MOHAMED BATCHA

 A POEM BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

Lifting the old age that lay fallen

He put it on his shoulder.

Others laughed at him.

‘This is my identity

Why should I renounce it’, asked he.

‘Youth alone is energetic’ they said.

‘Can one gain speed merely by pretending

Am I a fool to throw away

the bundle of intelligence and wisdom?

Each and every strand of my fallen hair

would mark paths I have crossed

All those silvery hair

would be enumerating their vast experience

What do you think of these wrinkles?

They are the lines of poems written for youth.

Plato and Xenophon had read but

the wrinkles of Socrates.

Elderliness is an important evidence

of the journey of Life

Losing it

where to go and search for the proof?

Indeed, he walked real fast.

Old age also suited him fine

Like Mother Teresa’s smile divine.

Mohamed Batcha

கீழே விழுந்து கிடந்த முதுமையையெடுத்து

தோளில் போட்டுக் கொண்டான்...

அவனைப் பார்த்து

எல்லோரும் சிரித்தார்கள்,

இது என் அடையாளம்

எதற்காகத் துறக்கவேண்டுமெனக் கேட்டான்

இளமைதான் சுறுசுறுப்பானதென்றார்கள்

வேசமிட்டால் மட்டும் வேகம் வருமா?

அறிவுப் பொதியை வீசியெறிய

நானென்ன முட்டாளா?

உதிர்ந்துவிட்ட முடிகள் ஒவ்வொன்றும்

கடந்து வந்த பாதைகளைச் சொல்லுமே,

வெளுத்துவிட்ட முடிகளெல்லாம்

அனுபவத்தைப் பேசிக் கொண்டிருக்கும்...

சுருக்கங்களை என்னவென்று நினைக்கிறாய்?

இளமைக்கு எழுதிவைத்த கவிதைகளின் வரிகள்,

பிளாட்டோவும் செலோபோனும்

சாக்ரட்டீஸின் சுருக்கங்களைத்தானே படித்தார்கள்,

மரணம் என்பது

இளமைக்கும் முதுமைக்கும் பொதுவானதுதான்,

முதுமை என்பது

வாழ்க்கைப் பயணத்தின் முக்கிய அத்தாட்சி

அதைத் தொலைத்துவிட்டு

ஆதாரத்தை எங்கே போய்த் தேடச் சொல்கிறாய்?

அவன் வேக வேகமாகத்தான் நடந்தான்,

முதுமையும் அவனுக்கு அழகாகவே இருந்தது

அன்னை தெரசாவின் புன்னகையைப் போன்று..

முகமதுபாட்சா