase

that is there always

expecting ever a finger

awaiting the opportune moment to push it

Just as the deer-skin contains in it

the body-heat of he who sat upon and left

the forever young love

would stealthily store the kisses

exchanged by lovers

For he who has not loved

Time has in store

a useless walking-stick

and an umbrella unfurled.

ஒரு கோப்பை காதல்

எல்லோருடைய காதலும்

ஒரே மாதிரி இருப்பதில்லை

சில பெண்கள் காதல்

பூநாகம் மாதிரி

சிரித்தால் பூ

சீண்டினால் நாகம்

சிலருடைய காதல் நகப்பூச்சு மாதிரி

நளினமாய் இருக்கும் மிகமிக

கோப்பை தேநீரை ரசித்துக் குடிப்பவர் போல

அனுபவித்துக் காதலிப்பவர்

ஒவ்வொரு நாளும் விட்டுச்

செல்வார்கள் புறா இறகுகளை

அமர்ந்து பேசிய கடற்கரையில்

கிளிக்கு பால் ஊட்டி வளர்ப்பதுபோல

உணர்வுகளை ஊட்டிஊட்டி

வளக்கும் காதல்....

ஓடு திறந்த பஞ்சுபோல

ஓடவும் கூடும் ஒரு பொன்னந்தி பொழுதில்

வாய்க்கால் வழி ஓடி ஆற்றில் கலக்கும் தண்ணீர் போன்றது

பக்குவப்பட்ட காதல்

புலியின் உறுமல்

நத்தையின் ஊர்தல்

பட்டாம்பூச்சியின் அமர்தல்

குதிரையின் பாய்ச்சல்

என வெவ்வேறு இயக்கத்தில்

இருப்பார்கள் காதலர்கள்

ஆனால்

காதல் என்பது எப்போதும் இருக்கும்

கண்ணாடி குடுவை போல

தட்டிவிடத் தயாராய் ஒரு விரலை

எதிர் பார்த்து

தன் மேல் அமர்ந்துவிட்டுப் போனவன் உடல் சூட்டை

மான் தோல் வைத்திருப்பதுபோல

காதலர் இட்ட முத்தங்களை தன்னுள்

பதுக்கி வைத்திருக்கும்

இளமையான காதல்

காதலிக்காதவனுக்கு எப்போதும்

வைத்திருக்கும் காலம்

ஒரு உதவாத கைத்தடியையும்

விரிக்காத குடையையும்

ஜெயதேவன்

(2)

A house remote

Aloneness absolute

You feel as if someone is seated

in the empty chair

The strands of downpour so torrential

chat with you as a close pal

When all at once the rain stops

You feel as if you have lost a friend

who is bidding adieu.

When it is evening

in the aroma blowing

from somewhere

of Manoranjitham flower

Do you inhale the odour

of Vanaranjani sister

who set herself aflame

Does your heart hear the tinkling anklets

sporadically

A blank sheet stirs

as if someone is leafing through the pages

of your diary

Something eerie

You turn a little jittery

With your pen you launch

the first line of your poetry

The feeling of someone peeping intensely

and reading from behind

engulfs thee.

At the gate a thudding nose

Someone seems like removing the footwear

and entering inside.

Mind turning murkier

you feel the strolling time of the ghost

mentioned by grandma

in your childhood

has arrived.

For sure,

the fruiting stage

of your coming of age

for evolving into a poet

is all set

in right earnest.

•

ஒதுக்குப்புறமான வீடு

எவருமற்ற தனிமை

காலியாய் உள்ள நாற்காலியில் யாரோ அமர்ந்திருப்பது போல்

உணர்கிறீர்கள்

அடை மழைத் தாரைகள் நண்பனைப்

போல் உங்களிடம்

பேசுகின்றன

சட்டென மழை விட்டதும்

விடைபெற்றுப் போகின்ற ஒரு நணபனை இழந்தது போல் கருதுகிறீர்கள்

மாலையானதும் எங்கிருந்தோ வீசும்

மனோரஞ்சிதத்தில்

தீக்குளித்த வனரஞ்சனி அக்காவின்

வாசம் வீசுகிறதா

விட்டு விட்டு கொலுசொலி கேட்பதாக

மனதில் படுகிறதா

ஒரு வெற்றுத்தாள் அசைகிறது

யாரோ ஒருவர் உங்கள் டைரியை

புரட்டுவது போல் ஒரு அமானுஷ்யம்

உங்களுக்கு லேசான திகில்

எழுதுகோலில் கவிதையின் முதல்வரியை துவக்குகிறீர்கள்

பின்னிருந்து எவரோ உற்று வாசிக்கும் உணர்வு வருகிறது

வெளிவாசலில் சரட்டெனும் ஒலி..

யாரோ செருப்பை கழற்றிவைத்து

உள்ளே நுழைவது போல் படுகிறது

மசங்க ஆரம்பித்ததும் பாட்டி பால்யத்தில் சொன்ன பேய் நடமாடும்

நேரம் வந்து விட்டதாக நினைக்கிறீர்கள்

சந்தேகம் வேண்டாம் நீங்கள் கவிஞனாவதற்கான

பூப்பு உங்களில் பூக்கத் துவங்கிவிட்டது.

ஜெயதேவன்