KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The words that had all along been held close

with trust utmost

help me in ascending the mount

When I look back with suspicion usual of a human

Without asking “Oh you, are you doubting us

who had accompanied you all these days

not abandoning you even in the terrible abyss,

they bloom into flowers.

I embrace them with passion unleashed

and adorn me with them all over

The fragrance or stench that those

who come face-to-face

experience

is each one’s destiny.

For me nothing matters

None significant

More than my heart my legs are so melting

The container is real stark water

When you reflect your own face

In me

Don’t I know the dimesnisonsfo your countenance

So many a kinship

Hopes

Principles

Ideologies

While everything is belied and defeated

Though wading through and coming past

Cave- w ritings

Inscriptions

Palm-leaves

Printed sheets

The words that still remain the final hope of mankind

I construct those words

But

In those times when I am the one giving

the sacrificial offering

and the one who is receiving it

Everything turns a little blurred

and subsequently becomes clearer.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

இதுகாறும் நம்பி கைக்கொண்ட

சொற்கள் மலையேற துணை நிற்கின்றன.

மனிதக் குணத்தோடு சந்தேகித்து திரும்பிப் பார்த்தால்

அட ! அத்தனை அதல பாதாளத்தில் கூட

உன்னைக் கைவிடாமல் கூடவே வந்த

எங்களையே சந்திக்கிறாயா

எனக் கேட்காமல் பூவாக மலர்கின்றன

அத்தனை தீவிரத்துடனும்

மூர்க்கத்துடனும்

அள்ளி வாரிச் சூடிக் கொள்கிறேன்

அதனை எதிர்கொள்பவர்

அனுபவிக்கும்

நறுமணமோ

துர்வாசமோ

அவரவர் ஊழ்வினை

எனக்கு

எதுவும்

யாரும் பொருட்டில்லை

என் மனதைவிட கால்கள் அத்தனை நீர்மையானவை

பாத்திரமோ அச்சு அசல் தண்ணீர்

உங்களுடைய முகத்தையே

என்னில் பிரதிபலிக்கும் போது

எனக்குத் தெரியாதா என்னுடைய முகம் என்னவென்று

அத்தனை

உறவுகள்

நம்பிக்கைகள்

கொள்கைகள்

கோட்பாடுகள் என

யாவும் தோற்றுக் கொண்டிருக்கும் போது

குகை ஓவியங்கள்

கல் வெட்டுக்கள்

ஒலைச் சுவடிகள்

அச்சுக் காகிதங்கள் கடந்து வந்தாலும்

இன்னும் மனிதர்களின் கடைசி நம்பிக்கையாக

இருக்கும் சொற்களை சமைப்பவன் நான்

என்னவொன்று

பலி கொடுப்பவனாகவும்

அதனை ஏற்பவனாகவும்

இருக்கும் நேரங்களில்

யாவும் சற்றே குழம்பித் தெளிகின்றன.