RAMESH PREDAN

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE DEATH OF THE READER

So a miracle happened

Once in each decade

one would be born to read me

In intelligence precision form and language

this Reader of a decade would be much alike the Reader of the one

belonging to another Age

This reader would be born with a change in gender

As he goes on reading

I would be born in him

as Male Female ever anew

In the body alive sans Text

Gender-operative narrative style

Is out of context.

It would don the gender of the one who reads it.

The death of the creator within the Text

would also be Reader-oriented.

There is no Death of the Text.

Author’s death is fictitious.

All those living in fiction

are by nature beyond

Being Non-Being

I’ll speak the truth, my fellow mortals

The Reader alone dies

The subjective I each time taking me

touching and opening and reading

squeezing its all into me

and filling me thus

The absurdity of it, the Reader’s Text

I created sometime long ago

and ceased to be

sublimated in human minds.

Well

Through the ages

the singular text of the creator

stayed on in the language

I crouched inside my text.

In the ultimate run of

the Fiction superseding the Text

My self and the Text alone

remained.

வாசகர் மரணம்

=============

அப்படித் தானோர் அதிசயம் நிகழ்ந்தது

ஒவ்வொரு பத்து ஆண்டுக் கொருமுறை

என்னைப் படிக்க ஒருவர் பிறப்பார்

அறிவில் தெளிவில் உருவில் மொழியில்

அவரைப் போலவே இவரும் இருப்பார்

பாலில் வேறாய் மாறியும் பிறப்பார்

படிக்கப் படிக்க அவரில் நானே

ஆணாய் பெண்ணாய் புதிதாய்ப் பிறப்பேன்;

பிரதியில் வாழும் சொந்த உடம்பில்

தனித்த பால்நிலை செயல்படும் மொழிதல்

இல்லை; படிப்பவர் பாலை உடுத்தும்;

பிரதிக் குள்ளே ஆக்கியோர் மரணம்

வாசிப் பவரைப் பொறுத்தே அமையும்;

பிரதியின் மரணம் என்பது இல்லை

ஆக்கியோர் மரணம் என்பது புனைவு;

புனைவில் வாழும் உயிர்கள் எல்லாம்

இன்மை இருப்பு கடந்த இயல்பு;

உண்மை உரைப்பேன் உலகத் தீரே

வாசகர் மட்டுமே மரணிக் கின்றார்.

ஒவ்வொரு முறையும் என்னை எடுத்து

தொட்டுப் பிரித்துப் படிக்கும் தன்னிலை

தன்னைத் திணித்து என்னை நிறைக்கும்

வாசிப் பபத்தம்: வாசகப் பனுவல்.

என்றோ படைத்தேன் செத்தேன் மனிதர்

நினைவில் பதங்க மானேன்; நிற்க,

காலங் காலமாய் மொழியில் நிலைத்தது

ஒற்றைப் பிரதி: படைத்தவர் பனுவல்.

பிரதிக் குள்ளே பதுங்கிக் கொண்டேன்

பிரதியைப் புனைவு கடக்கும் இறுதியில்

நானும் பிரதியும் மட்டும் மீந்தோம்.

0 0 0