THARMINI'S POEM

 A POEM BY

THARMINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Upon the cheeks of houses

visited by guests none

the scar of loneliness.

*

Along the way, someone.

Must be known.

The eyes shine.

The face in front

with lips concealed, smiles.

Henceforth should learn to grin

with the eyes.

*

Not hugging the shoulders of those

who weep

Not holding the arms

O, where to keep

both the hands?

*

Hunger the worst of all viruses

So between the teeth gnawing

days and months

Blood oozing

Breathless and choked

Time moves on.

bare

nowhere.

Tharmi Ni

விருந்தினர் வருகையற்ற

வீடுகளின் கன்னங்களில்

தனிமையின் வடு.

*

வழியில் யாரோ தெரிந்தவராகத்தானிருக்கும்

விழிகள் ஒளிர்கின்றன

மறைக்கப்பட்ட உதடுகளால் முறுவல் செய்கிறார்

இனிக் கண்களால் சிரிக்கப் பழகவேண்டும்.

*

விம்மியழுபவரின் தோள்களைத் தழுவாமல்

கரங்களைப் பற்றாமல்

இரு கைகளையும் எங்கே வைப்பது?

*

பெரும்பிணி

பசிப்பிணியென

நாட்கள்,மாதங்களை இறுகக் கடித்த பற்களிடையே

குருதி வடிய

மூச்சு வாங்க

காலம் ஒன்றுமற்று நகர்கிறது