THAMIZHNATHY

 A POEM BY

THAMIZHNATHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the morning a flower blooms inside me

As big as a Sunflower

Till midday it goes on spreading its petals

more and more and more…..

Taking hold of an imaginary form

I dance whirling.

Calling “Oh, my precious darling!”

a melting kiss on the crest of Life.

Then….

At dusk darkness shrouds

From its hole comes the rustling of Memory-serpentine.

I have neither the strength nor the vigour

to strangle and end the day.

Till it turns still on its own

waiting with dark-filled eyes.

The next morn

piercing through the curtains

Sun’s ray come right up to the bed

caressing the cheek cozily.

Opening wide its petals and blooming again as ever

_ the flower.

The dance with the day.

Twilight hour _

It is quite a distance away

Let’s dance all the way!

Thamizhnathy Nathy

காலையில் எனக்குள் ஒரு பூ மலர்கிறது

சூரியகாந்தி அளவு பெரிது

மதியம்வரை விரிந்து... விரிந்து... விரிந்து...

கற்பனையுருவொன்றின்

கைபிடித்துச் சுழன்றாடுகிறேன்

"செல்லமே!" என விளித்து

வாழ்வின் உச்சந்தலையில் ஒரு ஈரமுத்தம்.

பிறகு...

அந்தியில் இருள் சூழ்கிறது

புற்றிலிருந்து நினைவரவம் சரசரக்கிறது

பொழுதின் கழுத்தைத் திருகி முடித்துவைக்கும்

திராணி எனக்கில்லை

அதுவாய் மடிந்து அடங்கும்வரை

இருளடர்ந்த கண்களுடன் காத்திருப்பு.

மறுநாள் காலை

கதிர், திரைச்சீலைகளை ஊடறுத்து

உள்வந்து ஒளிர்கிறது

படுக்கைவரை வந்து

கன்னம் தடவி இழைகிறது

மீண்டும் மதாளித்து மலரும் பூ

நாளோடான நடனம்

அந்தி...

அதற்கின்னும் நேரம் உள்ளது

அதுவரை நாம் ஆடலாமே!