YUGA YUGAN(RENGARAJAN VEERASAMY)'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

YUGA YUGAN

(RENGARAJAN VEERASAMY)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

My dream

came to me as a garb

Never in dream have I thought

of being dream-clad.

When I stood stark naked

your hands did feign to be weaving

clothes for me

A person who came along with memories of

his bare-bodied time

gave me his loom.

But that which I am wearing is not of his.

The loom remains there as it is.

My outfit might turn your eyes away

What to do

It is that which my nudity dreamt of

If you had known that my feet would kick the sky

You wouldn’t have rocked my swing – right?

If you want

bring me down

Even then

I would remain

kicking this terrain.

Rengarajan Veerasamy

•

என் கனவு

எனக்கு ஓர் ஆடையாக கிட்டியது

கனவிலும் நினைத்ததில்லை

என் கனவை

நான் அணிவேனென்று

நான் நிர்வாணமாய் நின்ற போது உங்கள் கரங்கள்

எனக்கான ஆடையைத் தானே

நெய்து கொண்டிருப்பதாய்

பாவனை செய்தது

தன்னுடைய வெற்றுடம்புகால

நினைவுகளோடு வந்த ஒருவன்

அவனது தறியைத் தந்தான்

நான் அணிந்து கொண்டிருப்பது

அவன் தறியை அல்ல

தறி அங்கேயே அப்படியேதானிக்கிறது

என் ஆடை

உங்கள் கண்களை கூசச் செய்யலாம்

என்ன செய்வது

அதைத் தான்

என் அம்மணம் கனவாக கொண்டிருந்து

என் கால்கள்

வானை எற்றுமென கண்டிருந்தால்

என் ஊஞ்சலை

ஆட்டியே இருக்க மாட்டீர்கள் தானே

வேண்டுமானால்

என்னை கீழிறக்கி விடுங்களேன்

அப்போதும் நான்

உதைத்துக் கொண்டுதானிருப்பேன்

இப்பூமியை..

(2)

Not having the heart to cast off

all those caustic words

from thee

I have collected and secured them.

That spot is turning into an arsenal.

Seems like at its core lies the mouth of volcano

Extending I hold my begging bowl

No sooner a word from you lands inside

the weaponry vanishes camphor-like.

From your flower a lone petal drops

and the place fulfilled, overflows.

Oh, what grand phenomenon is that

playing the game of cowrie shells

with this magical cabin

and the miraculous Word _

Rengarajan Veerasamy

உன்னிடமிருந்து விழும்

சுடு சொற்களை எல்லாம்

குப்பையிலிட மனமின்றி

கூட்டிச் சேகரித்து வைத்திருக்கிறேன்

அவ்விடம் ஒர் ஆயுதக்கிடங்காய்

ஆகிக் கொண்டிருக்கிறது

அதன் மத்தியிலிருந்து தான்

எரிமலைவாய் போல்

ஏந்திப் பிடிக்கிறேன் என் திருவோட்டை

உன் உதட்டிலிருந்து

ஒரு சொல் வந்து விழுந்ததும்

காணாமல் போய்விட்டன

ஆயுதங்கள் கற்பூரமாய்

உன் மலரிலிருந்து

ஒர் இதழ் உதிர்கிறது

நிரம்பி வழிகிறது அவ்விடம்

இந்த

அதிசய அறையையும்

அதிசயச் சொல்லையும்

வைத்துச் சோழியாடும்

பேரதிசயம் எது.

- யுகயுகன்