FATHIMA MINHA

 A POEM BY

FATHIMA MINHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Having none

Yes indeed

No one.

Who at all is needed

for the Sea

For the moon floating upon it

without oars

For the fish that caress

the moonlight on the water’s surface

For the wind that goes brushing against

For the stars powdered by its force

and stuck on the sky

For the dog that is running along the roadside

being dragged along with its shadow

Furthermore

For Night’s attributive

pouring down quietude

in mugs and making it

melt and seep wax-like.

Fathima Minha

•

யாருமில்லை

ஆம்

யாருமில்லை தான்

யார் தான் வேண்டும்

கடலுக்கு

அதன் மேல் மிதக்கும்

துடுப்பற்ற நிலவுக்கு

நிலவொளியை நீரில் நீவும் மீன்களுக்கு

அதை உரசிச்செல்லும் காற்றுக்கு

அதன் வீச்சில் துகள்ந்து

வான் ஒட்டியிருக்கும் விண்மீன்களுக்கு,

தெருவோரமாக நிழலுடன்

இழுபட்டு ஓடிக்கொண்டிருக்கும்

நாய்க்கு,

இன்னும் நிசப்தத்தை

குவளைகளில் ஊற்றி மெழுகென வழியச்செய்யும்

இரவின் உரிச்சொல்லுக்கு

~மின்.