RAMESH PREDAN

TWO POEMS BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. TIMERAIN

He came running from different directions

and found shelter under the same roof.

By the time the sky cleared

we had waded through a hundred years.

Such a rain would never have poured

before

Writing anyones history

In one sitting

with no corrections nor deletions

Though living under the same roof

Till the time we move out of the social constructs

That have defined me as male

And you as female

The gender-divide of the two bodies

would continue mutually alienating.

Till date you touch and feel me

As but a man alone.

Only because you are not like me

That I continue to live with thee.

The affinity nurtured by dissimilarities

In the space between these differing bodies

Family society Nationality

As plants trees jungles

Yes our politics

Begins from gender-body divide.

You who sought shelter in rain

turned into tree.

I who got drenched in the downpour

metamorphosed into Rain

This jungle is a century old

Upon the ornate temple-tower of the

Chola era

a Peepal sapling -

its age, a millennium.

Ramesh Predan

•

○ காலமழை

வெவ்வேறு திசை வழியே ஓடிவந்து

ஒரே கூரையின் கீழ் ஒதுங்கினோம்

வானம் வெளுத்தபோது

நூறாண்டுகளைக் கடந்திருந்தோம்

இப்படியொரு மழை

இதற்கு முன்னே பொழிந்து

யாருடைய வரலாறையும்

அடித்தல் திருத்தலின்றி

ஒரே அமர்வில் எழுதியிருக்காது

ஒரே கூரையின் கீழ் வாழ்ந்தாலும்

என்னை ஆணாகவும்

உன்னைப் பெண்ணாகவும்

வரையறுத்த

சமூகச் செயல்திட்டத்திலிருந்து

வெளியேறாதவரை

இரு உடம்பின் பால் வேற்றுமை

ஒருவரையொருவர்

அந்நியப்படுத்திக்கொண்டே இருக்கும்

இன்றுவரை என்னை ஓர்

ஆணாகவே தொட்டுணர்கிறாய்

நீ என்னைப்போல் இல்லாததாலேயே

இன்றுவரை உன்னுடன் வாழ்கிறேன்

வேற்றுமைகளால் விளைந்த உறவு

இந்த வேறுபடும் உடம்புகளின் இடைவெளியில்

குடும்பம் சமூகம் தேசியம்

செடியாய் மரமாய் காடாய்

ஆம், நமது அரசியல்

வேறுபடும் பாலுடம்பிலிருந்துத் தொடங்குகிறது

மழைக்கு ஒதுங்கியவள் மரமானாய்

மழையில் நனைந்தவன்

மழையானேன்

இந்தக் காட்டுக்கு நூறு வயது

சோழர் காலக் கோயில் கோபுரத்தில் அரசங்கன்று

அதற்கு வயது ஆயிரம்.

(2)FROM PERIPHERAL TO CENTRAL

Leave the light there itself

and come – thee alone

Your countenance with pale gloom widespread

would appear as the yet-to ripen sun

entangled inside the fog and

struggling

Full-fledged dawn is flawed in beauty

The shortcomings of the surroundings

Your being turns consummate.

The river that flows on

do not become wholesome

because of the sand-spits seen hither and thither

In the beauty of the blank spaces

not filled by water

you place yourself.

The face that opens the eyes

reveals your body entirely

As long as there are blinking eyelids

there is no nudity as such.

For me to be buried

this land would set aside

some space.

The Neem seed planted in that

would sprout

and create a tree and an Almighty inside it

Collecting the stray ones that

do not contain themselves in the Whole

I would create myself.

I live in the leftovers.

If you feel hungry

swallow me

With my remnants

You would be fulfilled

Ramesh Predan

•

○ வெளியிலிருந்து உள்ளே

வெளிச்சத்தை அங்கேயே விட்டுவிட்டு

நீ மட்டும் வா

வெளிர் இருள் படர்ந்த

உனது முகம்

மூடுபனிக்குள் சிக்கித் திணறும்

இன்னும் முதிராதப்

பரிதிபோல இருக்கும்

முழு விடியலில் அழகில்லை

முழு இருட்டில்

எதுவுமில்லை

சூழலின் அரைகுறைத் தன்மையை

உனது இருப்பு நிறைவுசெய்கிறது

ஆங்காங்கே தென்படும் திட்டுக்களால்

ஓடும் ஆறு

முழுமையடைவதில்லை

நீரால் நிரம்பாத

வெற்றிடங்களின் அழகில்

உன்னை இடப்படுத்திக்கொள்கிறாய்

கண்களைத் திறக்கும் முகம்

உனது முழுவுடம்பையும்

வெளிப்படுத்திவிடுகிறது

மூடித்திறக்கும் இமைகள் உள்ளவரை

அம்மணம் இல்லை

நான் புதைக்கப்படுவதற்கு

இந்த நிலம்

கொஞ்சம் இடத்தை

எனக்கு ஒதுக்கித் தரும்

அதில் ஊன்றப்படும்

வேப்பவிதை முளைத்து

ஒரு மரத்தையும்

அதற்குள் ஒரு தெய்வத்தையும் ஆக்கித்தரும்

முழுமையில் தம்மை தரித்துக்கொள்ளாத

உதிரிகளைத் திரட்டி

என்னைச் செய்தேன்

நான் மிச்சத்தில் வாழ்பவன்

உனக்குப் பசித்தால்

என்னைத் தின்றுவிடு

எனது மிச்சத்தால்

முழுமையடைவாய்.