LEENA MANIMEKALAI

 A POEM BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TRAIL INVISIBLE

As the bat that dashes against the cave’s dark

and flies past

_ My Being.

The art of

eating one’s own smell

for survival

I taught the wind

that got into my cabin

in a wisp

Overjoyed the wind took me

to the open space.

Seeing the abundant sky

My flying choked

and coiled, Oh my!

The trail back to the cave

escaped the eyes.

The wind that accompanied me

was nowhere.

The trance of finding another cave

surrounded by demons

raved and ripped off its tresses.

The wings

with blue blood gushing inside

turned resolute.

Beaks appeared

in the shape of prey..

Amidst the clouds

flooded

the scent of a new bird.

புலப்படாத பாதை

குகையின் இருட்டை

இடித்துப்பறக்கும் வௌவாலென

இருப்பு

தன் வாசத்தையே

தின்று வாழும் கலையை

ஒரு நாள்

கீற்றென நுழைந்த

காற்றுக்கு படிப்பித்தேன்

மகிழ்ந்த காற்று என்னை

வெட்டவெளிக்கு

அழைத்துச் சென்றது

கொட்டிக் கிடந்த வானம்

பார்த்து திக்கித்த

பறத்தல் சுருண்டது

குகைக்குத் திரும்பும்

பாதை புலப்படவில்லை

பற்றி வந்த காற்றைக் காணவில்லை

பேய்களைக் கவித்து

இன்னொரு குகை

காணும் மோனம்

தன் கூந்தலை அறுத்துக்கொண்டது

நீலக் குருதி பாய்ந்த

இறக்கைகள்

தீர்மானம் பெற்றன

இரையின் வடிவத்தில் அலகுகள் தோன்றின

மேகங்களிடையே மண்டியது

புதிய பறவையின் வாசம்

_ லீனா மணிமேகலை