PALANI VELL

 (Excerpts from)

A POEM BY PALANI VELL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE WHALE

Prevent the basket of salt-selling females

from going to the museum

by giving it to the fisher-women

who struggle with their wet firewood

to light the oven.

If by any chance we desire not

the coral that the fishermen

After tying their boats

offer as they free the nets

from their entangled state and drying them

we might find the abodes of mermaids.

And also

the whale forsaken by the sea

turning into a slide for the lads

and chokes

for the third day

as the stench of death

with the lads stuffing the popcorn bits and pieces

in their mouth

the forest-rangers shout into the wireless asking

whether marine species can be included in the

Forest Department.

After it was said that the meat wouldn’t be tasty

It starts drizzling.

Sand enters into its body

(else)

The women collecting corals

have seen

the whale-trail proceeding

with destination being

the fish showing the way

deep down the sea.

Fishes showing the route

as the Buffoon actor also joins them

and leaves it in the Sea,

In the shore with the leftovers of whale

Imprint of Isotopes.

(else)

In stench the village remains

deserted.

The dogs barked exhaustively

started howling.

With many a carnivores pursuing

the archeological wizards are waiting

to take its bones

covering their nose

(this too that)

When the buffoon conducting the mermaid-play

doing a somersault and rolling over the fin-cloth

For the coral-collecting women

the tail of whale that goes chasing the small fishes

upon the quiet surface of the sea

Is seen.

For the men who couldn’t swim

while those pregnant hatching the little ones

and returning

the dream of fishing sans fighting

lingers in the sea.

The sand feels warm

for anyone to mould it

The lads

dragging the dogs and waves

from shore to sea

carefree

play munching popcorn.

The moon on its own

with no rhyme or reason

churning the sea and showers nectar

upon the mermaid

(this too that)

The nectar that the Celestial beings churned

remaining in the sea

The moment it called salt

the taste well-soaked in it

turning into lust flutters on the eyelid

in both genders

Lust excessive not in sea but in tears

may swell

Well

simply love _

be it tears or salt _

not identifying it as gratitude loyalty

so on and so forth.

The lips of the mermaid who speaks thus

is swollen with innumerable kisses.

திமிங்கிலம்

——————

உமணத்திகளின் கூடையை

மியூசியத்திற்குப் போகாதவாறு

ஈர விறகுகளோடு

மல்லுக்கட்டும்

மீனவச்சிகளுக்கு

எரிக்கத் தாருங்கள்

வெதுவெதுப்பான நீரைத் தேடும்

சினைமீன்கள் குஞ்சு பொறிப்பதற்காக

படகைக் கட்டிவைத்த மீனவர்கள்

வலைகளை சிக்குலர்த்தியவாறே

தரும் பவளத்தை

வேண்டாதிருப்போமானால்

கடல்கன்னிகளின் இருப்பிடத்தை

அறியலாம்

அதோடு

கடல் கைவிட்ட திமிங்கிலம்

சிறுவர்களுக்குச் சருக்குமரமாகி

மூச்சுத் திணறுகிறது

மூன்றாம் நாளாக

இறப்பின் நாற்றம் போலும்

பிள்ளைகள் பொப்கார்ன் உதிரிகளை

வாயில் நுழைக்க

வனக்காவலர்கள் ‘கத்தி’ கேட்கின்றனர்

வயர்லெஸில்

கடல்வாழ் பிராணிகளை வன இலாகாவில்

சேர்க்க இயலுமாவென

கறி சுவைக்காதென்றபின் பின்

மழை தூறுகிறது

மணல் புகுகிறது அதனுடலுள்

(வேறு)

பவளம் சேகரிக்கும் பெண்கள்

பார்த்ததுண்டு

ஆழகடலில் திசைகாட்டி மீன்களை

இலக்காக வைத்துப்போகும் திமிங்கலப் பாதையை

அவர்களோடு பபூன் நடிகரும் சேர்ந்து

கடல்சேர்க்க

திமிங்கலம் மீந்த கரையில்

ஐசோடோப்புகளின் தடயம்

(வேறு)

நாற்றத்தில் வெறிச்சோடிக் கிடக்கறது

கிராமம்

நாய்கள் குரைத்துச் சோர்ந்து

ஊளையிடத் துவங்கிவிட்டன

மாமிசப்பட்சிணிகள் தொடர்ந்து வர

தொல்லியல் வல்லுனர்கள் அதனெலும்பைக் கொண்டு செல்லக்

காத்திருக்கின்றனர்

மூக்கைப் பொத்தியவாறு

(இதுவுமது)

கடல்கன்னி நாடகத்தை

நிகழ்த்தும் பஃபூன்

செதில்துணியைக் குட்டிக்கரணம் போட்டு புரட்டும்போது

பவளம் சேகரிக்கும் பெண்களுக்கு

அமைதியான கடற்பரப்பில்

சின்ன மீன்களை

பின்தொடரும்

திமிங்கிலத்தின் வால் தெரிகிறது

கடலாட முடியாத ஆண்களுக்கோ

சினைகள் குஞ்சு பொறித்து

திரும்பும்போது

சண்டையற்ற மீன்பிடி பற்றிய கனவு

கடல் தவழுகிறது

மணலை யார் வேண்டுமானாலும் வனைய

வெதுவெதுப்பாக இருக்கிறது

சிறுவர்கள்

நாய்களையும் அலைகளையும்

கரைக்கும் கடலுக்கும் இழுத்துச் சென்று

விளையாடுகின்றனர் பொப்கார்ன் தின்றபடி

நிலவு வீணே கடலைக் கடைந்து

அமுதைப் பொழிகிறது

கடற்கன்னி மீது

(இதுவுமது)

தேவர்கள் கடைந்த அமுதம் தப்புங்கடலில்

அது உப்பென்றத் தருணம்

அதில் ஊறிக்கிடக்கும் ருசி

காமமாகி படபடக்கிறது இமையில்

இருபாலரிலும்

மிகைக்காமம் கடலில் அல்ல கண்ணீரில்

பெருகலாம்

லகுவாக

நேசி

கண்ணீரையோ உப்பையோ

நன்றி விசுவாசம் என்று அடையாளப்படுத்தாமல்

இப்படிப் பேசும் கடல்கன்னியின் உதடுகள்

அளவிலா முத்தத்தால் வீங்கியுள்ளது

....