LEENA MANIMEKALAI's FIVE POEMS

FIVE POEMS BY 

LEENA MANIMEKALAI

[*Translated into English by Latha Ramakrishnan with corrections and modifications suggested by the poet duly incorporated)

1. I WASHED MY HANDS _

the way I so cautiously wash
the holy copper lamps
that my great grand *Avva gifted
before she died_

the way one gently parts his
ailing beloved’s hair,
eases the tangled tresses,
and wash it pouring warm water _

the way we wash the bodies
of our clan- deities
cleansing them with sandalwood paste
prior to their chariot-procession_

the way we place
the all too soft body of the new born
so very tenderly upon our stretched legs
and, softly stroking the limbs
wash its person
with immense love and compassion_

the way, washing with
the sacred copper-water
from the float of the seven virgins
that my school pal had brought
going beyond the dense volume
of the fig-tree woods
along the Western Ghats
offering blood to leeches

For washing off in the water
that flows like a prayer,
as the very Life
and its enduring magic,

just as I have
there would be for you too
memories aplenty.

*Avva _ Great Grandma
........................................

கைகளைக் கழுவினேன்

என் பெரிய அவ்வா இறப்பதற்கு முன் பரிசளித்த செம்பு விளக்குகளை
அவ்வளவு பத்திரமாய் கழுவுவதைப் போல
உடல் சுகவீனமான காதலியின் கூந்தலை வகிடு பிரித்து சிக்கெடுத்து
வெந்நீர் விட்டுக் கழுவுவதைப் போல
குல தெய்வங்களின் உடல்களை
தேரோட்டம் போவதற்கு முன்
சந்தனம் தேய்த்து கழுவுவதைப் போல
பிறந்த குழந்தையின் பச்சை உடலை
கால்களில் கிடத்தி உறுப்புகளை மெல்ல தட்டிக் கொடுத்து மென்தசைகளால்
அதி ஆதுரமாய் கழுவுவதைப் போல
மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் அத்திமரக் காடுகளின் அடர்வைக் கடந்து அட்டைகளுக்கு ரத்தம் ஈந்து
பள்ளிக்கால நண்பன் கொண்டுவந்த
ஏழுகன்னிமார் தெப்பத்தின் தாமிரச்
சுனைநீர் கொண்டு கழுவுவதைப் போல
ஆயுளும்
வாழ்வின் அதிசயமுமாய்
ஒரு பிரார்த்தனையைப் போல
வழியும் நீரில்
கைகளைக் கழுவிக் கொள்ள
எனக்கிருப்பது போல
உங்களுக்குமிருக்கும்
ஆயிரம் நினைவுகள்

2.

If I fondly caress the head of Time
sitting on my lap
weighing heavy
with no way of putting it down,
It climbs on to my hips
and asks to be breast fed
After a while I bury it in my bosom
As child brisk and bouncy
belly brimming with milk
It hops on my back
inviting me to partake in
the elephant-game.
As I crawl with knees crumpling
making it chuckle and laugh
It holds my legs tight
demanding that I stay put.
If you happen to know some ancestor
knowing a magical chant
to metamorphose a child into a bird
do send him here, I beseech thee
Being the Mother of Time
is very tiring indeed.

சற்றும் இறக்கி வைக்கமுடியாமல்
மடியில் அவ்வளவு கனத்துடன் அமர்ந்திருக்கும்
காலத்தின்
தலையை சற்று தடவி தந்தால்
இடுப்பில் ஏறி உட்கார்ந்துக் கொண்டு
முலைப்பால் கேட்கிறது
சரி போகட்டும் என நெஞ்சோடு புதைத்தால்
வயிறு முட்டப் பால் குடித்த
குழந்தையின் மதமதர்ப்போடு
முதுகில் தொற்றிக்கொண்டு யானை விளையாட்டுக்கு வா என்கிறது
முட்டி தேய தவழ்ந்துக் கொடுத்து
சிரிப்புக் காட்ட காட்ட
விடுவேனா என காலைக்கட்டிக் கொண்டு
செல்லம் கொஞ்சுகிறது
குழந்தையைப் பறவையாய்
மாற்றிவிடும் மந்திரம் தெரிந்த
மூதாதை யாரையாவது அறிந்திருந்தால்
தயவுசெய்து சொல்லியனுப்புங்கள்
காலத்திற்கு தாயாய் இருப்பது
களைப்பாய் இருக்கிறது
#Quarantine

3

Having none within the reach

the mercurial heart
swing brimming back and forth
between earth and firmament.
The soft sob of
solitary existence
escaping the walls
strolls along the desolate roads
as ghost.
If it were to knock at your door
please do parcel
the warmth of a tight embrace
the moisture of kiss
the loving aroma of skin
in some bag
and send along.
I who incubates the likelihood of days
sans masks and sanitizers
do need
the smoldering heat of your love.

தொடும்தூரத்தில் யாருமில்லாது
பாதரசமாய் மனம்
விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்
தளும்புகிறது
தனித்த இருப்பின்
சிறு கேவல்
சுவர்களுக்குத் தப்பி
ஆளில்லா தெருக்களில்
ஆவியாய் சுற்றுகிறது
உங்கள் கதவை தட்ட நேர்ந்தால்
ஒரு இறுக கட்டிய
அணைப்பின் கதகதப்பையும்
முத்தத்தின் ஈரத்தையும்
தோலின் ப்ரிய மணத்தையும்
எந்தப் பையிலாவது அடைத்து அனுப்புங்கள்
முகக்கவசங்களையும் சானிடைசர்களையும்
கைவிடும் நாட்களுக்கான சாத்தியத்தை அடைகாத்துக் கொண்டிருக்கும்
எனக்கு வேண்டும்
உங்கள் அன்பின் நீருபூத்த சூடு

லீனா மணிமேகலை

4.

The Mother-Tree that walks relentlessly

carrying its nest on its head
drags along its roots too.
Soon too soon
with Tectonic scale overturned
and earth’s crust opened
the exploding molten rocks suck in
those monarchs, courts _ everything imperial
that the Virus might by chance leave out _
once and for all
Lock Stock and Barrel.

• A tribal migrant worker is going on foot from Ahmedabad to his hometown 200 kilometres away, carrying his wife who has a fractured leg.

Leena Manimekalai

தன் கூட்டை தலையில் சுமந்துக் கொண்டு செல்லும் தாய்மரம்
வேர்களையும் இழுத்துச் செல்கிறது
மிகக் கூடிய விரைவில்
புவியின் ஓடு பிளந்து
கற்குழம்புகள் வெடித்து
ஒருவேளை வைரஸ் விட்டுவைக்கும்
அரசர்களையும் அரசவைகளையும்
பூண்டோடு புதைக்கும்

லீனா மணிமேகலை
#lockdown #exodus #migrantworkers #corona

(ரமேஷ் மினா என்ற ஆதிவாசித் தொழிலாளி அகமதாபாத்திலிருந்து 

200 கிமீ தொலைவில் இருக்கும் தன் ஊருக்கு மனைவியைச் சுமந்து நடக்கிறார்.மனைவிக்கு கால் ஒடிந்திருக்கிறது)

5.

Through a wretchedly cruel hour

when the home keeps moving away
as you walk on and on
Craving for a Magic Carpet to hold those
starved legs abandoned by kings and gods
the hapless heart of the poet weeps
Bearing load unbearable
a child’s burning feet seeking some shade
I extend both my hands
with the hope of offering it,
albeit so brief,
some relief.

நடக்க நடக்க வீடு தொலைவாகிக் கொண்டே போகும்
ஒரு கொடுங்காலப் பொழுதில்
அரசர்களாலும் கடவுளர்களாலும் கைவிடப்பட்ட
பசித்த கால்களைத் தாங்கிக் கொள்ள
ஒரு மந்திரக் கம்பளம் வேண்டி
தேம்புகிறது கையாலாகாத கவிமனம்
பொதியும் சுமையுமாய்
குழந்தையின் கொதிக்கும்
பாதமொன்று நிழல்தேட
இளைப்பாறலுக்காவது பயன்படட்டுமென
என இரு கைகளையும் நீட்டுகிறேன்

லீனா மணிமேகலை